WYJAŚNIENIE
Gerrymandering, czyli partyzanckie zmienianie okręgów wyborczych, jest tak stare jak Stany Zjednoczone, a mimo to nadal stanowi kontrowersyjny element wyborów.
Nazywa się to fałszowaniem głosów, przejęciem władzy i jest po prostu podstępem.
Ale jest to legalne i robią to zarówno Republikanie, jak i Demokraci.
Gerrymandering, proces przekształcania okręgów wyborczych w celu faworyzowania partii politycznych, jest prawie tak stary jak Stany Zjednoczone, a mimo to nadal stanowi w dużej mierze część współczesnego procesu politycznego.
W tegorocznych wyborach powszechnych może to mieć wpływ na wynik kluczowych wyścigów dla Izby Reprezentantów USA i legislatur stanowych.
Jak działa gerrymandering?
Ogólnie rzecz biorąc, raz na dziesięć lat stany aktualizują swoje okręgi wyborcze, aby odzwierciedlić zmiany w populacji.
W tym miejscu wkrada się gerrymandering. Partie polityczne starają się przerysować mapę wyborczą, aby zapewnić swojej stronie jak największą liczbę miejsc w legislaturach stanowych i Kongresie.
Manipuluje się granicami okręgów, aby zjednoczyć lub podzielić podobnie myślących wyborców, wzmacniając lub osłabiając ich siłę głosu.
Rezultatem są często wykrzywione dzielnice z krętymi granicami, które obejmują niektórych wyborców, a innych pomijają.
Zasadniczo gerrymandering pozwala politykom wybierać swoich wyborców, a nie na odwrót.
Słowo to zostało wymyślone w 1812 roku, kiedy gubernator Massachusetts Elbridge Gerry przerysował mapę wyborczą do Senatu stanowego, aby skorzystać na tym swojej partii.
W rezultacie powstała dzielnica o dziwnym kształcie, przypominająca salamandrę.
Zainspirowało to rysownika Elkanaha Tisdale’a do narysowania mitycznego stworzenia dla „Boston Gazette”, nazywając je „Gerry-manderem”. Nazwa utknęła.
Fałszowanie zadowolonych z siebie polityków?
Gerrymandering budzi kontrowersje – i to nie tylko dlatego, że jest rażącym zdobywaniem głosów. Krytycy twierdzą, że może to osłabić siłę głosu mniejszości rasowych i podważyć demokrację.
2023 badanie badacze z Uniwersytetu Harvarda odkryli, że gerrymandering często tworzy „bezpieczne” miejsca dla polityków, co oznacza, że ich rasy są mniej konkurencyjne. Z kolei politycy ci stają się mniej wrażliwi na potrzeby swoich wyborców, którzy w rezultacie zniechęcają się do głosowania.
Co najmniej osiem stanów ma w swoich konstytucjach jasny zapis sprzeciwiający się stronniczemu przerysowywaniu okręgów wyborczych. Inni korzystają z niezależnych komisji w celu wprowadzenia zmian. Jednak większości państw brakuje zabezpieczeń.
Wysiłki narodowe podjęte podczas ostatniego Kongresu również nie doprowadziły do zakazania partyzanckiego manipulacji gerry.
W 2019 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że spory prawne dotyczące map do głosowania należą do sądów stanowych.
Zatem obecnie toczy się walka między stanami o rolę polityki partyzanckiej w okręgach wyborczych – a niektóre niedawne orzeczenia mogą mieć wpływ na wynik wyborów w 2024 r.
Na przykład w Karolinie Południowej nowa mapa głosowania zmieniła dzielnicę wahadłową w bezpieczniejszą republikańską, co wywołało oburzenie wśród obrońców praw wyborczych.
Tymczasem w Luizjanie i Alabamie nowo sporządzone mapy mogą oznaczać dla Demokratów co najmniej jedno miejsce w Izbie więcej w każdym stanie.
Z kolei w Karolinie Północnej stanowy sąd najwyższy orzekł na korzyść zmienionej mapą Kongresu, prawdopodobnie dając Republikanom trzy dodatkowe miejsca w Izbie.
Każdy z tych wyścigów jest znaczący: o kontroli nad Izbą Reprezentantów USA decydują głosy na szczeblu okręgów, a los ustawodawstwa krajowego wisi na włosku.
