Jednak pomimo znacznego nakładania się personelu pomiędzy Dostrzeż jego piękno I Nowe Błękitne Słońce—Sam André pojawia się tutaj w jednym utworze, podobnie jak jego Nowe Błękitne Słońce współpracownik Surya Botofasina, a kreatywny katalizator tego projektu Carlos Niño pojawia się przez cały czas – oba albumy mają niewiele wspólnego. Mając na uwadze, że Nowe Błękitne Słońce oferował rozległe środowiska dźwiękowe, Dostrzeż jego piękno przedstawia bardziej skupione odcinki, starannie ułożone sekwencyjnie, aby przejść od abstrakcyjnego i przestrzennego do pulsującego i optymistycznego i z powrotem. (Trzeba też powiedzieć: André 3000 jest instrumentalistą dumny nowicjuszpodczas gdy Internet jest plikiem wyszkolony klasycznie praktyk z wieloletnim doświadczeniem zawodowym i a głębokie oddanie rzemiosłu.)
Parada gościnnych gwiazd na albumie mogłaby wydawać się odwróceniem uwagi, gdyby każdy z tych artystów nie był tak dobrze zintegrowany z ogólną wizją Shabaki. Otwierający utwór „End of Innocence” i piąty utwór „The Wounded Need to Be Replenished” przedstawiają różnych luminarzy fortepianu (odpowiednio Jasona Morana, znanego ze swoich błyskotliwych przemyśleń na temat historii jazzu, i Nduduzo Makhathini, południowoafrykańskiego lidera zespołu i czasami członka The Ancestors ), ale każdy osiąga podobny rodzaj zamyślonego piękna. Na pierwszym klarnet Shabaki rysuje płynne łuki na ponurych, abstrakcyjnych fakturach Morana i perkusisty Nasheeta Waitsa, podczas gdy na drugim flet lidera unosi się niczym kosmyk wśród wolnych fraz Makhathiniego, a perkusja Niño i syntezator Botofasiny potęgują wrażenie wodnej zawiesiny . W obu przypadkach, choć brzmienie Shabaki na tych instrumentach różni się od jego stalowych projekcji na tenorze, artystyczna równowaga jego frazowania pozostaje nienaruszona.
Spośród wielu utworów wokalnych na albumie najbardziej poruszające są te, w których gościnnych wokalistów traktuje się bardziej jak innych instrumentalistów. W utworze „Insecurities” Moses Sumney zdaje się nawiązywać do barwy fletu Shabaki, dołączając do lidera i harfisty Charlesa Overtona w pozbawionych słów wersach. W „Kiss Me Before I Forget” Lianne La Havas łączy swój głos z klarnetem Shabaki, tworząc piękny splot tonów, a w „Living” wielościeżkowy śpiew Eski Mtungwazi łączy się z partiami smyczkowymi Miguela Atwooda-Fergusona, tworząc bujny, orkiestrowy charakter.
Utwory z udziałem poetów Saula Williamsa (który wygłasza spokojny monolog w „Managing My Breath, What Fear Had Become”) i Anum Iyapo (ojciec Shabaki, który czule deklamuje na zakończenie albumu „Song of the Motherland”, nawiązując do tytułowego utworu swój własny album z 1985 roku) i raper Elucid (który wnosi przenikliwe wersety do „Body to Inhabit”) wydają się nieco mniej interaktywni, a wokale znajdują się przed zespołem. Jednak w każdym utworze jest miejsce na fascynującą grę fletu Shabaki i harfy Charlesa Overtona z Brandee Youngerem, inną harfistką, która w ostatnich latach wniosła nową falę uwagi do tego instrumentu w jazzie, dodając bogactwa „Body to Inhabit”. wraz z Esperanzą Spalding, która gra natarczywą linię basu. W utworze „I’ll Do Everything You Want” flet André 3000 wywiera mniej zauważalny wpływ niż producent Floating Points, który nadaje utworowi psychodeliczny, syntezatorowy puls, i pionier ambientu Laraaji, który dodaje zabawne wokalne wycieczki i charakterystyczny śmiech na końcu.
Wśród stale zmieniającego się personelu to pewność wizji Shabaki i siła jego gry robią największe wrażenie. Na wskroś Dostrzeż jego piękno, słyszymy, jak pewnie przekracza granice nie tylko jazzu, ale każdego łatwo zdefiniowanego gatunku i znajduje solidne oparcie. Biorąc pod uwagę utwór wymykający się kategoriom, taki jak „As the Planets and the Stars Collapse” – kolejny wyróżniający się utwór instrumentalny z bujną gamą harf i smyczków oraz Shabaka grający na flecie z taką samą siłą, jak i wdziękiem – nie przegapisz wielki, głośny, błyszczący róg lub w najmniejszym stopniu bezpośrednie brzmienie zespołu takiego jak Sons of Kemet. Wcielenie może być nowe, ale zasadniczy duch muzyki i jej ożywiająca siła są w dużej mierze takie same.
Wszystkie produkty prezentowane na Pitchfork są niezależnie wybierane przez naszych redaktorów. Jeśli jednak kupisz coś za pośrednictwem naszych łączy detalicznych, możemy otrzymać prowizję partnerską.
