Mars różni się od innych planet w naszym układzie słonecznym ze względu na swój wyraźny elipsoidalny kształt, mający różne rozmiary wzdłuż wszystkich trzech osi. Chociaż obecnie ma dwa maleńkie księżyce, Czerwona Planeta mogła kiedyś gościć znacznie większy księżyc, zgodnie z teorią zaproponowaną przez Michaela Efroimsky’ego, astronoma z US Naval Observatory w Waszyngtonie, DC. Ten księżyc, potencjalnie nazwany Nerio, mógł odegrać znaczącą rolę w kształtowaniu obecnej topografii planety, w tym jej rozległych wyżyn i głębokich dolin.
Charakterystyczny krajobraz Marsa
Mars jest domem dla niektórych z najbardziej ekstremalnych cech w Układzie Słonecznym, w tym wybrzuszenia Tharsis, regionu o szerokości około 5000 kilometrów i wysokości do 7 kilometrów. Po przeciwnej stronie planety znajduje się Terra Sabaea, kolejny obszar górski, wraz z Syrtis Major, masywnym wulkanem tarczowym.
Te unikalne cechy mogą być pozostałością po tym, jak starożytny księżyc Marsa powodował pływy w oceanach magmy planety, podobnie jak Księżyc Ziemi powoduje pływy w naszych morzach, zgodnie z badanie opublikowano w internetowym czasopiśmie arXiv.
Zagadka zniknięcia Nerio
Według Efroimsky’ego księżyc Nerio mógł zostać zniszczony przez kolizję lub rozproszony poza Układ Słoneczny z powodu oddziaływań grawitacyjnych. Podczas gdy takie zdarzenia były powszechne we wczesnym Układzie Słonecznym, nie ma wyraźnych dowodów, takich jak sznury kraterów, wskazujących na to, że miało to miejsce na Marsie. Możliwe, że aktywność geologiczna mogła zatrzeć wszelkie ślady istnienia Nerio.
Choć hipoteza pozostaje spekulatywna, sugeruje, że dramatyczny krajobraz Marsa mógł zostać ukształtowany zarówno przez Nerio, jak i późniejsze procesy geologiczne. Efroimsky zachęca do dalszych badań w celu zbadania potencjalnych dowodów na istnienie tego utraconego księżyca i jego wpływu na unikalne cechy Marsa.
