Szkielet znaleziony w Belgii zawiera kości pięciu osób na przestrzeni 2500 lat historii

Niedawna analiza szkieletu odkrytego na starożytnym rzymskim cmentarzu kremacyjnym w Pommerœul w Belgii ujawniła niezwykłe znalezisko – kości w rzeczywistości należą do co najmniej pięciu różnych osób na przestrzeni 2500 lat. Grób, odkopany pierwotnie w latach 70. XX wieku w pobliżu granicy z Francją, zawierał jeden szkielet w pozycji embrionalnej, co jest rzadką pozą w przypadku pochówków z czasów rzymskich. Wstępne założenia sugerowały, że był to pojedynczy pochówek z czasów rzymskich, ale nowe badania naukowe wykazały coś innego, podważając wcześniejsze zrozumienie tego miejsca.

Datowanie radiowęglowe ujawnia mozaikę kości

W 2019 r. badania radiowęglowe dostarczyły zaskakujących wyników, pokazując, że chociaż skremowane szczątki rzeczywiście pochodziły z okresu rzymskiego, kości w pochówku płodu sięgają znacznie wcześniej, do epoki neolitu, około 7000–3000 p.n.e. Archeolodzy pod kierunkiem Barbary Veselki z Vrije Universiteit Brussel zastosował różne techniki, w tym sekwencjonowanie DNA i datowanie radiowęglowe, aby potwierdzić, że grób zawierał kości pięciu różnych osób. Chociaż dokładna liczba może przekraczać pięć, Veselka potwierdził, że analiza DNA zidentyfikowała co najmniej pięć odrębnych osobników.

Zamierzone zgromadzenie czy rytuał?

The odkrycie skłoniło do dalszych badań nad tym, dlaczego w pochówkach rzymskich znajdowały się pozostałości neolityczne. W pobliżu czaszki znaleziono rzymską szpilkę z kości, którą zidentyfikowano jako należącą do kobiety z czasów rzymskich z III lub IV wieku naszej ery. Jedna z hipotez sugeruje, że rzymscy osadnicy mogli natknąć się na neolityczny grób i postanowili dodać czaszkę kobiety do strona. Inną możliwością jest to, że Rzymianie stworzyli ten złożony szkielet, układając rozproszone kości z różnych okresów w zamierzony wzór.

Spekulacje na temat znaczenia kulturowego

Eksperci uważają, że miejsce Pommerœul mogło mieć znaczenie kulturowe lub duchowe ze względu na bliskość rzeki, która często była uważana za ważne miejsce w różnych okresach i kulturach. Bioarcheolog Jane Holmstrom z Macalester College, która nie brała udziału w badaniu, zauważyła, że ​​Rzymianie mogli mieć na celu ustanowienie historycznego lub terytorialnego związku z ziemią poprzez gromadzenie tych szczątków, co odzwierciedlało starożytną formę zawłaszczania ziemi poprzez praktyki pochówku.
Prawdziwy cel tego złożonego pochówku pozostaje jednak tajemnicą zagubioną w historii.