Autorzy: Jourdan Rodrigue, Alec Lewis i Amos Morale III
Zespół Los Angeles Rams miał swoich czołowych zawodników, Pukę Nacuę i Coopera Kuppa, na boisku po raz pierwszy od pierwszego tygodnia w meczu „Czwartkowej nocy piłkarskiej” z Minnesota Vikings. Duet pokazał, dlaczego spudłował, gdy Nacua przekroczył 100 jardów, a Kupp złapał podanie po przyziemieniu w zwycięstwie drużyny Rams nad Wikingami 30:20.
Z Nacuą w składzie po raz pierwszy od pierwszego tygodnia i Kuppem od drugiego tygodnia, rozgrywający z Los Angeles Matthew Stafford zdobył cztery przyłożenia, co było najwyższą w sezonie. Jego 279 jardów było także najlepszym wynikiem od pierwszego tygodnia.
Wydawało się, że rozgrywający Stafford i Minnesota Sam Darnold są gotowi zamienić czwartkowe spotkanie w pojedynek rozgrywającego, ponieważ pierwsze cztery posiadania w meczu zakończyły się podaniami przyłożenia. Darnold znalazł Josha Olivera i Trenta Sherfielda, aby uzyskać wyniki, a Stafford połączył się z Kyrenem Williamsem i Kuppem.
Jednak w drugiej połowie Rams nadal zdobywali przyłożenia, a Stafford dwukrotnie znalazł w polu punktowym odbierającego Demarcusa Robinsona, podczas gdy Vikings zadowalali się celnymi rzutami z gry. Mimo to Minnesota miała szansę przynajmniej zremisować pod koniec czwartej tercji, ale ostatnia jazda zakończyła się, gdy Darnold został zwolniony w polu punktowym przez Byrona Younga ze względów bezpieczeństwa.
Wyglądało na to, że Young chwycił maskę Darnolda podczas przedstawienia, ale nie zostało to wywołane, a Los Angeles zabrakło czasu.
Efekt Kuppa-Nacui
Jest niezwykle jasne, o ile skuteczniejszy jest atak Ramsów, gdy w składzie znajdują się Kupp i Nacua. Sama ich obecność i częste ruchy nie tylko wpłynęły na sposób, w jaki obrońcy mogli rozmieścić odstępy, ale to z kolei miało wpływ na to, co było dla nich dostępne w ciasnej czerwonej strefie.
Los Angeles przekroczyło granicę 20 punktów w trzeciej kwarcie, po raz drugi w tym sezonie zdobywając 20 lub więcej punktów w meczu. Rams również w pierwszej połowie przeszli 2 na 2 w czerwonej strefie, po tym jak weszli do gry jako jedno z najmniej skutecznych ataków polegających na zdobyciu przyłożenia w czerwonej strefie w tym sezonie. — Jourdan Rodrigue, starszy pisarz Rams
O-line rządzi się swoimi prawami
Jednym z głównych punktów fabuły tej gry było to, jak linia ofensywna i ogólny plan presji Los Angeles działały przeciwko typowo agresywnej i wymagającej presji obrony Wikingów. Na początku meczu Rams rzucali szybkimi podaniami i biegali z piłką, aby pomóc im wyprzedzić pośpiech podań (i różnorodność) w ataku.
W trzeciej kwarcie Minnesota czasami rzucała się na mniej obrońców i częściej wpadała w krycie, a linia ofensywna Los Angeles utrzymywała się, co pozwoliło Staffordowi wykonać kilka podań w dół (jedno powalone, jedno obalone, ale jedno także przyłożenie na 25 jardów do Robinsona). ).
Stafford był nawet dobrze chroniony podczas przechwytu w trzeciej kwarcie.
To był drugi tydzień z rzędu, w którym Rams skutecznie walczyli z agresywnym frontem, mimo że brakowało początkowej lewej obrony i środka. Według ESPN Stats and Info na początku czwartej kwarty Vikings wywierali presję jedynie w tempie 11%, podczas gdy ich zwykły wskaźnik wynosi prawie 25%. — Rodrigue
Wikingowie znów się rozcięli
Obrona Minnesoty była podstawą drużyny przez cały mecz, który rozpoczął się od wyniku 5:0. Jednak drugi tydzień z rzędu, a zwłaszcza czwartkowy wieczór w Los Angeles przeciwko Rams, ta obrona była nieustannie osłabiona. Rogi Wikingów nie mogły zasłonić odbiorców Rams, a nie tylko Nacua i Kupp.
Nawet Robinson przesadnie wykorzystywał Wikingów. Zdobył przyłożenie przy linii bocznej i wyprzedził Harrisona Smitha, zdobywając kolejne. Narożniki Wikingów również nie otrzymały pomocy w wyniku pośpiechu w podaniach. Często wydawało się, że Stafford znajduje się w kieszeni i ma czas na skanowanie pola przez ponad pięć sekund.
Pod koniec meczu Minnesota zastosowała jedną ze swoich strategii na rok 2023, powołując się na podejście polegające na maksymalnym nacisku i maksymalnym zasięgu. To właśnie podczas jednego z snapów z ósemki Stafford znalazł Robinsona w strefie końcowej. W drugiej połowie Vikings również próbowali zwiększyć liczbę graczy w składzie, ale Rams również z łatwością to wykorzystali.
Podczas trzeciej próby po ostatnim posiadaniu Los Angeles Rams skierowali się do grupy, a rzuty rożne Minnesoty nie mogły ustalić rozkładu tras. Konwersja na Kuppa wydłużyła czas gry i pomogła Rams zakończyć mecz. — Alec Lewis, autor tekstów personelu Wikingów
Darrisaw opuszcza grę
Jakby porażka Vikings z Rams nie była wystarczająco dotkliwa, na kilka sekund przed końcem pierwszej połowy jednemu z najważniejszych zawodników Minnesoty trzeba było pomóc w zejściu z boiska. Lewy napastnik Christian Darrisaw, którego Vikings przedłużyli tego lata, na 35 sekund przed końcem pierwszej połowy był gotowy do ataku.
Kiedy próbował odepchnąć, zabezpieczający Rams, Jaylen McCollough, zderzył się z kolanem Darrisawa, a Darrisaw upadł na murawę stadionu SoFi. Po wizycie trenerów Darrisaw pokuśtykał z pomocą do szatni. Wikingowie szybko go wykluczyli, a trener Kevin O’Connell prawdopodobnie zaktualizuje jego status po meczu w szatni.
Odejście Darrisawa pozostawiło weterana ataku Davida Quessenberry’ego, który stanął przed ogromnym sprawdzianem wśród młodych zawodników Edge Rush, Jareda Verse’a i Byrona Younga. Ci dwaj przez całą noc podgrzewali rozgrywającego Sama Darnolda, łącznie z ostatnią grą ofensywną Vikings.
Young chwycił Darnolda za maskę w polu punktowym, ale sędziowie nie wskazali Rams na karę, kończąc czwartkowy pojedynek. — Lewisa
Wymagana lektura
(Zdjęcie: Harry How / Getty Images)
