Nazywam się Najwa i przeżyłem rok ludobójstwa Izraela w Gazie

„O mój Boże, klucz do domu mojego dziadka!” – woła 10-letnia Najwa, a jej głos jaśnieje z podniecenia, gdy ściska klucz w małej rączce. Stojąc na stercie gruzów, w miejscu, gdzie kiedyś stał dom jej dziadków, dodaje: „Teraz wszystko jest zniszczone”.

Sześć miesięcy po pierwszym spotkaniu Close Up z Najwą w Rafah, tak zwanej „bezpiecznej strefie” w południowej Gazie, gdzie 1,5 miliona Palestyńczyków schroniło się przed bezlitosnym izraelskim bombardowaniem, nasz zespół odnajduje ją w domu, w Khan Younis. Odkąd Izrael rozpoczął wojnę odwetową 7 października 2023 r., prawie wszyscy z 2,3 miliona mieszkańców Gazy byli zmuszeni do ewakuacji więcej niż raz. Najwa i jej rodzina byli wysiedlani z domu ponad pięć razy.

„Kiedy po raz pierwszy przybyłam do Khan Younis, obawiałam się, że możemy być częścią tego zniszczenia” – wspomina, rozmyślając o swoim powrocie po opuszczeniu Rafah tuż przed inwazją lądową Izraela w maju 2024 r. W przeciwieństwie do większości domów, które leżały w gruzach, jej dom był oszczędził najgorszego. „Dzięki Bogu, że nas to nie dotknęło, że nie zginęliśmy w tej dewastacji” – dodaje.

W tym filmie Close Up Najwa zabiera nas w podróż po miejscach swojego miasta: domu, okolicy babci i szkole. Każde miejsce przypominało jej życie, które kiedyś znała, teraz zniszczone przez wojnę. Jej największym życzeniem jest zakończenie wojny i powrót życia do normalności. Historia Najwy, Dziewczyna, która przeżyła, podkreśla wpływ konfliktów na dzieci i siłę więzi rodzinnych pośród zniszczeń. Nawet po zniszczeniu jej wspomnienia o miejscach w Gazie pozostają trwałe, odzwierciedlając odporność na przeciwności losu.

Kredyty:

Producenci: Ruwaida Amer, Antonia Perello

Autor zdjęć: Real Gaza Productions

Wydawca: Antonia Perello

Scenariusz: Tierney Bonini, Donald Cameron

Mikser dźwięku: Yago Cordero

Producent wykonawczy: Tierney Bonini

Starszy redaktor: Donald Cameron

Zrodlo