Topnienie wiecznej zmarzliny uwalnia gazy cieplarniane, przyczyniając się do globalnego ocieplenia

Badania podkreśliły znaczącą rolę topnienia wiecznej zmarzliny w przyczynianiu się do globalnego ocieplenia. Badanie, którego współautorami są naukowcy z NASA, rzuca światło na uwalnianie gazów cieplarnianych z regionu Arktyki, gdzie od tysięcy lat składowane są ogromne ilości węgla. Wieczna zmarzlina to ziemia, która pozostaje zamarznięta przez dłuższy czas, nawet przez stulecia. Zawiera warstwy materii organicznej, w tym martwe rośliny i zwierzęta. W miarę jak Arktyka się ociepla, wieczna zmarzlina zaczyna topnieć. Kiedy to nastąpi, drobnoustroje rozkładają materiał organiczny, uwalniając gazy cieplarniane do atmosfery. Proces ten stanowi niepokojącą pętlę sprzężenia zwrotnego, która może jeszcze bardziej zaostrzyć zmianę klimatu.

Wyniki badań

The badaniepod przewodnictwem Uniwersytetu w Sztokholmie monitorowało emisję gazów cieplarnianych w Arktyce w latach 2000–2020. Ustaliło, że region ten, a zwłaszcza jego lasy, początkowo pochłonął więcej dwutlenku węgla, niż wyemitował. Jednak równowaga ta uległa zmianie, gdy emisje z jezior, rzek i pożarów zrównoważyły ​​absorpcję. W rezultacie region wiecznej zmarzliny przestał być pochłaniaczem dwutlenku węgla i stał się źródłem netto globalnego ocieplenia.

Dylemat gazów cieplarnianych

Wśród uwalnianych gazów cieplarnianych na szczególną uwagę zasługuje metan. Jest skuteczniejszy w zatrzymywaniu ciepła niż dwutlenek węgla, chociaż ma krótszą żywotność w atmosferze. Badanie wykazało, że tereny podmokłe i jeziora są znaczącymi źródłami metanu, przyczyniającymi się do ogólnej emisji gazów cieplarnianych w regionie.

Metodologia

Do obliczania emisji badacze zastosowali zarówno metodę „oddolną”, jak i „odgórną”. Podejście oddolne opierało się na bezpośrednich pomiarach i modelach, natomiast metoda odgórna wykorzystywała dane satelitarne do oceny stężeń gazów w atmosferze. Obie metody dostarczyły cennych informacji, ale wskazały różną wielkość emisji.

Wniosek

Odkrycia pokazują nam złożoność dynamiki klimatu Arktyki. W miarę dalszego topnienia wiecznej zmarzliny równowaga gazów cieplarnianych prawdopodobnie ulegnie dalszemu przesunięciu. Ta ciągła zmiana ma poważne konsekwencje dla globalnego ocieplenia i polityki klimatycznej. Zrozumienie tej dynamiki jest bardzo ważne dla łagodzenia przyszłych skutków klimatycznych.