Ochrona kabotażowo-tangowa
Janet Lim-Napoles, która przebywa w więzieniu z powodu wcześniejszych wyroków skazujących w związku z oszustwem dotyczącym beczek wieprzowych w 2013 r., nie powinna była zostać uniewinniona w najnowszej sprawie rozstrzygniętej przez sąd.
To samo dotyczy Lucili „Gigi” Reyes, byłej szefowej sztabu byłego prezydenta Senatu Juana Ponce Enrile.
Takie stanowisko stwierdziła sędzia przewodniczący Sandiganbayan Amparo Cabotaje-Tang, która stwierdziła, że chociaż dowody przedstawione przeciwko Enrile, Napolesowi i Reyesowi nie były wystarczająco mocne, aby skazać je za grabieże, obie kobiety powinny były zostać uznane za winne korupcji urzędników publicznych i bezpośrednich odpowiednio przekupstwo.
W piątek Trzeci Wydział Specjalny sądu ds. walki z łapówkami oczyścił trzech oskarżonych z zarzutów, które w latach 2004–2010 doprowadzili do przekierowania 172,8 mln funtów z Priorytetowego Funduszu Pomocy Rozwojowej (PDAF) Enrile na fałszywe organizacje pozarządowe (NGO) Neapolu.
W 255-stronicowej opinii odrębnej Cabotaje-Tang zgodził się na ich uniewinnienie w sprawie grabieży, ale stwierdził, że prokuratura nadal była w stanie ustalić „na podstawie większości dowodów”, że Napoles otrzymał co najmniej 365 437 500 funtów od PDAF Enrile’a.
Kontynuacja artykułu po tym ogłoszeniu
Jeszcze 10 lat
Za to – jej zdaniem – Napoleończyk powinien zostać uznany za winnego korupcji urzędników publicznych, obciążony zwrotem tej kwoty i skazany na kolejne 10 lat więzienia.
Kontynuacja artykułu po tym ogłoszeniu
„Ja… zgadzam się, że oskarżeni Reyes i Napoles powinni zostać uniewinnieni od zbrodni grabieży na tej podstawie, że prokuratura nie ustaliła, że oskarżony Reyes otrzymał od oskarżonego Napoles kwoty, które osiągnęły próg 50 milionów P, ustalony na mocy (Ustawy Republiki) nr 7080 lub Prawo dotyczące grabieży” – powiedział Cabotaje-Tang.
„Pokornie jednak twierdzę, że ponencia (autor) błędnie orzekł, że oskarżeni Reyes i Napoles nie mogą być skazani za inne przestępstwa na tej podstawie, że doktryna wariancji nie ma zastosowania w tej sprawie” – stwierdziła.
Wódz Sandiganbayan nawiązał do głównej decyzji wydanej przez zastępcę sędziego Ronalda Moreno, która odrzuciła sprzeciw, powołując się na „rażąco niewystarczające i niejednoznaczne” dowody przedstawione przez prokuraturę.
Jednak w odpowiedzi Cabotaje-Tang przytoczył „historię legislacyjną ustawy o grabieżach, orzecznictwo, a także obecność przytłaczających dowodów w aktach”.
„Niepodważone zeznania”
Przywołała zeznania złożone przez Susan Garcię, wówczas dyrektor Komisji ds. Audytu, która zidentyfikowała projekty rzekomo finansowane na podstawie dziewięciu specjalnych zleceń zwolnienia z PDAF Enrile.
Fundusze przekazano sześciu organizacjom pozarządowym z Neapolu na projekty, które okazały się „duchami lub fikcją”.
„Z niepodważonych zeznań sygnalistki-pracownika wynika także, że na wyraźne polecenie oskarżonej Napoles jej pracownicy fałszowali propozycje projektów, listy beneficjentów, sprawozdania z realizacji, rachunki, sprawozdania z wypłat, protokoły kontroli i odbiorów oraz zaświadczenia o przyjęciu, aby wyglądało na to, że że wykorzystanie PDAF zostało właściwie podjęte, podczas gdy w rzeczywistości takich dostaw nie zrealizowano” – zauważyła.
Jednak „bardziej potępiający dla Napoleona” był dowód składający się z 36 bonów, które korporacje będące własnością i kontrolowane przez rząd wydały organizacjom pozarządowym na wypłatę 365 milionów funtów w latach 2007–2010, stwierdził sędzia, dodając:
„Na podstawie powyższych dowodów prokuratura wystarczająco udowodniła, że oskarżona Napoles dopuściła się jawnych i przestępczych czynów, aby wdrożyć niezgodny z prawem plan mający na celu przekierowanie wypłat PDAF dla jej osobistych korzyści”.
„JPE” na dysku twardym
Zdaniem wodza Sandiganbayan Napoles powinien był zostać skazany za korupcję urzędników publicznych na podstawie odkrycia innej kwoty – 46,39 mln funtów – w codziennych raportach z wypłat (DDR) znalezionych na zewnętrznym dysku twardym przechowywanym przez Benhura Luya, kuzyna Napolesa i dyrektor finansowy swojej firmy, JLN Corp.
Była to suma kwot wskazanych w pięciu wpisach na dysku twardym Luya, oznaczonych jako „Enrile” lub „JPE” – zauważyła Cabotaje-Tang.
Inny świadek oskarżenia, Ruby Tuason, domniemana pośredniczka w spisku, „wyraźnie oświadczyła, że osobiście dostarczyła oskarżonemu Reyesowi pieniądze, które otrzymała od Luya w biurze Napolesa”.
Tuason był sekretarzem ds. społecznych byłego prezydenta Josepha Estrady.
Reyes podpisał także listy popierające, w których wskazano wdrażające agencje rządowe i neapolitańskie organizacje pozarządowe, które powinny zostać zasilone pieniędzmi z PDAF od Enrile, stwierdził sędzia.
Łączność
„W szczególności jako szef sztabu Enrile Reyes współpracował z Tuasonem i zgodził się na propozycję Napolesa, za pośrednictwem Tuasona, aby poprzeć fałszywe organizacje pozarządowe jako realizatorów projektów finansowanych przez PDAF Enrile”.
Szef sądu ds. zwalczania łapówek nie zgodził się również z unieważnieniem przez Moreno DDR Luya ze względu na to, że są one zwykłymi niepodpisanymi fotokopiami. Zdaniem Cabotaje-Tang były one „równoważne oryginalnym DDR w ramach zasady najlepszego dowodu, ponieważ były to wyraźne wydruki lub dane wyjściowe czytelne od razu”.
„Warto także zauważyć, że (inni byli pracownicy JLN) zeznali, że Napoles nakazał im zniszczyć dokumenty dotyczące transakcji organizacji pozarządowych, w tym dowody wypłat” – dodała.
Reyes powinna zatem zostać skazana za przekupstwo bezpośrednie z pięciu powodów, a za każdy z nich powinna otrzymać karę do dziewięciu lat więzienia – stwierdziła.
Nie można zapisać Twojej subskrypcji. Spróbuj ponownie.
Twoja subskrypcja zakończyła się pomyślnie.
Cabotaje-Tang został mianowany Sandiganbayanem przewodniczącym wymiaru sprawiedliwości w 2013 r., w tym samym roku „Inquirer” ujawnił w serii raportów oszustwo PDAF. W listopadzie ma przejść na emeryturę. INQ
