Jak Ruben Amorim i Man Utd mogą wyciągnąć z Alejandro Garnacho to, co najlepsze?

Rok temu Alejandro Garnacho nie był regularnym starterem. Właściwie prawie w ogóle nie zaczynał. Kiedy 1 listopada 2023 roku wystąpił w meczu czwartej rundy Pucharu Carabao przeciwko Newcastle United, był to dopiero jego czwarty start w sezonie.

Ale piąty trafił w następny weekend na wyjeździe z Fulham. Szósty miał miejsce kilka dni później, w Kopenhadze. Jego siódmy gol nastąpił natychmiast, przeciwko Luton Town na Old Trafford. Następnie ósmy gol na Goodison Park i strzelony raczej zapadający w pamięć gol. Potem dziewiąty. 10.

I tak dalej, aż do finału Pucharu Anglii na Wembley przeciwko Manchesterowi City, gdzie otworzył wynik w dniu, który z właściwych powodów zapisze się w historii United.

Ten mecz był jego 38. startem z rzędu i najdłuższą serią startów jakiegokolwiek zawodnika United w zeszłym sezonie. Dla porównania Bruno Fernandes zdobył 31 goli z rzędu. Kapitan United był jednym z zaledwie dwóch zapolowych, którzy we wszystkich rozgrywkach zaliczyli więcej niż 3560 minut Garnacho.

To był duży futbol dla rozwijającego się zawodnika. Oznaczało to również gwałtowną zmianę oczekiwań – z substytutu uderzenia na zwykły rozrusznik. Warto o tym wszystkim pamiętać, gdy Garnacho od czasu do czasu denerwuje się w sposób, w jaki robią to młodzi, surowi 20-latkowie.

W zeszłą niedzielę przeciwko Chelsea Garnacho stworzył i zmarnował najlepszą szansę United w grze otwartej, inteligentnie utrzymując przewagę tuż po upływie godziny i tworząc przestrzeń dla Fernandesa, który mógł oddać mu piłkę w polu karnym. Jego spokojny strzał trafił prosto w bramkarza Roberta Sancheza.

Garnacho pokazuje swoją frustrację w meczu z Chelsea (Paul Ellis/AFP/Getty Images)

Podobnie w pierwszej połowie posłał kolejny bezwładny strzał w ręce Sancheza, podczas gdy gra u Marcusa Rashforda mogła być lepszym wyborem.

W pewnym momencie wzbudził nawet gniew Casemiro, kiedy po nieostrożnym oddaniu piłki Pedro Neto na skraju pola karnego Chelsea, zostawił Brazylijczyka, aby za wszelką cenę przerwał kontratak i odebrał żółtą kartkę. Casemiro odwrócił się i uderzył Garnacho w ucho.

Doszło także do kontrataku w doliczonym czasie gry, w którym Garnacho miał wąskie otwarcie, aby wpakować Amada w środek pola. Zamiast tego trzymał piłkę i pojechał na główną. Czasami jego podejmowanie decyzji może budzić wątpliwości, ale ta decyzja i późniejsze dośrodkowanie w najbliższy słupek niemal położyły piłkę na szali, a Joshua Zirkzee dośrodkował z bliskiej odległości, a przechwyt przechwycił zawodnik meczu Moises Caicedo. . Garnacho mógł sam wygrać mecz kilka minut wcześniej, gdyby musująca woleja w końcówce przeleciała kilka cali pod poprzeczką, a nie nad nią.

„Jeśli” i „ale”, to prawda, ale pokazują one, że nawet w dni wolne od pracy Garnacho zazwyczaj sprawia, że ​​wszystko się dzieje. I dlatego szybciej, niż się spodziewano, stał się ostoją wyjściowego składu.

Były ku temu także inne powody. Erik ten Hag czuł, że nie ma innego wyjścia, jak tylko w większym stopniu polegać na zawodnikach z marginesu swojego składu, gdy w zeszłym sezonie Manchester United zaczął odczuwać kryzys związany z kontuzjami. W przypadku Garnacho dodatkowe komplikacje związane z formą Antony’ego i problemy poza boiskiem otworzyły drogę do bardziej regularnej gry.

Ale Garnaczo zachowane zasłużył na swoje miejsce, stając się najbardziej niezawodnym źródłem strzałów na bramkę przeciwnika w drużynie United. Jego wynik 3,51 strzałów na 90 w Premier League w zeszłym sezonie był najwyższym wynikiem wśród jego kolegów z drużyny i znajdował się w pierwszej dziesiątce w całej lidze. Liczba ta wzrosła w tym sezonie do 3,83, co plasuje go w pierwszej piątce w całej lidze.

Oczywiście nie wszystkie strzały są równe, a Garnacho może zbyt chętnie naciskać spust, strzelanie podczas podawania lub po prostu trzymanie się piłki byłoby lepszą opcją. Jednak jego współczynnik xG bez rzutów karnych na 90, wynoszący 0,46, stanowi wczesną poprawę w porównaniu z zeszłym sezonem i ponownie dotyczy wyższych lig. Jego współczynnik G na strzał wynoszący 0,12 x – będący miarą średniej jakości szans, jakie wykorzystuje pod koniec meczu – wypada korzystnie w porównaniu z innymi strzelcami mającymi dużą liczbę strzałów.

Warto chyba wspomnieć, że jest także królem strzelców United. Może poprzeczka do wybicia jest niska, ale sześć goli i cztery asysty to także najwięcej bramek ze wszystkich zawodników w drużynie. Garnacho jest prawdopodobnie na dobrej drodze, aby stać się najbardziej produktywnym ofensywnym zawodnikiem United.

Jest to wynik ekspozycji, jaką otrzymał w ciągu ostatniego roku i chociaż passa startów w maratonach w zeszłym sezonie została przerwana, jak na swój wiek nadal dużo gra.

Jego 1121 minut w sezonie to siódmy wynik w drużynie United. Tylko zawodnicy w wieku 26 lat i starsi grali więcej, a Garnacho prawdopodobnie miałby więcej granych meczów w swoim klubie, gdyby nie występy w Copa America i powołanie do Argentyny we wrześniu.

Garnacho opuścił październikowe mecze międzynarodowe z powodu lekkiej kontuzji kolana, na którą nabawił się jeszcze przed remisem 3:3 w Porto, podczas tego meczu zakładając taśmę na kolano. Nadal miał na sobie ten pasek podczas czwartkowego zwycięstwa nad PAOK-em.

ZEJDŹ GŁĘBEJ

Odprawa: Man Utd 2 PAOK 0 – Amad udowadnia swoją wartość po zakończeniu europejskiego szaleństwa

Mimo to nadal występował we wszystkich siedmiu meczach United od czasu Porto i grał do 90. minuty w każdym meczu ligowym i europejskim, zanim w 65. minucie został wyrzucony z boiska w meczu przeciwko PAOK-owi.

Nie było zaskoczeniem, gdy pojawił się jego numer. Podobnie jak wcześniej Chelsea, czwartek nie był najskuteczniejszym momentem Garnacho. Był to jeden z tych momentów, w których pokazał się ciężar, jaki spoczywał na jego młodych ramionach.

Nawet w zeszłym sezonie Ten Hag ostrożnie zarządzał minutami Garnacho, kiedy tylko mógł. W swoich 63 startach pod wodzą byłego menadżera United Garnacho był wyrzucony z boiska 39 razy. Częściej zmieniano jedynie Rashforda i Antony’ego podczas jego zarządzania. Czasami trzeba było chronić charakterystyczną dla jego gry wybuchowość.

Garnacho ustąpił miejsca Masonowi Mountowi w zremisowanym 1:1 meczu United z Chelsea (zdjęcie: Shaun Botterill/Getty Images) (zdjęcie: Shaun Botterill/Getty Images)

I być może w tym względzie pomocne byłoby przybycie Rubena Amorima. Ograniczona liczba ról atakujących w systemie nowego menedżera oraz duża konkurencja o te miejsca z pewnością będą oznaczać mniej minut dla Garnacho, chyba że otrzyma całkowicie nową rolę.

Biorąc pod uwagę fakt, że Amorim polega na skrzydłowych, w niektórych kręgach reklamuje się Garnacho jako potencjalne rozwiązanie. Ze wszystkich skrzydłowych United prawdopodobnie ma on niezbędną sprawność fizyczną, aby samodzielnie osłaniać całą flankę, a pod nieobecność Luke’a Shawa i Tyrella Malacii Amorim mógłby być zmuszony do eksperymentowania na lewej stronie w pierwszych kilku meczach.

Jednak jako zawodnik prawonożny Garnacho nie oferowałby naturalnej szerokości wymaganej na tej flance przez system Amorima. I chociaż może bardziej pasowałby do roli prawego skrzydła, Diogo Dalot pasuje znacznie bardziej naturalnie, z Noussairem Mazraoui w roli osłony.

ZEJDŹ GŁĘBEJ

Dla Amorima wdrożenie trójki obrońców w United będzie skomplikowanym zadaniem

W każdym razie wybranie prawdopodobnie najniebezpieczniejszego miejsca w ataku i gra z nim jako skrzydłowym, który musi trzymać się szeroko, nie jest ortodoksyjnym posunięciem, a być może też nierozsądnym. Z pewnością byłaby to i tak opcja krótkoterminowa, dopóki ta rola nie zostanie odpowiednio obsadzona.

To prawdopodobnie sprawi, że Garnacho znajdzie się na jednym z dwóch miejsc za napastnikiem, rywalizując z kilkoma innymi zawodnikami i rzadko łącząc długą passę startów, jaką cieszył się w zeszłym sezonie.

Ale czy Garnacho potrzebuje teraz bardziej typowego czasu gry i odpowiedzialności? Czy to pomoże mu zrobić kolejny krok? Dowiemy się.

ZEJDŹ GŁĘBEJ

Amad dał Amorimowi pierwszy problem z selekcją w United – czterech na dwóch nie przejdzie

(Górne zdjęcie: Carl Recine za pośrednictwem Getty Images)