ANCHORAGE, Alaska, 27 października (AP) Gdy nastała zima, na rodzimą wioskę na Alasce spadł deszcz pocisków, a marynarze upadli na ziemię, paląc to, co pozostało z ich domów, zapasów żywności i kajaków. W kolejnych miesiącach sytuacja stała się tak tragiczna, że starsi poświęcili swoje życie, aby ratować żywność dla ocalałych dzieci.
Był 26 października 1882 roku w Angun, wiosce Tlingit liczącej około 420 mieszkańców na południowo-wschodniej Alasce. Teraz, 142 lata później, zamachowiec – Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych – przeprosił.
Przeczytaj także | Festiwal MassKara 2024 na Filipinach: poznaj datę, historię i znaczenie słynnego corocznego festiwalu w Bacolod.
Admirał armii Mark Succato, dowódca Terytoriów Północno-Zachodnich Marynarki Wojennej, przeprosił podczas emocjonalnej ceremonii w sobotę, w rocznicę okrucieństwa.
„Marynarka wojenna zdaje sobie sprawę z bólu i cierpienia ludu Tlingit i zdajemy sobie sprawę, że te nielegalne działania spowodowały utratę życia, utratę zasobów, utratę kultury i traumę międzypokoleniową w tych plemionach” – powiedział. podczas ceremonii transmitowanej z Angun. „Marynarka wojenna bardzo poważnie podchodzi do znaczenia tej akcji i wie, że przeprosiny należą się już dawno”.
Przeczytaj także | Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego potwierdza, że Stany Zjednoczone deportują indyjskich nielegalnych imigrantów lotem czarterowym.
Chociaż odrestaurowana Anguni otrzymała w 1973 r. 90 000 dolarów w ramach ugody z Departamentem Spraw Wewnętrznych, przywódcy wiosek przepraszali od dziesięcioleci, zadając trzy razy podczas każdego dorocznego memoriału: „Czy jest tu ktoś, kto mógłby przeprosić Marynarkę Wojenną?”
„Można sobie wyobrazić pokolenia ludzi, którzy zmarli od 1882 r., zastanawiających się, co się stało, dlaczego tak się stało, i pragnących przeprosin, ponieważ w naszym mniemaniu nie zrobiliśmy nic złego” – powiedział Daniel Johnson Jr. ., wódz plemienny w Angun.
Atak był jednym z serii konfliktów między wojskiem amerykańskim a rdzennymi mieszkańcami Alaski, które miały miejsce w latach po zakupie terytorium od Rosji w 1867 roku. Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych przeprosiła w zeszłym miesiącu za zniszczenie pobliskiej wioski Kake w 1869 roku. Wojsko oświadczyło, że planuje przeprosić za zbombardowanie Wrangla, także na południowo-wschodniej Alasce, w tym roku, chociaż nie ustalono daty.
W e-mailu przed incydentem rzecznik marynarki wojennej Julian Leinenweber powiedział, że marynarka wojenna zdaje sobie sprawę z działań, które podjęła lub nakazała w Angun i Kake, które spowodowały śmierć, utratę zasobów i traumę na pokolenia.
„Przeprosiny są nie tylko zasłużone, ale wręcz spóźnione” – powiedział.
Dziś Angun to urocza wioska licząca około 420 mieszkańców z kolorowymi starymi domami i słupami totemowymi po zachodniej stronie Wyspy Admiralicji, do której można dotrzeć promem lub wodnosamolotem w Lesie Narodowym Tongass, największym lesie w kraju. Populacja jest licznie zamieszkana przez niedźwiedzie brunatne, a wioska poczyniła w ostatnich latach wysiłki na rzecz rozwoju przemysłu ekoturystycznego. Nie brakuje bielików i humbaków, a połowy łososi i halibutów są doskonałe.
Relacje na temat przyczyn jego upadku są różne, ale zazwyczaj zaczynają się od przypadkowej śmierci szamana Tlingit, Tita Kleina. Klein zginął, gdy na statku wielorybniczym należącym do jego pracodawcy, North West Trading Co., eksplodował harpun.
Wersja marynarki wojennej mówi, że członkowie plemienia zepchnęli statek na brzeg, prawdopodobnie biorąc zakładników, i zgodnie ze swoimi zwyczajami zażądali w ramach rekompensaty 200 koców.
Firma odmówiła dostarczenia koców i nakazała Tlingitom powrót do pracy. Zamiast tego w swoim smutku pomalowali twarze smołą węglową i szlamem, co pracownicy firmy odebrali jako zapowiedź buntu. Dowódca kompanii zwrócił się wówczas o pomoc do dowódcy morskiego. EC Merriman, najwyższy urzędnik USA na Alasce, powiedział, że bunt w Tlingit zagroził życiu i własności białych osadników.
Wersja Tlingit twierdzi, że załoga łodzi, w skład której wchodzili członkowie Tlingit, prawdopodobnie pozostała na statku z szacunku i zamierzała wziąć udział w pogrzebie oraz że nie wzięto żadnych zakładników. Johnson powiedział, że plemię nigdy nie domagało się tak wysokiego odszkodowania pośmiertnego.
Merriman przybył 25 października i nalegał, aby plemię dostarczyło 400 koców do południa następnego dnia w ramach kary za niesubordynację. Kiedy Tlingitowie mieli zaledwie 81 lat, Merriman zaatakował, niszcząc 12 domów plemiennych, mniejsze domy, kajaki i sklepy spożywcze w wiosce.
Johnson powiedział, że w ataku zginęło sześcioro dzieci, a „niezliczona liczba starców i dzieci zmarła tej zimy zarówno z powodu zimna, jak i skutków głodu”.
Billy Jones, kuzyn Titusa Kleina, miał 13 lat, kiedy Angoon zostało zniszczone. Około 1950 roku nagrał dwa wywiady, a jego relacja została później włączona do broszury przygotowanej z okazji 100. rocznicy bombardowania w 1982 roku.
„Zostawili nas bezdomnych na plaży” – powiedział Jones.
Rosita Warl, prezes Instytutu Dziedzictwa Sealaska w Juneau, opisała, jak niektórzy starsi ludzie „poszli tej zimy do lasu”, co oznacza, że umarli i poświęcili się, aby młodzi mieli więcej jedzenia.
Chociaż spisana historia Marynarki Wojennej stoi w konflikcie z ustnymi tradycjami Tlingit, sporządzona przez Marynarkę Wojenną relacja o tym plemieniu „szanuje długoterminowy wpływ, jaki te tragiczne wydarzenia wywarły na dotknięte plemiona” – powiedział Leinenweber, rzecznik Marynarki Wojennej.
Johnson powiedział, że przywódcy Tlingit byli tak zszokowani, gdy urzędnicy marynarki wojennej powiedzieli im podczas rozmowy telefonicznej na Zoomie w maju, że w końcu nadchodzą przeprosiny, że nikt się nie odezwał przez pięć minut.
Eunice James z Juneau, potomka Titusa Kleina, powiedziała, że ma nadzieję, że przeprosiny przyniosą uzdrowienie jej rodzinie i całej społeczności. Czeka na jego obecność na ceremonii.
„Będzie tam nie tylko jego duch, ale także duchy wielu naszych przodków, ponieważ straciliśmy tak wielu” – powiedział.
(To jest nieedytowana i automatycznie wygenerowana historia z kanału Syndicated News, personel LatestLY nie modyfikował ani nie edytował treści)
