Nowe badania z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a i misji NASA Mars Atmosphere and Volatile Evolution (MAVEN) ujawniają, że Mars traci wodę szybciej, gdy jest najbliżej Słońca. Te sezonowe zmiany są związane z orbitą planety, gdzie zwiększone nagrzewanie słoneczne podczas peryhelium przyspiesza ucieczkę atomów wodoru z atmosfery Marsa. Ponad trzy miliardy lat temu Mars był ciepły i bogaty w wodę, ale dziś stracił większość swojej wody, przekształcając się w suchy, pustynny świat.
Sezonowe skutki utraty wody
Według do Johna Clarke’a z Boston University, Mars traci wodę na dwa główne sposoby: zamarzając w ziemi lub rozbijając się na atomy i uciekając w przestrzeń kosmiczną. Planeta nadal zatrzymuje trochę wody w swoich podziemnych zbiornikach i czapach lodowych, ale większość z niej została utracona z czasem. Podczas marsjańskiego lata para wodna unosi się do górnych warstw atmosfery, gdzie promieniowanie słoneczne rozszczepia cząsteczki wody. Atomy wodoru uciekają następnie w przestrzeń kosmiczną, przenoszone przez wiatr słoneczny.
Nowe obserwacje Hubble’a i MAVEN
Współpraca między Hubble’em i MAVEN pokazał, że szybkość ucieczki wodoru jest najwyższa w peryhelium, gdy Mars znajduje się najbliżej Słońca. W tym czasie burze pyłowe podgrzewają atmosferę, przyspieszając utratę wody. Dane MAVEN ujawniają, że szybkość ucieczki wodoru jest od 10 do 100 razy wyższa w peryhelium niż w najdalszym punkcie planety od Słońca, zwanym aphelium. Instrumenty wykryły, że Mars stracił wystarczająco dużo wody w ciągu swojej historii, aby utworzyć globalny ocean o głębokości do setek kilometrów.
Ta nowa wiedza na temat utraty wody przez Marsa pozwala lepiej zrozumieć ewolucję planety i możliwość występowania na niej dawniej życia.
