Nieprzerwanie otępiające transmisje na żyworolnictwo angażujące YouTube szeregI nieskończone przewijanie: Oto innowacje pokolenia zepsutego internetem, które pragnie ciągłych bodźców. Che, świeżo upieczony 18-latek, to rozumie. Od czasu jego pierwszego albumu, napisy zamknięteraper wykorzystał tę wiedzę, eliminując wszelkie puste przestrzenie w swojej muzyce, tworząc gęstą orkiestrację przypominającą ścianę dźwięku, która nie pozostawia miejsca na oddychanie. Na swoim wywołującym zamieszki albumie pt. Mówi Saysodostarcza eskapistyczne hymny imprezowe, których maksymalistyczne brzmienie maskuje nieco pustą perspektywę.
Z pomocą zwykłego partnera w zbrodni, Natexco i kilku innych degeneratów, che architekci tworzą wadliwe, szybkie tekstury, które mają na celu zwiększenie poziomu dopaminy i odparcie melatoniny, lekkomyślnie lekceważąc zbliżającą się katastrofę. To tak, jakby zostać zaproszonym do domu przyjaciela, gdy jego rodzice wyjeżdżają na weekend. Che nadużywa wolności i ładuje FL Studio każdą błędną wtyczką, zawrotnym instrumentem i niejasnymi odniesieniami, jakie tylko wpadnie mu w ręce. Posłuchaj rozproszonego zestawu syntezatorów w utworze „NUNCA HACER COCAINA”, który w innym otoczeniu mógłby stworzyć najbardziej dziwaczny ton tekstu w historii. Albo „GET NAKED”, gdzie w tle wisi próbka japońskiego wokaloidu, który drażni plebejuszy za jedzenie sumów. Ponad 17 utworów, to wszystko wymaga wiele przetworzenia, ale przetwarzanie nie jest celem. Jesteśmy tutaj, aby prowokować nerwy za nerwami i zapewniać #doświadczenie.
Oszołomione wokalne manewry Che są czymś w rodzaju przewodnika po hałasie, gdy rozwija jąkane flow i pieśni w stylu TED Talk pośród wiru chaotycznej produkcji. W zasadzie pochodzi z Costa Projekt Xnamawiając Cię, abyś unikał wszystkiego, co mogłoby zrujnować haj. W „Hex On My Chest, It’s Going Down” powtarza motywacyjne refreny („Nie ma nic złego w byciu przygnębionym, po prostu przez to przebrnij”), podczas gdy w cieniu czai się tykająca bomba zegarowa złożona z hi-hatów i wściekłych syntezatorów. W innych utworach demontuje filtry pop i wywołuje dziecięcą radość, gdy wykorzystuje możliwości swojej zbrojowni i wyprowadza przypadkowe ataki na Lil Xana; to jak patrzeć, jak dziecko otwiera prezenty w bożonarodzeniowy poranek. Jedyny moment, kiedy che zwalnia i kontempluje, to koszmarna ballada „Children Shouldn Play With Dead Things”, gdzie w ogłuszającym blasku syntezatorów krzyczy, dopóki sygnał nie zostanie utracony. W bliższym utworze „My Favourite Color Is Red” jego ostatnia magiczna sztuczka zalewa jego głos morzem niewyraźnego basu, aż powoli ucichnie upiorne echo krzyków.
Jeśli Che przywiązywałby taką samą wagę do szczegółów do swojego pisania piosenek, co jest widoczne w jego budowaniu świata, Sayso mówi czułby się w pełni zrealizowany. Jednak przez większość czasu Che wypełnia tekst typowymi „hollywoodzkimi dziewczynami” i beznamiętnymi przechwałkami, że jest „fajniejsza” niż jakiś wyimaginowany wróg. Weźmy na przykład rapera takiego jak Ken Carson, który w ciągu ostatniego roku zmienił swoje brzmienie, szkicując swoje hedonistyczne legowisko w Atlancie za pomocą nowych, zabawnych obrazów. Bez wyszukiwarki Google nigdy byś nie pomyślał, że pochodzi z tego samego miasta. Wszystko jasne Mówi Sayso i wie, że wciągająca atmosfera zawsze przyciągnie słuchaczy. Jednak aby ich tam zatrzymać, będzie musiał dopracować niuanse.
