Jaszczurki półwodne, takie jak anol wodny (Anolis aquaticus), mają wyjątkową zdolność pozostawania w zanurzeniu przez dłuższy czas, tworząc pęcherzyk powietrza wokół pyska. Zachowanie to, zaobserwowane po raz pierwszy w 2018 r., zostało obecnie potwierdzone u 18 innych gatunków anoli. Pęcherzyki powietrza pomagają jaszczurkom oddychać pod wodą, umożliwiając im dłuższe ukrywanie się przed drapieżnikami. Naukowcy odkryli niedawno, że bańka ta nie jest jedynie efektem ubocznym ich wodoodpornej skóry, ale odgrywa zasadniczą rolę w ich przetrwaniu.
Pęcherzyki powietrza wydłużają czas nurkowania
W badaniu prowadzonym przez Lindsey Swierk, adiunkta nauk biologicznych na Uniwersytecie w Binghamton, zaobserwowano 28 anoli wodnych, aby określić, jak długo mogą przebywać pod wodą z pęcherzykiem powietrza i bez niego. Wyniki wykazały, że anole z pęcherzykami powietrza mogą pozostawać w zanurzeniu o 32% dłużej niż te bez pęcherzyków. Ten dodatkowy czas pod wodą pomaga im unikać drapieżników w ich naturalnym środowisku w pobliżu brzegów rzek w Kostaryce i Panamie.
Jak działa pęcherzyk powietrza
Anole wodne podczas wydechu wytwarzają bąbelki, które następnie są utrzymywane na miejscu przez ich hydrofobową skórę. Podczas nurkowania bańka rozszerza się i kurczy, umożliwiając jaszczurce redystrybucję tlenu, umożliwiając dłuższe nurkowania. Najdłuższe zarejestrowane nurkowanie dla niezmienionego anola podczas badanie trwało ponad pięć minut. Jednakże anole, których skórę traktowano tak, aby zapobiec tworzeniu się pęcherzyków, miały krótsze czasy nurkowania.
Przyszłe badania nad oddychaniem bąbelkowym
Świerk sugeruje, że gdyby badania przeprowadzono na wolności, różnica w czasie nurkowania mogłaby być bardziej wyraźna, ponieważ presja ze strony prawdziwych drapieżników mogłaby zmusić jaszczurki do jeszcze dłuższego pozostawania w zanurzeniu. Zespół badawczy zamierza teraz zbadać, czy bąbelki służą jako „fizyczne skrzela”, podobnie jak nurkujące chrząszcze wykorzystują uwięzione powietrze w celu uzupełnienia zapasów tlenu.
