Aby przetestować te detektory, udaliśmy się do laboratorium i zbudowaliśmy stanowisko testowe zaprojektowane do pomiaru czasu reakcji każdej jednostki na różne stężenia tlenku węgla, konkretnie przy 250 ppm i 400 ppm. Naszym celem było określenie skuteczności każdego detektora w wykrywaniu potencjalnie niebezpiecznych poziomów tlenku węgla. Aby wyłonić zwycięzców, wzięliśmy również pod uwagę funkcje, które wpływają na ogólne wrażenia użytkownika, wydajność i opłacalność każdej jednostki.
W przypadku stężenia 250 ppm próbujemy symulować sytuację, w której tlenek węgla zaczął gromadzić się do niebezpiecznych poziomów. Testujemy dwukrotnie przy tym stężeniu i uśredniamy wyniki. Przy stężeniu 400 ppm odtwarzamy najgorszy scenariusz, potencjalnie śmiertelną sytuację, i przyznajemy jednostkom ocenę zaliczoną lub niezaliczoną. Uwaga, spoiler: Wszystkie uratują ci życie, co pokazuje, jak ważne jest zainstalowanie czujników tlenku węgla na każdym piętrze domu.
Nasza specjalnie zbudowana stacja testowa detektora tlenku węgla. To jedna z najbardziej śmiercionośnych rzeczy, jakie kiedykolwiek zbudowaliśmy w naszym laboratorium testowym produktów.
To jeden z najniebezpieczniejszych testów, jakie kiedykolwiek przeprowadziliśmy. Narażenie na tlenek węgla to nie żart. Jest praktycznie niewykrywalny i, cóż, całkiem śmiertelny. Musieliśmy stworzyć bezpieczny sposób testowania detektorów tlenku węgla bez narażania zdrowia i bezpieczeństwa personelu naszego laboratorium. Wykorzystałem więc swoje podstawowe umiejętności stolarskie i zbudowałem stację testową detektorów tlenku węgla. Jej komponenty to:
Komora detektora tlenku węgla — wykonane przy użyciu drewna, pleksi, silikonu, taśmy i mnóstwa gwoździ wykończeniowych.
Zbiornik tlenku węgla z regulatorem przepływu gazu — zbiornik cylindryczny zawierający tlenek węgla w stężeniu 2500 ppm i powietrze uzupełniające.
Testo 300 z czujnikiem tlenku węgla otoczenia — nasze urządzenie sterujące w tym eksperymencie.
Dwa przenośne czujniki tlenku węgla.
Wnętrze stanowiska testowego detektora tlenku węgla CNET.
Komora mieści dwa detektory tlenku węgla: a) część czujnika CO Ambient naszego urządzenia sterującego, Testo 300, który jest analizatorem spalania używanym przez inżynierów grzewczych, którzy wykonują instalację i rutynową konserwację przemysłowych i mieszkalnych systemów grzewczych, oraz b) jednostkę testową, lub UUT, która zastępuje każdy detektor tlenku węgla, który testowaliśmy dla Ciebie. Komora jest uszczelniona pianką, ale nie jest hermetyczna, ponieważ nie jesteśmy szczególnie zainteresowani produkcją bomby z tlenkiem węgla.
Używamy przenośnego alarmu tlenku węgla zamontowanego na regulatorze gazu, aby zapobiec wyciekom.
Zainstalowaliśmy regulator przepływu gazu w naszym zbiorniku, aby uniknąć skoków ciśnienia, a następnie linię gazową, aby wprowadzić naszą mieszankę gazową do komory. Używane są dwa dodatkowe przenośne detektory tlenku węgla. Jeden w pobliżu zaworu, aby upewnić się, że nie ma wycieków, a drugi, który musi być noszony przez osobę przeprowadzającą eksperyment, aby upewnić się, że nie ma nagromadzenia tlenku węgla w obszarze stanowiska testowego. Na dodatek nasze kombinezony oddechowe i dobrze wentylowane miejsce zapewniają nam stały dopływ świeżego powietrza przez cały czas. To wszystko może wydawać się przesadne, ale zawsze dobrą praktyką laboratoryjną jest stawianie bezpieczeństwa na pierwszym miejscu, zwłaszcza gdy ma się do czynienia z tak skrytym i płodnym zabójcą.
Zaczynamy od podania mieszanki gazowej do komory i ścisłego monitorowania stężenia tlenku węgla na Testo. Gdy stężenie wewnątrz komory osiągnie co najmniej 250 ppm lub 400 ppm, przestajemy podawać gaz i uruchamiamy timer. Chcemy ocenić, ile czasu zajmuje detektorom tlenku węgla zareagowanie na te warunki. Jak możesz zrozumieć, chcieliśmy ograniczyć nasze narażenie, jednocześnie upewniając się, że nasze wyniki są powtarzalne.
Podsumowanie naszych wyników przedstawiono na poniższym interaktywnym wykresie:
