Wpływ Saquona Barkleya na zwycięstwo Eagles: „To była najlepsza gra, jaką kiedykolwiek widziałem”

FILADELFIA – Saquon Barkley cofnął się w ciągu maniakalnej milisekundy, która przeciwstawiała się mentalności zwykłych ludzi. Skok powinien być absurdalny. Zamiast tego było cudownie. Próbują tego ponownie tylko odważni, odważni i absurdalni.

Kto inny po otrzymaniu podania trzeciego i szóstego mógłby wykonać dwa ruchy, które je poprzedziły? Kto poza Barkleyem byłby w stanie opuścić ramię, przebić się przez róg niczym bezużyteczną boję i po trwającym ułamek sekundy etapie konfiguracji, typowym dla kołowrotka Barry’ego Sandersa, wyrwać się z ramion linebackera z momentem obrotowym tajfunu? Czy w czyim drugim mózgu synapsy, widząc zbliżające się posiłki, sygnalizują wyskok prosto z Super Mario? A czyje jeszcze łydki są w stanie pokonać kolejnego obrońcę, zanim pozostali atakujący w końcu udowodnią, że te mięśnie należą do kogoś śmiertelnego?

„To była najlepsza sztuka, jaką kiedykolwiek widziałem” – powiedział Nick Sirianni.

Główny trener początkowo się jąkał, próbując w ogóle to wyjaśnić. Podobnie jak wszyscy, którzy w niedzielę oglądali, jak Philadelphia Eagles pokonali Jacksonville Jaguars 28:23 na Lincoln Financial Field, Sirianni ograniczał się do wpatrywania się z otwartymi oczami w duży ekran i oniemiały na temat biegacza, który był „bardziej wyjątkowy, niż myślałem. ” Lubił myśleć o dzieciach w całej Filadelfii, w całym kraju, próbujących odtworzyć tę absurdalną zabawę na swoich placach zabaw.

„Nie będę w stanie (zrobić) tego” – Sirianni uśmiechnął się. „Prawdopodobnie jest jedyną osobą na świecie, która może to zrobić”.

Barkley może być jedynym graczem na świecie, który mógłby to zrobić zaplanuj to. Po tym, jak Kelee Ringo patrzyła, jak Barkley spada z powrotem na Ziemię, drugoroczny obrońca podbiegł do CJ Gardnera-Johnsona na linii bocznej. – Pamiętasz, jak o tym rozmawialiśmy? powiedział bezpieczeństwu. Na obozie przygotowawczym pokłócili się z Barkleyem w związku z twierdzeniami biegacza, że ​​mógłby wykonać taki ruch. Wymagałoby to nie tylko udanego ustawienia i rotacji, ale także decyzji obrońcy o zanurkowaniu. To nigdy by się nie zdarzyło, argumentowali. Dopóki tak się nie stało.

„To miało się stać tak, jak się stało” – powiedział Ringo. „Dlatego było tak zajebiście.”

Nie wystarczy delirium na jeden dzień? Orły prawie zmarnowały prowadzenie 22-0 po sekwencjach, które były niemal tak samo destrukcyjne, jak te zdumiewające, które je zbudowały. Skok Barkleya po trzeciej próbie zapewnił jedynie bramkę z gry w początkowej fazie ataku. W dużej mierze niezapomniany atak w pierwszej połowie, wykorzystany po wymuszonej flircie Sydneya Browna podczas puntu z pierwszej jazdy i przechwyceniu przez nurkującego Zacka Bauna, który zapewnił Barkleyowi dwa przyłożenia. Pierwszego złapał na 20-metrowej trasie kołowej. Podczas drugiego biegu na 19 jardów Barkley rzucił się nietknięty po trzecim i 17 remisie.

Barkley jest kluczem do zrozumienia zagadki, która prawie doprowadziła do powrotu Jacksonville – splotu kontrowersji i komplikacji. Jest to po pierwsze jeden z głównych powodów, dla których Filadelfia pozostawała poza zasięgiem. Żaden zawodnik nie jest bardziej integralną częścią sukcesu ofensywy Orłów niż Barkley. Żaden inny zawodnik w historii zespołu nie miał więcej jardów od wznowienia niż Barkley w ośmiu meczach (1071). Tylko LeSean McCoy i Brian Westbrook przekroczyli próg 1000 jardów na tym samym dystansie, a Barkley, który w meczu przeciwko Jags rzucił się na odległość 159 jardów, dołączył do nich jako jedyni Eagles, którzy w trzech meczach z rzędu przebiegli ponad 100 jardów .

Nawet McCoy, który w przerwie meczu został wprowadzony do Galerii Sław drużyny, przedstawił (być może stronniczą) opinię na temat tożsamości ataku Orłów: „Rzuć piłkę”. Kellen Moore niedawno się zobowiązała. Koordynator ofensywy pierwszego roku kontynuował rozprzestrzenianie się występów poniżej środka przeciwko Jaguarom. Barkley rzucił się na odległość 63 jardów, zdobywając dziewięciu prowadzących, wykonując snapy spod środka — liczba ta mogłaby wzrosnąć, gdyby obrońca Ben VanSumeren (przekształcony środkowy obrońca) nie opuścił gry w drugiej kwarcie ze względu na wstrząśnienie mózgu.

Skuteczność Barkleya wspiera system ofensywny, którego gra biegowa ma na celu korzystne kształtowanie obrony zgodnie z jego wolą. Jalen Hurts wskoczył nietknięty do pola końcowego po 18-jardowym przyziemieniu po bramkarzu z odczytem strefowym z Kennethem Gainwellem, który dał drużynie Eagles początkowe trzypunktowe prowadzenie w trzeciej kwarcie.

Jednak w pierwszym zagraniu po ich kolejnym posiadaniu, po tym jak Jags strzelili gola na 22-8, Barkley upadł wkrótce po otrzymaniu przekazania z odczytem strefowym, a piłka opadła, gdy jego łokieć uderzył w ziemię i wydawało się, że czołga się do dodatkowy metraż. Zawodnik Jaguarów, Travon Walker, oddał piłkę, która została uznana za fumble po przyłożeniu z 35 jardów, co zamieniło potencjalną przewagę w meczu, w którym padł jeden punkt.

Rozmowa była co najmniej ciekawa. Linebacker z Jacksonville, Ventrell Miller, rzucił się na Barkleya podczas biegu i nawiązał kontakt z lewą nogą Barkleya. Z reguły upadek i pełzanie Barkleya oznaczało, że upadł przez kontakt. Jednak Mark Butterworth, wiceprezes NFL ds. natychmiastowej powtórki, powiedział później reporterowi basenu, że urzędnicy orzekli, że po tym, jak Miller dotknął Barkleya, Barkley nawiązał także kontakt z lewym obrońcą Landonem Dickersonem. Uznali, że Barkley potknął się z powodu kontaktu z Dickersonem, a nie z Millerem, co w dziwnej decyzji, która „zaskoczyła” analityka zasad CBS Sports, Gene’a Steratore, wyeliminowało możliwość, że Barkley będzie wyłączony w wyniku kontaktu.

„Dlatego była to pomyłka” – stwierdził Butterworth.

Orły miały jednak jeszcze kilka okazji na podwyższenie wyniku. Po nieudanej konwersji dwóch 2-punktowych konwersji Brotherly Shove na początku meczu, Orły zamiast tego w trzeciej kwarcie wykorzystały podanie w sytuacji czwartej i 1. Hurts, wypłukany z kieszeni, rzucił podanie niekompletne. Później komplementował defensywę Jacksonville, mówiąc, że ich atakujący z krawędzi „stanowili dla nas wyzwanie nie tylko w tej grze, ale także w wielu innych akcjach w meczu”. Taka sytuacja niepokoi drużynę Eagles, która w meczu z Bengals zdobyła 4 z 5 prób Brotherly Shove, które zapewniły drużynie Hurts dwa przyłożenia.

„Ta sztuka była naszym chlebem powszednim, ale dziś wieczorem nie zadziałała” – powiedział Sirianni. „Przyjrzymy się taśmie. … Prawdopodobnie będziemy musieli być gotowi, aby zobaczyć to jeszcze raz”.

Obładowani talentem Orły wykorzystały go, aby przetrwać Jaguary. W czwartej kwarcie, która zapewniła Filadelfii prowadzenie, Hurts rzucił podanie z odległości 46 jardów do DeVonty Smitha, a następnie trzy sztuki później, w sytuacji trzeciej i 22, uderzył Smitha krokiem i zdobył przyłożenie na 25 jardów.

Hurts, który podał 18 z 24 razy na 230 jardów i dwa przyłożenia, powiedział, że przy rzucie jego wzrok jest ograniczony. Wiedział jednak, że drugoplanowy zawodnik Jags gra na kwartach, że Smith ma na boisku sam na sam i że w kółko podawał Smithowi takie podania przez całą ich karierę i podczas treningów poza sezonem.

„To było naprawdę fenomenalne zagranie” – stwierdził Hurts.

Jeśli można wyciągnąć jakieś wnioski na temat Orłów, które z bilansem 6-2 zajmują drugie miejsce w NFC East za Washington Commanders, to są one takie, że ich talent często przewyższał okoliczności. W ostatniej akcji ofensywnej Jacksonville, po osiągnięciu przez Filadelfię 13 na 1:42 przed końcem meczu, Trevor Lawrence próbował uderzyć rozgrywającego D’Ernest Johnsona w polu końcowym meczu z Nakobe Deanem. Jednak obrońca przejął podanie i przechwycił piłkę kończącą mecz.

„Oczywiście chcemy zakończyć grę na naszych warunkach” – powiedział Hurts. „Nie sądzę, że tego zrobiliśmy”.

(Zdjęcie: Elsa / Getty Images)



Zrodlo

RELATED ARTICLESMORE FROM AUTHOR