Recenzja „Anory”: „Pretty Woman” Seana Bakera to triumf

Znany niezależny scenarzysta i reżyser Sean Baker nie przepada za seksem. W mediach społecznościowych miłośnicy pereł rozmawiają o tym, że sceny miłosne są niepotrzebne w mediach. W polityce nasze działania i tożsamość w sypialni stają się siejącymi strach tematami do rozmów. Tymczasem Baker wzrusza ramionami i odrzuca taki purytański wstyd, kręcąc jeden chwalony przez krytyków film za drugim, który przedstawia wyzywająco swobodny, ale ludzki portret prostytucji w USA

Wśród jego najbardziej znaczących: Mandarynka, który zdobył mnóstwo nagród Gotham, opowiada historię dwóch czarujących transpłciowych prostytutek podczas pełnych udręki Świąt Bożego Narodzenia w Los Angeles. Projekt Floryda, z Willemem Dafoe w nominowanej do Oscara roli drugoplanowej, skupiającym się na psotnym dziecku prostytutki, wychowywanym w cukierkowej nędzy w cieniu parku rozrywki Disneya. Nominowany do Złotej Palmy Czerwona Rakieta gra Simona Rexa w roli zniszczonej gwiazdy porno szukającej nowego życia z młodzieńczą twarzą. Teraz zdobywca Złotej Palmy Baker’s Anora goni Ładna Kobieta marzenie – „dziwka o złotym sercu” poślubia bogatego białego rycerza – z zakończeniem znacznie mniej hollywoodzkim.

Odrzucając zarówno seks w wersji Holly Golightly/Vivian Ward na sprzedaż, jak i szorstki thriller, w którym traktuje się prostytucję jako skandaliczną dekoracje, Baker nakręcił filmy o Amerykanach żyjących na marginesie społeczeństwa, które ich chce, ale je odrzuca. I Anora może być jego najlepszym jak dotąd.

Anora jest oburzający, seksowny i zabawny.

Napisany i wyreżyserowany przez Bakera, Anora gwiazdy Mikey Madison (Krzyk 5Lepsze Rzeczy) jako jej tytułową bohaterkę (i naprawdę wolałaby, gdyby nazywano ją Ani). Kiedy nie dostaje gówna od swojej siostry/współlokatora w ich skromnym mieszkaniu na Brooklynie, dwudziestokilkulatka potrząsa swoim ubranym w stringi tyłkiem w klubie ze striptizem z urzekającym uśmiechem na twarzy. Podobnie jak w poprzednich filmach Bakera, również praca seksualna ukazana jest z mieszaniną szczerości i humoru. W związku z montażem tańców na kolanach Ani widać także jedzącą obiad z naczynia Tupperware i kłócącą się ze swoim szefem o prawa przysługujące jej jako niezależnej podwykonawcy. Ta komedia o wyrwaniu z biura to prosty sposób na zdemistyfikowanie pracy, która budzi fascynację i potępienie amerykańskiej publiczności.

Jednak Ani wkrótce znajduje wyjście z tej sytuacji, gdy słodki i podejrzanie bogaty rosyjski chłopak oferuje jej ofertę Sugar Daddy. To, co zaczyna się jako wizyta domowa, wkrótce przeradza się w wycieczkę do Vegas i szybki ślub. Ale to nie jest zwykły mecz miłosny dla żadnego z nich. Dla Ani to szansa, aby zostać trofeum żony młodego, gorącego i bogatego męża, z którym naprawdę lubi spędzać czas. Dla Wanyi (Mark Eidelshtein) Ani jest przepustką do zielonej karty, która pozwoli mu pozostać w USA i uniknąć żmudnych żądań rodziców-oligarchów w Rosji. Jak można się spodziewać po takim ustawieniu, ich miesiąc miodowy jest krótkotrwały. Wkrótce do domu Vanyi w Nowym Jorku puka kilku gruboszyich zbirów, żądając wyjaśnień w sprawie plotek, że bierze ślub pod swoją stacją.

Filmy o mafii uczą nas, jak przygotować się na przemoc w takim scenariuszu. A Baker dostarcza, ale nie w sposób, jakiego można się spodziewać. Zamiast pokazywać mężczyzn brutalnie traktujących piękną, skąpo ubraną młodą kobietę (prawdziwe zagrożenie dla kobiet pracujących w branży seksualnej), Ani odwraca sytuację – i rozbija ją – w sekwencji, która jest dzika i niepokojąco zabawna.

Ani nie jest przestraszoną myszą, ani wścieka się na intruzów, którzy chcą wyrwać ją ze snu i doprowadzić do unieważnienia małżeństwa. Poniżej znajduje się cudownie oszałamiający film z podróży. Wania ucieka w młodzieńczej panice. Zadaniem niechętnej Ani, pstrokatej grupy ponurych braci Ormian (Karren Karagulian i Vache Tovmasyan) oraz odrobiny dodatkowych mięśni w introwertycznym, ale inteligentnym emocjonalnie Igorze (Yura Borisov) jest odnalezienie szukający mocnych wrażeń dziedzic, zanim jego bardzo wkurzeni rodzice wylądują prywatnym odrzutowcem.

Mikey Madison to siła natury.

Anora wymaga wiele od swojej głównej damy.

Praca Ani oznacza, że ​​ciało Madison jest regularnie eksponowane, wykonując zapierające dech w piersiach tańce i akrobatyczne prace na rurze w długich ujęciach, które utrzymują każdy fragment w kadrze. Emocjonalny wątek tej historii ma zawrotne wzloty i przyprawiające o mdłości upadki, podczas gdy kaskaderskie prace obejmują (ale nie ograniczają się do) wspomnianą wcześniej scenę walki z rozbitym szkłem i złamanym nosem (nie jej). Co więcej, Madison musi wziąć na siebie całą historię, ponieważ każdy mężczyzna w pobliżu jej bohaterki zachowuje się jak bufon lub tyran.

Wszystko to wymaga czegoś więcej niż bycia czarującą na poziomie Julii Roberts, którą jest. Wymaga uśmiechniętej samoświadomości, ostrego humoru i wrażliwości, która w mgnieniu oka może rzucić się do obrony. Madison nie występuje Ani; ożywia w pełni kobietę, począwszy od starannie lakierowanego pedicure, aż po blichtrowe doczepiane włosy. Ani może nie przypominać kogoś, kogo znasz, ale pod koniec filmu poznasz ją blisko.

W Ani łatwo się zakochać. I nie tylko my to robimy.

Yura Borysow jest fenomenalny Anora.

Z Mandarynkado Myi Taylor Projekt FlorydaBrooklynn Prince do Czerwona RakietaSimon Rex, Baker ma oko do castingu. W swojej ojczyźnie, Rosji, Yura Borisov ma pokaźną filmografię. I niezależnie od tego, czy jesteś tego zaznajomiony, czy nie, łatwo zrozumieć dlaczego od chwili, gdy nawiązuje kontakt wzrokowy z Ani. Chociaż Igor jest zabierany ze sobą na wypadek kłopotów, na jego twarzy nie widać agresji ani groźby. Nie jest jakimś Zbirem nr 2, jego oczy błyszczą ostrym zrozumieniem każdej sytuacji, w której się znajduje.

Podczas gdy wokół niego słychać wrzaski, prozelityzm i dramaty, jego słowa są nieliczne, a ton jego głosu jest łagodny. Stopniowo i subtelnie staje się kontrapunktem dla pozostałych bohaterów, po cichu robiąc przestrzeń dla uczuć i myśli Ani tam, gdzie inni je odrzucają. To praca nad charakterem, która w tak dużym stopniu opiera się na fizyczności, że każde poruszenie brwią, wzruszenie ramionami czy zgięcie palca ma znaczenie. I gdy Ani zaczyna to zauważać, film coraz bardziej oddala się od konwencji dramatu mafijnego czy hollywoodzkiego szczęśliwego zakończenia na ścieżkę wyznaczoną przez Bakera. A to, co się kończy, jest jednocześnie zabawne, frustrujące, a jednocześnie satysfakcjonująco oczyszczające.

Anora jest bez wątpienia jednym z najlepszych w roku.

Prowadząc widzów z zaplecza spoconego klubu ze striptizem do jedwabnych prześcieradeł eleganckiego mieszkania, na olśniewającą, oświetloną neonami promenadę Las Vegas i z powrotem do ostrych rosyjskich restauracji na Coney Island, Anora wspaniale żyje. Madison jest jej lśniącą gwiazdą, a jej charyzma jest absolutna, gdy dzierży brooklyński akcent niczym bicz, którym może olśnić lub siać spustoszenie, jeśli uzna to za stosowne. Drugoplanowa obsada – w tym Lindsey Normington w roli zaciekłej rywalki – jest doskonale osadzona w Baker’s Brooklyn, pełnym nieudolnego zastraszania i lekkomyślnej żądzy, co wywołuje ostre komentarze i ostrzejsze pointy. Ale Borysow okazuje się Madison idealną folią, pozwalając jej świecić jeszcze jaśniej pod jego spojrzeniem. Odzwierciedla nasz rosnący podziw dla tej twardzielki, która nie chce – pożyczając od kolejnej filmowej prostytutki z 2024 roku – nie będzie zaakceptować życie, na które nie zasługuje.

Podkreślając ten pełen pasji ton, zdjęcia Drew Danielsa przyciągają nas bliżej, podążając za ramieniem Ani, gdy ta wchodzi na scenę lub podejmuje wyzwanie. Olśniewające kolory — bogate czerwienie, chłodne turkusy — kontrastują z otoczeniem eleganckich beży i miejskich szarości, dzięki czemu Ani wyróżnia się jako niezwykła w każdym momencie. Całkowicie, Anora to emocjonalne przeżycie, które sprawia, że ​​widzowie nie są podglądaczami, ale członkami załogi. Tak osadzone, nasze tętno przyspiesza, nasze oczy się rozszerzają, nasze serca tańczą tak, jak robią to nasi bohaterowie. Anora oferuje wspaniały dreszczyk emocji, zarówno odważny, jak i genialny.

Anora trafi do kin 18 października 2024 r.

AKTUALIZACJA: 25 września 2024 r., 15:47 EDT Anora została zrecenzowana na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto 7 września 2024 r. Ten post został zaktualizowany, aby wznieść toast za premierę na Festiwalu Filmowym w Nowym Jorku.