W 1859 roku, kiedy Karol Darwin opublikował O powstawaniu gatunków, Ziemia doświadczyła jednej z najpotężniejszych burz słonecznych w historii. Systemy telegraficzne w Europie i Ameryce Północnej uległy awarii, powodując w niektórych miejscach pożary. Wydarzenie to, później znane jako wydarzenie Carringtona, zostało poprzedzone pierwszą potwierdzoną obserwacją rozbłysku słonecznego, intensywnego wybuchu promieniowania słonecznego. Rozbłysk wywołał na niebie jaskrawe zorze polarne, sygnalizując początek burzy słonecznej. Chociaż wydarzenie w Carrington było intensywne, nowe badania pokazują, że w przeszłości zdarzały się jeszcze bardziej ekstremalne burze słoneczne.
Wskazówki radiowęglowe z słojów drzew
Naukowcy odkryli dowody na istnienie tych starożytnych burz, badając poziom radiowęgla w słojach drzew. Fusa Miyake, badaczka z Uniwersytetu w Nagoya, kierowała zespołem, który odkrył nagłe skoki stężeń radiowęglowych, wskazujące na ekstremalne burze słoneczne. Ich odkrycia obejmują wydarzenia z lat 774, 993 i jeszcze dalej, z lat 660 i 5259 p.n.e. Te burze słoneczne były znacznie silniejsze niż zdarzenie w Carrington, a burza była najbardziej intensywna nagrywać miało miejsce około 14 370 lat temu, pod koniec ostatniej epoki lodowcowej.
Wpływ na nowoczesną technologię
Burze słoneczne powstają, gdy Słońce wyrzuca naładowane cząstki, które penetrują ziemskie pole magnetyczne. Burze te mogą zakłócić naszą infrastrukturę technologiczną, w tym satelity, sieci energetyczne i sieci komunikacyjne. Zdarzenia zidentyfikowane w słojach drzew sugerują, że nasz współczesny świat byłby podatny na takie wydarzenie. Ponieważ burze słoneczne mogą wyłączyć globalne systemy, naukowcy pracują nad zrozumieniem ich częstotliwości i intensywności, badając starożytne drzewa na całym świecie. Badania te nie tylko udoskonalają datowanie radiowęglowe, ale także pomagają nam przygotować się na przyszłe burze słoneczne, które mogą mieć niszczycielski wpływ na dzisiejsze, wzajemnie połączone społeczeństwo.
