Moi teściowie to wspaniali ludzie, choć unikający konfliktów. Teraz podczas każdej podróży rezerwują czas tylko dla szwagierki, a ja chciałabym formalnie oddzielić przyszłe wizyty. Gdy teściowie będą z nami, szwagierkę zaprosimy, jeśli będzie to miało sens, ale nie zmienimy naszych planów. To samo za jej czasów.
Mój mąż martwi się, że jesteśmy tak samolubni jak jego siostra i stawiamy jego rodziców w trudnej sytuacji. Ale to właśnie oznacza mieć granice, prawda? Podczas ostatniej wizyty przegapiłem większość wydarzeń, którymi Dzieciak 1 był naprawdę podekscytowany, a następnie ogromne załamanie Dzieciaka 2 z powodu opóźnienia w kolacji, więc możliwe, że straciłem trochę perspektywy.
Teść: Czuję, że coś przeoczyłem, ponieważ kształtuje się tutaj niemal idealne rozwiązanie: po pierwsze, podczas tych wizyt trzymaj się harmonogramu, ponieważ przy następnej wizycie zajmowanie się czymś zakłócającym harmonogram, aby zadowolić wszystkich, wydaje się przesadzone już za kilka tygodni. Nie ma potrzeby pełnego, rodzinnego, wakacyjnego leczenia.
Po drugie, ma prawo patrzeć na swoich rodziców po swojemu, nie będąc zawsze zdaną na łaskę swoich dzieci. Wczesne kolacje i zajęcia sportowe dla młodzieży mają swój urok, nie zrozumcie mnie źle, ale nie wtedy, gdy wyznaczają plan wizyt rodzinnych dla wszystkich i przez cały czas. Fakt, że nie ma zbyt dobrych relacji z bratem, sprawia, że jej opór tutaj jest bardziej racjonalny, a nie mniej.
Po trzecie, możesz ją nadal zapraszać, aby zapewnić integrację, przedstawiając szczegółowe plany, mając świadomość, że może przyjść lub nie, według własnego uznania, a w żadnym wypadku nie będzie to kara za poczucie winy.
Czego więc nie widzę? Chce spędzać czas z rodzicami, a nie (zawsze) z dziećmi. Być może wyraża to w okropny sposób – bierną agresję, płacz, niepokazywanie się – ale nie ma nic złego w leżących u jej podstaw preferencjach. Gdybym to ja nie miała dzieci i prosiła o trochę czasu nieskoncentrowanego na dzieciach, nie cierpiałabym, gdyby moi rodzice i rodzeństwo odebrali to jako „samolubne” z mojej strony tylko dlatego, że moje metody muszą dorosnąć. To zagrażająca związkowi utrata perspektywy.
Co prowadzi mnie do rozwiązania bardziej godnego określenia „ideał”: aby rodzeństwo mogło szczerze porozmawiać o tym, co czuje, o czym i dlaczego. Wydaje się, że sama siostra ma większy bagaż, niż jest w stanie wygodnie unieść.
Re: Szwagierka: Wygląda na to, że dziecko załamało się podczas późnego obiadu, ponieważ czekało na przybycie szwagierki. Przestań. Jeśli kolację zaplanowano na 18:00, zjedz ją o 18:00. Kiedy ona przyjdzie o 7:00, zaproponuj, że przygotujesz jej talerz.
Anonimowy: Tak. Żadnych udogodnień, po prostu trzymaj się harmonogramu, a ona będzie na czas lub nie, żadnych reakcji i kar, kiedy tam dotrze. Po prostu ciepło zaoferowany posiłek. Dzięki.
