Król oficjalnie przekazuje pałeczkę swojej córce Leonor podczas ceremonii wręczenia nagród Princess Awards: "To odpowiedzialność"

Od tego czasu minęły 43 lata Król Felipe VI, ówczesny książę Asturiiwygłosił swoje pierwsze oficjalne przemówienie i wręczył pierwsze nagrody przyznane przez Fundację noszącą imię następcy tronu w Hiszpanii. A teraz, po urodzinach swojej córki Leonor, zrób krok w bok.

Potwierdził to sam monarcha w przemówieniu, które wygłosił w piątkowe popołudnie na zakończenie obrad Ceremonia wręczenia nagród Księżnej Asturii 2024 w teatrze Campoamor w Oviedo.

„Spotkałem godnych podziwu mężczyzn i kobiety z bliższych i dalszych miejsc, ze wspaniałymi karierami i niesamowitymi osiągnięciami, indywidualnymi lub zbiorowymi, i mającymi ogromny wpływ na postęp naszych społeczeństw” – wyjaśnił Felipe VI, który przyznał, że „Chwalić zwycięzców było obowiązkiem, co było wielkim przywilejem oraz ciągłą, ekscytującą i satysfakcjonującą naukę.

Emocja „króla i ojca”

Jednakże, uczyniwszy go już w tym wydaniu swoim spadkobiercą, dodał, że „Ze wzruszeniem, jako ojciec i król, widzę, że Leonor, jako Honorowy Prezes Fundacji, od tej chwili zajmuje się tym.”.

Wysłał także wiadomość do swojej pierworodnej córki (i drugiej córki, infantki Sofii). „Wyobraźcie sobie, co to znaczyło poznać z tak bliskiej odległości ludzi tak niezwykłych jak nasi zwycięzcy, poczuć, że dorosłem pod każdym względem, otrzymując co roku przewodnictwo i przykład ich życia i twórczości; i wiem, że dla ciebie i twojej siostry już jest.”

„W miarę upływu czasu będziecie wracać do poprzednich wydań i z wdzięcznością i uczuciem wspominać te asturyjskie doświadczenia” – powiedział.

Zagrożenia polaryzacyjne

Co więcej, Felipe VI ostrzegł, na przykładzie prac zwycięzców, przed „poważnym ryzykiem polaryzacji, zaprzeczanie drugiemu ze względu na jego przekonania lub wierzenia, ponieważ myśli, modli się lub głosuje inaczej„.

W tym sensie Król podkreślił, że „obowiązkiem instytucji i obywateli jest walka ze wszystkim, co oddziela się od pełnego szacunku, jaki winni jesteśmy osobie, i ze wszystkim, co jest oddzielone od woli i zaangażowania w dalsze budowanie społeczeństw zdolnych do wspólnego życia, dialogu i pracy dla wspólnego dobra”.