Fascynujące badanie sugeruje, że Mount Everest, wznoszący się na wysokość 29 031,69 stóp (8848,86 m), może być wyższy, niż oczekiwano, z powodu starożytnego zdarzenia „złapania” rzeki. To zjawisko geologiczne miało miejsce około 89 000 lat temu i dotyczyło rzeki znajdującej się około 75 kilometrów od góry. Naukowcy sugerują, że erozja wynikająca z tego wydarzenia spowodowała znaczną utratę masy lądowej, umożliwiając wzniesienie się Everestu aż o 164 stopy (50 metrów). Według Adama Smitha, badacza nauk o ziemi na University College London, ta rozbieżność w wysokości wskazuje, że w regionie Himalajów dzieje się coś niezwykłego.
Tajemnica rzeki Arun
Wysokość Mount Everest przewyższa wysokość jego najbliższego rywala, K2, o około 820 stóp (250 metrów). Różnica wysokości jest intrygująca, co skłoniło naukowców do zbadania potencjalnego wpływu otaczających systemów rzecznych na wzniesienie góry. Jedna godna uwagi rzeka, Arun, płynie nietypowym wzorem w kształcie litery L, odbiegającym od zwykłych rzek o prostym przepływie. Smith podkreśla, że ta dziwna konfiguracja sugeruje, że rzeka Arun mogła zostać zmieniona w wyniku procesu „przechwytywania”, w wyniku którego została przekierowana przez większą sieć rzek Kosi.
Metody badawcze i wyniki
Niedawne badanieopublikowane w czasopiśmie Nature Geoscience, wykorzystało modele numeryczne do prześledzenia ewolucji sieci rzek Kosi w Chinach, Nepalu i Indiach. Porównując te modele z obecną topografią, badacze ustalili, że rzeka Arun została prawdopodobnie zajęta przez Kosi około 89 000 lat temu. To odwrócenie uwagi zintensyfikowało erozję, tworząc wąwóz rzeki Arun i usuwając wystarczającą ilość lądu, aby rozjaśnić otaczający obszar, co spowodowało wzniesienie się Everestu.
Przyszłe kierunki badań
Dokładna przyczyna przejęcia rzeki pozostaje niepewna. Mogło to być wynikiem wpadnięcia jednej rzeki do drugiej lub wylania się jeziora polodowcowego, co doprowadziło do ogromnej powodzi, która zniosła naturalne bariery. Smith uważa, że rozwój Everestu trwa i będzie kontynuowany, dopóki systemy rzeczne nie dostosują się w pełni do tych zmian geologicznych. Przyszłe badania skupią się na wąwozie i innych dotkniętych regionach, aby lepiej zrozumieć czas i konsekwencje tego wydarzenia.
