Kiedy wyobrażamy sobie muzyczną biografię słynnego piosenkarza i autora tekstów Robbiego Williamsa, szympans CGI w roli głównej nie jest oczywistym wyborem. Jednakże, Lepszy człowiekw rękach scenarzysty i producenta Michaela Graceya (Największy Showman), widzi, że przysłowiowa „performująca małpa”, grana przez Jonno Daviesa, staje się kluczem do przejmującej opowieści o odczłowieczaniu celebryty. Jak to ujął Williams: „To bardzo szczególna magiczna sztuczka. To znieczula i uwrażliwia was wszystkich jednocześnie. Mamy głęboką empatię i współczucie dla zwierząt, o wiele bardziej niż dla ludzi.
W 1990 roku Williams zyskał sławę w wieku zaledwie 16 lat w brytyjskim boysbandie Take That. Lepszy człowiek dokumentuje jego wczesne życie rodzinne, walkę ze celebrytami i uzależnieniami oraz drogę do wyzdrowienia i rozwiązania, przy dźwiękach własnej muzyki. Tutaj Williams zagłębia się w swoje odczucia związane z filmem, wspomnienia z kariery i to, co uwielbia oglądać na ekranie.
Moja historia na ekranie
[Take That bandmate] Ocena [Owen]skontaktowałem się z tobą w zeszłym tygodniu i powiedziałem: „Hej, Rob, ja i chłopaki będziemy w mieście. Czy możemy zobaczyć pokaz pt Lepszy człowiek?” A ja na to: „Tak. Bardzo bym tego chciał. Co oczywiście bym zrobiła, ale też jestem przerażona, ponieważ nasz związek jest tak skomplikowany i tak uzdrowiony, że powrót na miejsce zbrodni i mówienie w sposób, w jaki mówiłem jako 17-latek, z pewnością otworzy stare rany dla ludzi. [My ex-girlfriend] Nicole [Appleton] poszedłem to zobaczyć w zeszłym tygodniu z Natalie, jej siostrą. Przesłałem je wszystkie na FaceTime zaraz po filmie i wszyscy razem płakaliśmy. Nie wiem jak Liam [Gallagher]będzie się zachowywał w związku z udziałem w filmie. To będzie interesujące. Najbardziej martwię się o mojego tatę, ponieważ jest kluczową częścią tego filmu. A w filmie nie widać, jak charyzmatyczne, czarujące i wspaniałe jest przebywanie w towarzystwie mojego taty.
Howard Donald, Gary Barlow i Mark Owen z Take That.
Obrazy Iana Westa/PA za pośrednictwem Getty Images
Moja pierwsza lekcja telewizyjna
Nasz pierwszy występ w telewizji miał miejsce w BSkyB i myślę, że około 100 osób w Wielkiej Brytanii prawdopodobnie miało wtedy w domach anteny satelitarne. Byliśmy w Granada Studios w Manchesterze, a gospodarzem była Michaela Strachan. To było przytłaczające i przerażające. Już miałem świadomość, że moje miejsce w zespole nie jest bezpieczne. Ówczesne kierownictwo uświadomiło mi, że jest niezadowolone z moich postępów, więc byłem przerażony. Zwykle, gdy występujesz, jesteś po prostu przerażony z powodu lęku przed występem, a potem jesteś podekscytowany, ponieważ wydarzyło się coś ekscytującego. Byłem jednak podekscytowany występem w telewizji i smutny, że moje środki do życia i przyszłość były zagrożone.
Najlepsza rada, jaką kiedykolwiek otrzymałem
Dla mnie miało to całkowity sens. Jego ogarnij szaleństwo. Zmieniło to moje spojrzenie na swoją pracę i to, co robię. Próbujesz się chronić i tak bardzo kontrolujesz to, co się z tobą dzieje, to przytłaczające pieprzenie, które się dzieje, tak bardzo się temu przeciwstawiasz. Odkąd postrzegam swoją pracę jako pracę i odkąd mam dzieci, a tatuś chodzi do pracy, i odkąd przyjęłam to szaleństwo, moje życie stało się o wiele lepsze, za co jestem bardzo wdzięczna. Jestem wdzięczny za to, kim jestem, że mam to, co mam i doświadczam tego, czego doświadczam. A smutne jest to, że przy całej mojej pompie nie doświadczyłem żadnej radości. Teraz jest mnóstwo radości i mnóstwo wzruszeń. Mogę zająć swoje miejsce na świecie, czuć się w nim dobrze i cieszyć się nim. I to jest ogromny dar.
Część, której zawsze chciałem
Kiedy dorastałem, myślałem, że będę aktorem. I Przez pomyłkę poszłam na przesłuchanie do boysbandu i dostałem się. I od tego czasu gram rolę gwiazdy popu. To ja zachowuję się tak, jakbym był moim scenarzystą. Reżyseruję to gówniane przedstawienie. Ale biorąc to pod uwagę, jeśli chodzi o aktorstwo, nie chcę tego robić. Cała ta sprawa na temat: „A teraz fotografujemy pod innym kątem”. Robię tylko pięć kroków, skręcam w prawo i musimy kręcić w trzy różne strony do niedzieli i będziemy to robić do 15:00 dzisiejszego popołudnia. Kiedy będę mógł pójść i coś powiedzieć? To 5% twojej pracy. Reszta jest cholernie nudna.
Moje najcięższe doświadczenie zawodowe
Atak paniki trwający dwie godziny na oczach 75 000 ludzi w Leeds w 2006 roku. Zmieniło to moje życie, ponieważ było to tak traumatyczne przeżycie, że musiałam podjąć działania wymijające. I od tego momentu, bardzo powoli, jestem osobą, którą jestem dzisiaj. Odszedłem i przeszedłem na emeryturę. To było tak ogromne w mojej głowie: To mnie zabija. Potem mój mózg zaczął wracać do sera szwajcarskiego, bo nie miałem celu. I zdałem sobie sprawę, że właśnie dlatego ludzie umierają, przechodząc na emeryturę. Postawiłem więc przed sobą cel, a moim pierwszym celem było wymyślenie, jak to zrobić i czerpać z tego przyjemność.
Filmy, które doprowadzają mnie do płaczu
Nie oglądam filmów, które doprowadzają mnie do płaczu. Trzymam się od nich z daleka, bo Nie potrzebuję melancholii bo tak i tak czuję między uszami. Chcę ucieczki i głupoty. Zatem wszystkiego, co może mnie przygnębić, wszystkiego, co sprawi, że będę smutny, wszystkiego, co doprowadzi mnie do płaczu, unikam, jakby wzdrygając się przed gorącym płomieniem. W każdym razie z powodu moich „izmów” właśnie tam jestem. Dlaczego idę tą ulicą? To stąd próbuję uciec. Daj mi Gospodynie domowe z hrabstwa Orange. Wszystkie Gospodynie domowe.
Prawdziwe gospodynie domowe z hrabstwa Orange.
Brawo / Nicole Weingart / Getty Images
Najlepsza zabawa, jaką miałem w pracy
Muszę powiedzieć, że jest to w tej chwili z Lepszy człowiekto naprawdę ekscytujące. Czuję się jak nowy artysta, który właśnie podpisał kontrakt. I podekscytowanie tym, co może oznaczać ten nowo odkryty świat. I powiedziałbym, że w tej chwili najlepiej się bawię, ponieważ mogę mieć okazję, aby ponownie ugryźć jabłko i doświadczyć i czerpać radość z darów, które zostały mi dane. I mam wrażenie, że z błyskiem w oku coś takiego może się wkrótce wydarzyć.
Rola, którą chciałbym zagrać
Doktor Frank-N-Furter W Rocky Horror Picture Show. Ten moment, kiedy zjeżdża windą i ma na sobie szelki. “Jak się masz? Widzę, że poznałeś mojego wiernego majstra. Ponieważ jest zabawnie i głupio, mrocznie, głupio, potężnie i wspaniale. Nie należę do osób, które potrzebują, chcą i kiedykolwiek będą grać Otella czy Hamleta. Ale jak powiedziałem wcześniej, nie chcę otwierać drzwi z trzech stron.
Postać, która jest najbardziej podobna do mnie
Myślę, że oni wszyscy są ludźmi, którymi chciałbym być, a nie czymś, co przypomina mi mnie. Danny’ego Zuko było jak, chcę być To. Chcę żyć w latach 50., 60. Chcę iść do tej szkoły. Chcę mieć takie życie. Chcę być tak przystojny z tą szczęką. Nie wiem więc, czy są postacie, które są, och, to ja. To wszystkie postacie, którymi chcę być.
Moje najczęściej cytowane teksty
To się nie zdarza. Nie przez długi czas. Nie ma teraz takiego zgromadzenia fanów przed hotelem. Każdy ma dzieci lub wnuki. Myślę, że rozumieją szaleństwo przychodzenia do hotelu nieznajomego, żeby śpiewać mu piosenki. Tak. To się nie zdarza.
Przeczytaj cyfrowe wydanie magazynu Oscar Preview firmy Deadline Tutaj.
Moja grzeszna przyjemność
Nie mam poczucia winy za oglądanie. Moje oglądanie jest moim oglądaniem. Powiem wam w tej chwili, że jestem bardzo szczęśliwy, że są mecze piłkarskie, Premier League i druga liga Port Vale. Ale jestem z tego powodu nieszczęśliwy Wielki Brat nie nadaje w sobotę i Żonaty od pierwszego wejrzenia jest tylko w poniedziałek, wtorek, środę i czwartek. Z MAFSprzejdź do sedna i po prostu zrób australijski, bo to jest tata. Myślę, że ich testy psychologiczne nie są tak rygorystyczne. Po prostu niesamowite jest obserwowanie ludzkich zachowań i dwulicowych działań. To mydło i to szekspirowskie. To cudowne.
Kto zagrałby mnie w mojej biografii
Cóż, mamy idealną osobę z Jonno Daviesem Lepszy człowiek. Ale jak miał na imię ten chłopak z bezczelną twarzą, która jest świetna, pochodzi z Londynu i ma około 33 lat? Jest w tym filmie z Harrym Stylesem? [Pause] OK, więc tego, o którym myślałem, nie ma w tym filmie, więc pójdę za nim Barry’ego Keoghana.
Moja playlista karaoke
Nie tańczę karaoke. To nie moja sprawa. To odpowiednik powiedzenia: „OK, spędźmy wieczór, podczas którego wszyscy się spotkamy i zajmiemy się dziennikarstwem. O czym najchętniej piszesz?” Nie robię tego. Dlaczego? Bo to moja praca.
