NCIP pozwala teraz na nadawanie tytułów własności ziemi przodkom w Baguio

BAGUIO CITY, Filipiny — Krajowa Komisja ds. Ludności Tubylczej (NCIP) podjęła decyzję o zezwoleniu na nadawanie rodowych tytułów własności ziemi lasom i rezerwatom znajdującym się na terenie miasta, pod warunkiem, że nie znajdują się one w obrębie pierwotnego obszaru miasta.

Decyzja ta cofa poprzedni zakaz NCIP z 8 kwietnia, który wstrzymał rozpatrywanie roszczeń dotyczących ziemi przodków Ibaloyów na terenie miasta, co zaskoczyło lokalną społeczność tubylczą.

Rada miasta sprzeciwiła się tej polityce NCIP, argumentując, że dyskryminuje ona współczesne pokolenia Ibaloyów, których pradziadkowie żyli w osadach na początku XX wieku, zanim zostali wysiedleni przez rząd kolonialny.

CZYTAJ: Tytuły własności ziemi przodków w lesie Baguio zostały unieważnione

Dyrektor NCIP Cordillera Ronald Calde powiedział, że jego agencja podjęła decyzję w kwietniu, aby zastosować się do szeregu orzeczeń Sądu Najwyższego, które „wyraźnie” zakazują agencji wydawania certyfikatów rodowych tytułów własności do ziemi (CALT) i certyfikatów rodowych tytułów własności do domeny (CADT) na terenie rezerwatu Baguio Townsite.

Artykuł jest kontynuowany po tej reklamie

Sąd Najwyższy interpretuje teren miasta Baguio jako całe terytorium miasta. Jednak części Baguio zostały oddzielone od terenu miasta i zachowane jako rezerwaty cywilne, wojskowe lub leśne poprzez proklamacje.

Artykuł jest kontynuowany po tej reklamie

Rezerwat leśny Camp John Hay, rezerwat górniczy w pobliżu Mines View Park i rezerwat Fort Del Pilar Philippine Military Academy to niektóre z chronionych rezerwatów miasta, które nie były już częścią pierwotnego obszaru miasta.

„W zeszły piątek (20 września) komisja w pełnym składzie zmieniła rezolucję, która obecnie stanowi, że (biuro NCIP w Baguio) może nadal wytyczać granice roszczeń do ziemi przodków w rezerwatach i miejscach proklamacji, które są oddzielone od terenu miasta” – powiedział Calde podczas poniedziałkowej sesji rady.

Obwód

NCIP zwróciło się do Departamentu Środowiska i Zasobów Naturalnych z prośbą o ustalenie granic miasta, tak aby agencja mogła określić, które tereny znajdują się poza jej jurysdykcją – dodał.

Decyzja z 25 września 2019 r. sporządzona przez ówczesnego pełniącego obowiązki sędziego naczelnego Antonio Carpio oraz orzeczenia z 26 kwietnia 2023 r. i 11 lipca 2023 r. sporządzone przez starszego sędziego pomocniczego Marvica Leonena powołują się na artykuł 78 ustawy o prawach ludności tubylczej z 1997 r. (Ipra lub ustawa Republiki nr 8371), który stanowi: „Miasto Baguio nadal będzie podlegać swojej Karcie, a wszystkie ziemie ogłoszone jako część jego rezerwatu miejskiego pozostaną takie do czasu zmiany klasyfikacji na mocy odpowiednich przepisów”.

Amerykański rząd kolonialny pierwotnie sklasyfikował wszystkie grunty w obrębie miasta jako „zbywalne i nadające się do sprzedaży”, aby móc sprzedać majątek Baguio i zdobyć fundusze niezbędne do utrzymania miasta.

W 1909 r. rząd kolonialny zaprojektował, zbudował i otworzył Baguio. Zamożni Filipińczycy byli jednymi z pierwszych ludzi, którzy kupili wówczas ziemie w Baguio.

W tym samym roku, w którym Baguio uzyskało statut miasta, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych ustanowił „Doktrynę tytułu tubylczego” w 1909 r., kiedy to zatwierdził prawa Baguio Ibaloy Mateo Cariño do ziem zajętych przez amerykańskich żołnierzy, które obecnie stanowią Camp John Hay. Doktryna ta jest jednym z fundamentów Ipra.

Sąd Najwyższy nie odrzuca zasadności roszczeń do ziemi Ibaloy. W orzeczeniach z 2022 i 2023 r. Leonen stwierdził, że Ipra „nie obala doktryny ustanowionej w sprawie Cariño v. Insular Government (doktryna tytułu tubylczego), która uznaje własność ziemi zajmowanej i posiadanej od niepamiętnych czasów”.

Rodowa posiadłość Ibaloyów w Barangay Happy Hallow wewnątrz Camp John Hay została uznana przez rząd federalny za pośrednictwem CADT, co stanowi potwierdzenie ich istnienia w Baguio przed przejęciem tego miejsca przez Amerykanów.

„Efekt mrożący”

Ale wiceburmistrz Faustino Olowan powiedział, że zarówno orzeczenia sądowe, jak i nakaz wstrzymania NCIP z kwietnia wywołały „mrożący efekt” na właścicielach domów w Ibaloy. Wielu Ibaloyów, którym przyznano CALT, obawiało się, że ich formalnie uznane nieruchomości tubylcze mogą zostać przepadnięte. Jedna rodzina postawiła prowizoryczne mury wokół swojego obszaru CALT.

Calde, rdzenny prawnik z Kordyliery, powiedział, że władze lokalne mogą dążyć do uchylenia paragrafu 78, zwracając się do Kongresu o zmianę ustawy Ipra i „rozwiązanie” problemów gruntowych Baguio.

Jak twierdzi radny Isabelo Cosalan, inżynier z Ibaloy, zmiany w nowoczesnej Karcie Miejskiej Baguio mogą również znieść zwolnienie miasta z obowiązku przestrzegania prawa.

Calde powiedział, że NCIP zwrócił się z prośbą o zorganizowanie wspólnej sesji z radą w październiku, aby omówić kwestie proceduralne dotyczące nadawania tytułów własności ziemi przodkom, nawet jeśli miałoby to dotyczyć wyłącznie rezerwatów rządowych.

Radny Peter Fianza, prawnik z Ibaloy, powiedział, że wspólna sesja powinna poruszyć inne programy NCIP w Baguio, które mogły zostać przerwane z powodu orzeczeń sądu w sprawie Baguio, takie jak wolna, uprzednia i świadoma zgoda (FPIC) Ibaloys na projekty publiczne lub prywatne, które miałyby być realizowane na gruntach IP. Ciężkie projekty infrastrukturalne, które są rozwijane, mogą wymagać FPIC, powiedział radny Arthur Allad-iw, również IP.

Radny Jose Molintas, inny prawnik z Ibaloy, wyraził sceptycyzm co do luki prawnej wykorzystywanej przez NCIP w zmienionej rezolucji NCIP nr 2024-09.

Decyzja sądu z 11 lipca 2023 r. unieważniła CALT wydane gospodarstwu domowemu Ibaloy, ponieważ rodzina zajmowała las. Wniosek o rozpatrzenie tego orzeczenia jest w toku przed sądem wyższym.