EDMONTON — Jak powiedział obrońca Mattias Ekholm po czwartkowym zwycięstwie 8:3 nad Buffalo Sabres, nadchodzi „czas krytyczny” dla Edmonton Oilers. A jest co uporządkować.
Końcowy wynik pochlebiał Oilers. Jasne, w miarę upływu czasu gra stawała się coraz lepsza i w trzeciej tercji zmiażdżyli Sabres pięcioma bramkami bez odpowiedzi. Jednak pierwsza bramka i znaczne fragmenty pierwszych 40 minut nie były na ich poziomie.
„Mamy tu dojrzałą grupę” – powiedział Ekholm. „Zazwyczaj wiemy, kiedy zagraliśmy dobrze, a kiedy źle. Miejmy nadzieję, że wyciągniemy wnioski z tego pierwszego (kropka)”.
Grali na tyle dobrze, że dogonili Sabres po przegrywaniu 2:0, po czym minęli ich dzięki charakterystycznym ofensywnym wysiłkom wielu ich najlepszych zawodników.
Connor McDavid zanotował cztery asysty i brakuje mu 14 do 100 w sezonie. Zach Hyman strzelił dwa gole i ma na koncie już 48 goli, a o dwa gole do 50 przed sobotnim meczem w Toronto przeciwko swojej byłej drużynie z rodzinnego miasta. Ekholm i Leon Draisaitl zdobyli po trzy punkty.
Mimo to był to drugi mecz z rzędu – po wtorkowej wygranej 3:2 po dogrywce z Montrealem – wygrali, mimo że łącznie nie dali z siebie wszystkiego.
„Miło jest wyciągać wnioski ze zwycięstw” – powiedział McDavid. „Mówiąc to, szczerze mówiąc, dwa mecze, które mogły potoczyć się w odwrotnym kierunku”.
W harmonogramie Oilers pozostało 15 meczów. To wystarczająco dużo czasu, aby rozwiązać problemy przed play-offami.
Mam wrażenie, że Oilers są już blisko najwyższego biegu, ale jeszcze go nie osiągnęli.
„Po ostatecznym terminie (wymiany) następuje proces porządkowania, a w ciągu ostatnich 15 meczów naprawdę podnosisz poziom swojej gry i zastanawiasz się, w jaki sposób wygrasz” – powiedział Hyman. „Mamy naprawdę dobre wyczucie naszej tożsamości i tego, jak zwyciężymy.
„Jesteśmy w dobrym miejscu.”
Trener Kris Knoblauch powiedział, że gdy kalendarz przesunie się na kwiecień, chciałby rozpocząć jazdę próbną ze swoimi ulubionymi posezonowymi liniami napastników i parami obrony.
Po przybyciu na początku tego miesiąca Adama Henrique, Sama Carricka i Troya Stechera nadal pozostają pewne role do ustalenia.
„Swoje ego sprawdza się już przy drzwiach” – powiedział doświadczony skrzydłowy Corey Perry. „Nie ma znaczenia, gdzie grasz i jak często grasz, ważne, że drużyna wygrywa. Tylko to się liczy, gdy nadchodzą play-offy.”
„Wprowadziliśmy kilka świetnych dodatków i wszyscy zaczynają się czuć komfortowo” – powiedział Hyman. „Kilka tygodni (do) miesiąca po ostatecznym terminie naprawdę próbujesz dowiedzieć się: jaki jest twój idealny skład? Co ma największy sens dla Twojego zespołu? Kto i gdzie powinien iść? Co powinno się stać?”
Dokładnie. Oznacza to, że istnieją kluczowe kwestie, którymi należy się zająć w ciągu mniej więcej pięciu kolejnych meczów. Oto pięć z nich:
Czy Nugent-Hopkins i Henrique powinni stworzyć duet?
Knoblauch pragnie, aby Henrique, cenione przejęcie Oilers w ostatecznym terminie, stał się jego centrum przestoju. Nie jest to wyryte w kamieniu, ale jest całkiem blisko.
Ryan Nugent-Hopkins, doskonały napastnik grający w dwóch meczach, gra z Henrique już od dwóch meczów jako skrzydłowy. Czwartkowy mecz poszedł jeszcze lepiej niż ten w Montrealu, mimo że remis był bezcelowy przy stanie pięciu na pięciu. Grali z Perrym przeciwko Buffalo, a nie z Derekiem Ryanem.
„Ta linia była naszą najlepszą grą w pierwszej kwarcie” – powiedział Knoblauch.
Ale czy to najlepsze miejsce dla RNH?
Jego wyniki są znacznie niższe w porównaniu z tym, jak rok temu zdobył 104 punkty w sezonie – zdobył 59 punktów w 66 meczach – ale nadal ma swoje umiejętności ofensywne. Może być także defensywnym zawodnikiem na linii czołowej szóstki.
To coś, nad czym Knoblauch i jego pracownicy będą musieli się zastanowić.
Wydaje się, że przynajmniej Nugent-Hopkins ma właściwe podejście do gry z Henrique i przeciwko liniom z najwyższej półki.
„Chcesz grać w strefie O tak często, jak to możliwe” – powiedział. „Nie chcesz dać im żadnych szans w swojej strefie.
„Chodzi o ograniczenie ich możliwości w tym miejscu – i to też bez pośpiechu”.
Gdzie jest najlepsze miejsce dla Kane’a?
Niewielu jest graczy takich jak Evander Kane, kiedy jest w dobrej formie.
Potrafi uderzyć jak pociąg towarowy. Swoimi motorycznymi ustami potrafi przedostać się pod skórę przeciwników. Co najważniejsze, może strzelać gole do woli, co było widoczne w drugiej połowie sezonu 2021–2022 i w tych play-offach.
Przez większą część sezonu brakowało tej wyjątkowej mieszanki, którą może wnieść Kane. Od ponad miesiąca nie trafił ani razu do siatki – w ciągu 15 meczów, w których zanotował zaledwie trzy asysty. Jego ostatni gol padł 19 lutego w Arizonie.
Kane grał na pozycji Nugenta-Hopkinsa obok McDavida i Hymana przez większą część meczu w Montrealu i aż do drugiej tercji przeciwko Sabres. Dodanie Draisaitla i usunięcie Kane’a zmieniło los Naftowców.
Według Natural Stat Trick McDavid i Hyman grali nieco ponad siedem minut w formacie pięciu na pięciu z Kane’em i Draisaitlem. Kane miał przewagę 8:3, próbę 11:6 i wynik 2:1. W przypadku Draisaitla strzały sprzyjały Oilers 10:1, próby 16:4, a bramki 3:0.
Co za różnica.
Kane był używany z Henrique w trzeciej linii. Po zmianie Draisaitla spędził 2:16 z Ryanem McLeodem i Warrenem Foegele.
Można mądrze założyć, że Kane dostanie więcej czasu z McDavidem w nadchodzących meczach, ale nie jest to pewne.
„Nie sądzę, że znalazłem dla niego miejsce i zamierza tam pozostać” – powiedział w środę Knoblauch.
Jedno jest pewne: Kane musi zacząć produkować albo z McDavidem, albo z dala od niego. Oilers potrzebują go, aby zacząć grę.
Co powinni zrobić Oilers z Leonem Draisaitlem, Warrenem Foegele i Ryanem McLeodem? (Eric Bolte / USA TODAY Sports)
Czy McLeod i Foegele powinni dalej bawić się z Draisaitlem?
Jeśli Draisaitl nie gra z McDavidem lub Hymanem – to doskonała linia ofensywna, ale osłabiająca głębię zespołu – to on odniósł największe sukcesy z McLeodem i Foegele.
Jako trio w tym sezonie pokonali przeciwnika 12-4 w 143 minuty. Pokazali ze sobą mnóstwo chemii.
Istnieje jednak dylemat. Czy w fazie play-off jeden z Nugent-Hopkins i Kane nie może znaleźć się w pierwszej szóstce? Tak by się stało, gdyby byli tam zarówno McLeod, jak i Foegele, ponieważ McDavid, Draisaitl i Hyman nigdzie się nie wybierają.
Czy para Kulak-Ceci powinna pozostać razem?
Lepiej zaprezentowała się trzecia para Bretta Kulaka i Cody’ego Ceciego, ale nadal jest wiele do poprawy.
Kiedy grali na lodzie, padało nawet po dwa gole w stosunku pięciu na pięciu. To nierówne zwycięstwo. Dwa gole Oilers, po których byli na lodzie, również padły w nieudanym czasie.
Ogólnie rzecz biorąc, w dziewięciu meczach zostali pokonani 8-5 w pięciu na pięciu meczach. To było wtedy, gdy Oilers osiągnęli bilans 6-1-2.
Oczekuje się, że Vincent Desharnais powróci po kontuzji ręki podczas nadchodzącej trzymeczowej podróży drużyny Edmonton. Prawdopodobnie zajmie miejsce obok Darnella Nurse, a Stecher wyjdzie ze składu.
Knoblauch zasugerował jednak, że Stecher wkrótce otrzyma więcej akcji. Biorąc pod uwagę rozwój sytuacji, nie byłoby nierozsądne, gdyby miał przynajmniej trochę czasu na grę przed Cecim.
Czy Broberg i/lub Holloway powinni grać w gry?
Knoblauch dał jasno do zrozumienia, że uważa Philipa Broberga za swoją czwartą opcję na lewej obronie. Choć praworęczny Stecher ma spore doświadczenie po swojej słabszej stronie, zagranie z nim w tym składzie będzie konieczne. Tak było w przypadku, gdy Ekholm musiał pauzować z powodu choroby w zeszłą środę przeciwko Waszyngtonowi.
Kolega Allan Mitchell napisał na początku tego tygodnia o korzyściach płynących z wprowadzenia Broberga do meczów pod koniec sezonu. On się nie myli. Oilers są o jedną kontuzję od zapewnienia mu gry w fazie play-off, podczas gdy od 22 listopada nie wystąpił w żadnym meczu NHL, a od 17 października nie wystąpił w żadnym z nich bez siedmiu obrońców.
Oilers dostają Stecherowi czas na grę w NHL, ponieważ uważają go za swojego czwartego prawego obrońcę. Dlaczego nie Broberg? Mają wystarczająco dużo miejsca, aby sprowadzić go z AHL Bakersfield, kiedy tylko zechcą. GM Ken Holland powiedział przed upływem terminu, że spodziewa się, że Broberg dostanie szansę. Zapewnienie mu kilku meczów przed końcem miesiąca byłoby pomocne tylko dla wszystkich zainteresowanych.
Sprawa Dylana Hollowaya jest trochę inna. Grał regularnie do czasu sprowadzenia Henrique i Carricka 6 marca, co spowodowało degradację do Bakersfield. Oilers powinni wiedzieć, co mają w swoim zawodniku.
Bardziej chodzi o to, czy potrzebują elementu, który wnosi. Oilers to najstarsza drużyna w lidze. Łatwo zapomnieć, że nie są zbyt szybkie, nawet pomimo niesamowitej prędkości McDavida i McLeoda. Holloway dodałby młodości i tempa. Jednak fakt, że Knoblauch nie użył go w żadnym ze specjalnych zespołów, zanim został zesłany, ograniczył jego wpływ.
(Górne zdjęcie Evandera Kane’a: Justin Berl / Getty Images)
