Jestem zwolennikiem każdego zespołu, który będzie naciskał na Juana Soto. Każdy zespół z zasobami powinien wywierać nacisk na Juana Soto. Ale czy Toronto Blue Jays nie mają tego na opak?
Czy Jays nie mieliby większych szans na wylądowanie w Soto, gdyby ich rodzima supergwiazda, Vladimir Guerrero Jr., podpisała długoterminowy kontrakt?
Soto (26 lat) prawie na pewno wybierze najlepszą ofertę. Jeśli Jays przelicytują Steve’a Cohena, właściciela New York Mets, zyskają więcej władzy. Ale Soto z pewnością nie chce utknąć w złej sytuacji. A Jays nie są tak dobrze przygotowani, aby pozostać konkurencyjnymi, jak jego inni znani zalotnicy.
Guerrero (25 l.) i Bo Bichette (26 l.) mogą trafić na rynek po następnym sezonie. Baseball America w sierpniu ubiegłego roku znalazło się na liście rankingowej System farm Jaysa 23 I Atletycznej Keith Law umieścił system Toronto na 20. miejscu wśród najlepszych.
W zeszłym sezonie w American League East New York Yankees i Baltimore Orioles były drużynami play-offowymi. Tampa Bay Rays zawsze są konkurencyjni. A Boston Red Sox rośnie w siłę.
Niepewna przyszłość prezesa Jays Marka Shapiro (podpisał kontrakt do 2025 r.) i dyrektora generalnego Rossa Atkinsa (do 26 r.) tylko pogłębia pytania wokół klubu i może podsycać jego chęć zrobienia fury. The Jays starali się pozyskać Shoheia Ohtaniego za darmo w zeszłym sezonie, a Soto w ramach wymiany. Shapiro i Atkins dali jasno do zrozumienia, że zamierzają nadal parć do przodu.
Zatem atrakcyjność Soto dla Jays jest oczywista. Kombinacja lewicy i prawicy Soto-Guerrero może nie być tak skuteczna jak Soto-Aaron Judge, ale nie byłaby odległa. Sędzia prowadził majory w OPS+ w zeszłym sezonie. Soto był trzeci, Guerrero szósty. A oto najbardziej intrygująca część: Guerrero jest 4,5 miesiąca młodszy od Soto i siedem lat młodszy od Judge.
Ludzie wokół Jays chwalą Guerrero za jego rozwój, powołując się na jego etykę pracy, dojrzałość i przywództwo. Choć jego osiągnięcia, jeśli chodzi o występy, są nieco nierówne – według jego standardów lata 2022 i 23 były okresami pogorszenia się sytuacji – to dokładnie taki zawodnik, wokół którego budują się drużyny. To rodzaj zawodnika, na którego będzie duże zapotrzebowanie jako wolny agent w przyszłym sezonie, nawet jeśli pierwszobazowi na ogół nie radzą sobie na otwartym rynku tak dobrze, jak gracze na cenniejszych pozycjach w defensywie.
Być może Guerrero mówi Jays: „Znajdź kilku graczy, których możesz postawić wokół mnie, a wtedy rozważę pozostanie”. Być może Soto, Anthony Santander i inni wolni agenci będący na celach Jaya mówią: „Podpisz Vlada Jr., a potem porozmawiamy”. W takim przypadku Jays utknęli między młotem a kowadłem – sytuacja niemożliwa do osiągnięcia, ale stworzona przez nich.
Jeśli jesteś Soto, wiesz tyle: Guerrero miał w zeszłym sezonie wynik OPS na poziomie 0,940, a Jays wygrali 74 mecze. Mets, Yankees i Red Sox oferują wyższe piętro. Inne zespoły też to robią. Dostaniesz swoje pieniądze. A możesz go zdobyć od zespołu w lepszej formie niż Jays.
Sprawa Bregmana
Alex Bregman rozegrał 99 meczów posezonowych. (Alex Slitz / Getty Images)
Atletycznej Tim Britton przewiduje siedmioletni kontrakt o wartości 189 milionów dolarów dla wolnego agenta trzeciego bazowego Alexa Bregmana. Podejrzewam, że Bregman i jego agent Scott Boras celują wyżej – konkretnie w umowę bliższą 11-letniemu przedłużeniu umowy o wartości 350 milionów dolarów, które Manny Machado podpisał z San Diego Padres w lutym 2023 roku.
Niedorzeczny? Być może, biorąc pod uwagę, że inny z trzeciej bazy klientów Borasa, Matt Chapman, podpisał niedawno sześcioletni kontrakt wart 151 milionów dolarów. Przedłużenie Machado, które uniemożliwiło mu rezygnację z gry pod koniec 23 roku, było po części efektem pasji i hojności zmarłego właściciela Padres, Petera Seidlera. Inne zespoły, w tym poprzedni klub Bregmana, Houston Astros, prawdopodobnie uznają to za odbiegające od normy. Jednak statystyczne porównanie Machado i Bregmana jest bliższe, niż mogłoby się wydawać.
Bregman ma 30 lat i osiem miesięcy i jest mniej więcej w tym samym wieku, w którym Machado podpisał przedłużenie umowy. Machado rozpoczął karierę w pierwszej lidze w wieku 19 lat, trzy lata wcześniej niż Bregman, który grał kolegialnie w LSU. Zatem w momencie podpisywania umowy Machado miał prawie 1500 występów na płycie więcej niż obecnie Bregman.
Mimo to kariera Bregmana w OPS+ jest o 32 procent wyższa od średniej ligowej, o 6 procent wyższa niż kariera Machado wkraczającego w 2023 r. Machado ocenił przewagę pod względem liczby zwycięstw powyżej wymiany w sezonie, ale nie była to szczególnie znacząca przewaga. I chociaż Machado jest ogólnie uważany za lepszego obrońcę, Bregman nie jest garbaty, ponieważ właśnie zdobył swoją pierwszą Złotą Rękawicę.
Bregmanowi rzeczywiście brakuje pięciu lat do swojego najlepszego sezonu – 2019, kiedy był wicemistrzem drużyny AL MVP. Prawdą jest jednak również, że rozegrał 99 meczów posezonowych, ustępując jedynie koledze z drużyny Astros, Jose Altuve. Osiemnaście z tych meczów odbyło się w 2017 r., kiedy komisarz Rob Manfred stwierdził, że Astros nielegalnie ukradli znaki. Skandal nie przeszkodził jednak dwóm członkom tych zespołów, George’owi Springerowi i Carlosowi Correi, w zdobyciu ofert o wartości rynkowej w ramach bezpłatnej agencji.
Boras oczywiście wykorzystuje doświadczenie Bregmana w fazie play-off jako atut. OPS w karierze Bregmana po sezonie wynosi 0,789.
„Wartość Bregmana wykracza poza zwyczajowe wskaźniki sezonowe doskonałego bramkarza” – powiedział Boras. „Właściciele pragną mistrzostw. Otwarcie przyznają na spotkaniach, że jego ocena WAR nie uwzględnia wyjątkowości przywództwa Bregmana, a wyniki po sezonie nie są uwzględniane.
Krótkie przystanki nie zawsze są pewne
Wytrzymałość i moc Willy’ego Adamesa mogą być atrakcyjne dla drużyn potrzebujących krótkiego postoju. (Zdjęcia Aarona Gasha / MLB za pośrednictwem Getty Images)
Po kilku latach zatłoczonych rynków z krótkim przystankiem Willy Adames jest niemal osamotniony na rynku bezpłatnej agencji. Następny najlepszy zawodnik na tej pozycji, Ha-Seong Kim, przechodzi operację obrąbka prawego ramienia i nie oczekuje się, że będzie gotowy na początku sezonu 2025. Gotowość Adamesa do przeniesienia się na inne miejsce w bramce tylko zwiększa jego potencjalną wartość, a Britton przewiduje, że otrzyma sześcioletni kontrakt wart 150 milionów dolarów.
Kontrakty z potworami dla graczy pozycyjnych są generalnie mniej ryzykowne niż te dla miotaczy, a Adames w wieku 29 lat nadal jest w doskonałej formie. Jednak od lutego 2021 r. 11 zawodników grających na pozycji shortstop podpisało umowy o wartości co najmniej 140 milionów dolarów. Wyniki na wczesnych etapach transakcji, kiedy oczekiwany zwrot z inwestycji jest najwyższy, były zdecydowanie mieszane.
Javier Báez (sześć lat, 140 milionów dolarów) to porażka. Trevor Story (sześć lat, 140 milionów dolarów) opuścił prawie dwie trzecie meczów swojej drużyny z powodu kontuzji; Carlos Correa (sześć lat, 200 milionów dolarów) prawie jedną trzecią. Dansby Swanson (siedem lat, 177 milionów dolarów) to elita w defensywie, ale tylko przeciętnie w ofensywie.
Okoliczności dla innych są różne. Francisco Tatis Jr. (14 lat, 340 milionów dolarów) odszedł z rezerwy, by zostać elitarnym prawym obrońcą i pokazać po sezonie, że znów może stać się siłą ofensywną, jaką był na początku swojej kariery. Xander Bogaerts (11 lat, 280 milionów dolarów) również nie miał dobrej passy – już po zaledwie jednym sezonie – ale powrócił na to stanowisko we wrześniu ubiegłego roku, kiedy Kim wciąż był kontuzjowany. San Diego Padres nie są jeszcze pewni, kto będzie grał krótko w 2025 roku.
Spośród inwestorów zajmujących się dużymi pieniędzmi największe jak dotąd zyski osiągnęli Francisco Lindor (10 lat, 341 mln dolarów) i Corey Seager (10 lat, 325 mln dolarów). Używając miernika dolarów Fangraphs, czyli WAR przeliczonej na skalę dolara w oparciu o to, ile gracz zarobiłby w ramach bezpłatnej agencji, Lindor przekazał Metsom wartość 157,1 miliona dolarów w pierwszych trzech sezonach, podczas gdy Seager zapewnił Texas Rangers 121,8 miliona dolarów wartość w pierwszych trzech.
Być może szacunki te powinny być jeszcze wyższe; obliczenia nie uwzględniają wyników po sezonie, a Seager i Lindor w październiku osiągnęli doskonałe wyniki w swoich nowych zespołach. Fangraphs również wyceniają każdy punkt WAR na nieco ponad 8 milionów dolarów; niektóre biura obsługi klienta uważają, że liczba ta powinna być bliższa 9 milionom dolarów, a nawet 10 milionom dolarów.
Gdzie to wszystko stawia Adamesa? Trwałość to jedna z jego mocnych stron: wystąpił w ponad 90 procentach meczów swojego zespołu w latach 2019–24. Wnosi także energię i przywództwo, a jego rekord w karierze to 32 homeryty, 112 RBI i 21 skradzionych baz. Jego wskaźniki defensywne spadły od 2023 roku, więc być może zmiana pozycji nastąpi raczej wcześniej niż później. Biorąc jednak pod uwagę niedobory na rynku, jest on przygotowany na spełnienie przewidywań Brittona, a może nawet je przekroczenie.
Czy Orioles może trafić asa?
Począwszy od transakcji z Corbinem Burnesem 1 lutego ubiegłego roku, drużyna Baltimore Orioles wymieniła 10 potencjalnych graczy z głównych lig – 11, jeśli liczyć wybór, który wysłali do Milwaukee Brewers w ramach umowy z Burnes, którym okazał się pierwszy bazowy University of Tennessee Blake Burke pod numerem 34.
Tak więc, chociaż Orioles są jedną z wielu drużyn w składzie leworęcznego Garretta Crocheta z Chicago White Sox, obecnie bardziej skupiają się na wolnej agencji, według źródeł poinformowanych w trakcie ich dyskusji. Nowy właściciel zapewnił dyrektorowi generalnemu Mike’owi Eliasowi elastyczność pozwalającą przynajmniej eksplorować rynki dla najlepszych wolnych agentów, od Burnesa w dół.
Idealnie byłoby, gdyby Orioles dodali dwóch miotaczy startowych – albo Burnesa, albo kogoś takiego jak on na szczycie swojej rotacji, a także innego miotacza, który być może byłby bardziej korzystnym zagraniem. Głębokość nie jest problemem. Zach Eflin, Grayson Rodriguez i Dean Kremer znajdują się obecnie w pierwszej trójce, a w składzie znajdują się także Cade Povich, Albert Suárez i Trevor Rodgers.
Orioles potrzebują Burnesa, Blake’a Snella i Maxa Frieda. Wszyscy ci miotacze cieszą się dużym zainteresowaniem ze strony dużych klubów. Czas pokaże, czy nowy właściciel Orioles będzie skłonny konkurować na tym poziomie.
(Górne zdjęcie Vladimira Guerrero Jr. i Juana Soto: Rich Graessle / Icon Sportswire za pośrednictwem Getty Images)
