Ojczyznaautorstwa filipińskiej autorki Brillante Mendozy, miał swoją światową premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Busan (BIFF).
Mendoza powiedział Deadline o swojej motywacji do tworzenia Ojczyznakręcąc swój kolejny film Kameleon oraz wyzwania, przed którymi stoi obecnie filipiński przemysł filmowy.
Tworzenie Ojczyzna
Film opowiada historię Dao-ayena, członka filipińskich sił specjalnych (SAF) z plemienia Ifugao w północnym Luzonie. Dao-ayen brał udział w nalocie Mamasapano w 2015 r., w wyniku którego zginęło 44 członków filipińskich sił specjalnych (SAF).
„To, co naprawdę poruszyło mnie w tym incydencie, to tak naprawdę historia piechoty” – powiedział Mendoza. „To oni zostali dotknięci nieporozumieniami ze strony swoich przełożonych i samego prezydenta, a ci żołnierze cierpieli i oddali życie za swój kraj. Ostatecznie pozostaje pytanie, czy ich poświęcenie było tego warte”.
Ojczyzna występuje Rocco Nacino w roli Toma Dao-ayena. Poza ekranem, podczas produkcji filmu, Nacino odkrył rodzinne powiązania z tą historią. Kiedy zespół produkcyjny wyświetlił listę 44 zmarłych członków SAF, Nacino zauważył, że ma to samo nazwisko co jeden z nich. Po przestudiowaniu historii swojej rodziny udało mu się potwierdzić, że jest spokrewniony.
W filmie wyprodukowanym przez Krismę Maclang Fajardo występują także Cesar Montano, Ricky Davao i Vince Rillon.
Starcie Mamasapano z 2015 roku było tematem wielu prac oprócz Mendozy Ojczyzna. Opowiadanie o starciu ukazało się w dwóch specjalnych odcinkach serii antologii Zapamiętasz to a także powtórzone w dziełach takich jak Po prostu życzę I Mamasapano: Teraz można to powiedzieć.
Mendoza powiedział, że przygotowując się do filmu, jego zespół przeprowadził badania na temat starcia na podstawie dokumentów udostępnionych przez senat Filipin, a także przeprowadził wywiady z zaangażowanymi w nie członkami sił specjalnych oraz rodzinami zmarłych.
Chociaż zdecydował się powstrzymać od używania pełnych, prawdziwych imion i nazwisk członków sił specjalnych w Ojczyznaw filmie jako bohaterowie wykorzystano nazwiska matek żołnierzy.
Mendoza to podkreślił Ojczyzna był jednym z najtrudniejszych filmów, jakie wyreżyserował, ze względu na warunki fizyczne, w jakich musieli pracować. Zdjęcia kręcono podczas upalnego lata na Filipinach, a ekipa kręciła także na gęsto zalesionych obszarach Luzon, co zapewniało dostęp do logistyki, sprzętu, prąd i toalety również bardzo trudne.
Pochwalił jednak swoich aktorów i ekipę za wytrwałość i dawanie z siebie wszystkiego przez cały czas trwania produkcji.
„Naprawdę można poczuć energię aktorów, a warunki kręcenia jeszcze bardziej zainspirowały wszystkich” – powiedział Mendoza. „Aktorzy bardzo współpracowali”.
Dodał, że aktorzy przeszli także szkolenie, podczas którego nauczyli się obsługi broni, której używaliby członkowie sił specjalnych, a także sposobu poruszania się i mówienia jednostek SAF.
Kolejne projekty i filipińska branża filmowa
Po Busan Mendoza będzie kontynuował zdjęcia Kameleonktóry opowiada historię filipińskiej transpłciowej kobiety pracującej w Japonii w latach 90.
Po 40 latach kręcenia filmów Mendoza powiedział, że wciąż jest wiele historii, które nie może się doczekać, aby je opowiedzieć i że chce zająć się innymi gatunkami – wykraczającymi poza filmy społeczno-polityczne, które definiują większość jego twórczości. Jako dwa gatunki, w których chciałby kręcić filmy, wymienił horror i kryminał.
O obecnym stanie branży filmowej na Filipinach, gdzie, podobnie jak w wielu branżach filmowych na świecie, widzi rosnące koszty produkcji i mniejsze możliwości finansowania, Mendoza powiedział: „Myślę, że kręcenie filmów jest teraz tak samo trudne, jak na początku. Najtrudniejszą i najbardziej wymagającą częścią jest szukanie pieniędzy, szczególnie teraz.
Dodał, że kolejną rzeczą, która go niepokoi, jest liczba niewydanych w tym roku filmów na Filipinach.
„Wielu filmowców kręci filmy i zastanawiam się, gdzie zamierzają wyświetlać te filmy i jak odzyskają swoje pieniądze” – powiedział Mendoza. „Obecnie mamy około 40–50 gotowych filmów, a do końca roku powstanie kolejnych 50. Ciągle myślę: dokąd trafi te 100 filmów? Jaki jest ich plan?
Oprócz przemysłu filmowego Mendoza stwierdził, że Filipiny muszą także w dalszym ciągu wspierać krajowy przemysł telewizyjny.
„To, co zapewnia przetrwanie tej branży na Filipinach, podobnie jak w wielu innych częściach świata, a nawet w Korei, to telewizja. Filipiny to nie tylko przemysł filmowy. Branża filmowa, nawet patrząc na Hollywood, stawia przed nami ogromne wyzwania” – dodał.
