Recenzja Paddington w Peru: Wiesz, że masz świetną franczyzę, gdy ta urocza kontynuacja jest tak zła, jak tylko się da

Kilka miesięcy przed pojawieniem się w kinach w USA, Paddington W Peru trafia już do kin w Wielkiej Brytanii, wnosząc na srebrny ekran kawałek nieodpartego brytyjskiego uroku. Tym razem uwielbiający marmoladę niedźwiedź z Peru Bena Whishawa – a także jego przybrana rodzina Brownowie pod wodzą patriarchy Hugh Bonneville’a – zostają wciągnięci w południowoamerykańską przygodę, gdy ciocia Lucy znika w tajemniczy sposób.

Dla mnie, Paddingtona 2 był filmem pięciogwiazdkowym, jak więc osiągnąć doskonałość? Wyjeżdżasz za granicę i dodajesz Olivię Colman i Antonio Banderasa. Nowy film Paddington odwraca scenariusz zgodnie z dynamiką pierwszych dwóch filmów: Paddington nie jest już rybą wyjętą z wody, to Brownowie zostali wysłani – tak jak są – do „najgłębszego, najciemniejszego Peru”. Dołączają nowi członkowie obsady, powracają stare twarze, ale jest ten sam slapstickowy humor, ujmujące występy i serce jak zawsze.

Od tego czasu wydarzyła się ciekawa rzecz Paddingtona 2 uzyskał niemal doskonałą ocenę w serwisie Rotten Tomatoes 7 lat temu: cyniczni, pozbawieni radości ludzie wypełzali ze swoich nędznych dziur, aby spróbować wyrwać z niego paski. Nie jest to sport, który ktokolwiek powinien sankcjonować i jest całkiem dobrym barometrem jakości czyjegoś charakteru. I większość ludzi przyjdzie Paddington W Peru mając nadzieję na więcej tej samej magii. Ponieważ jest to film familijny, tak naprawdę można zacząć tylko od jednego miejsca…

Myśli mojego 7-letniego syna o Paddington w Peru

Jeśli masz wątpliwości, przejdź do kluczowych odbiorców docelowych

W trosce o dotarcie do właściwej publiczności, skonsultowałem się Paddington W Perukluczowej grupie demograficznej odbiorców: mojemu 7-letniemu synowi za jego podejście do różnych spraw. Jego przydatność wykracza oczywiście poza jego wiek: podobnie jak Paddington ma również problemy z kontrolą impulsów, głęboko wadliwymi umiejętnościami podejmowania decyzji i ma zwyczaj chowania przekąsek.

W ramach zastrzeżenia: jest to dziecko, które spędziło w kinie więcej godzin w toalecie skibidi, niż jakikolwiek dorosły potencjalny oglądający to spędził w kinie w ciągu swojego życia. Dostosuj więc swoje oczekiwania. Oto jego niefiltrowane myśli, gdy je pisał:

To było niesamowite.

Podobało mi się, gdy Paddington dostał nowy paszport i nowy parasol. Ta piosenka o Paddingtonie przychodzącym na spotkanie z emerytowanymi niedźwiedziami również była moją ulubioną częścią.

Wydało mi się zabawne, że Paddington huśtał się w hamaku.

Tak, powinieneś to zobaczyć! To niesamowite, zabawne i fajne. Pająk był najzabawniejszy.

Nie podobało mi się, gdy zakonnica miała
[REDACTED FOR YOUR SAKE]

Paddington był po prostu moją ulubioną postacią.

Jeśli masz 7-latka, wiesz, jak trudno było to z niego wyciągnąć. Jego początkowa ocena była żartobliwa: „pozytywnie niesamowity”, z kciukiem do góry. Niektórzy ludzie nigdy nie dowiedzą się, ile poświęceń poczyniono w imię krytyki.

Paddington w Peru nie jest tak dobry jak jego poprzednik

Z drugiej strony trudno jest osiągnąć doskonałość

Paddingtona 2 to jeden z najbardziej czarujących filmów wszechczasów, nie mówiąc już o filmach familijnych. Może poszczycić się godną pozazdroszczenia oceną w serwisie Rotten Tomatoes (99%), ma jeden z bardziej zapadających w pamięć występów Hugh Granta oraz mnóstwo uroku. Oznacza to również, że został skonfigurowany Paddington W Peru z niezwykle trudną perspektywą: jakikolwiek sukces miałby trudności z wydostaniem się z jego cienia.

Nawet wiedząc, jak niesprawiedliwa jest chęć porównywania, jest to jedno z kluczowych pytań, na które należy odpowiedzieć. Nie jest tak zabawny ani tak uroczy jak drugi film, złoczyńcy nie są tak silni jak Nicole Kidman czy Grant (ale znowu, poprzeczka jest bardzo wysoka), a przeprowadzka z Londynu traci trochę na atrakcyjności. osobliwa magia. Żaden z nich nie jest szczególnie fatalny: największym problemem jest prawdopodobnie to, że dzieci Brownów są raczej spychane na dalszy plan tej historii (aż dostaną krótkie chwile, żeby zabłysnąć). Ale tak naprawdę wydaje się, że jest to świadomy wybór w służbie szerszej historii.

Jest mniej slapstickowego humoru, ponieważ brak Paddingtona w londyńskim gospodarstwie domowym w naturalny sposób prowadzi do mniej łagodnej rzezi, a on ma poważną misję, zamiast błąkać się po okolicy, pozwalając, by zwyciężyła go ciekawość. Chciałbym, żeby było tego trochę więcej Paddington W Peru.

Co Paddington w Peru robi bardzo dobrze

Historia jest w rzeczywistości bardziej złożona niż kapary z pierwszych dwóch filmów o Paddingtonie: ułożenie poszczególnych elementów historii w całość zajmuje sporo czasu, ale zwroty akcji na końcu są tego warte. I po raz drugi w 2024 r. – później Dziki Robot – istnieje rozbrajająco skuteczny komentarz rodziców stawiających czoła rzeczywistości, w której ich dzieci wylatują z gniazda. Ta historia koncentruje się wokół Emily Mortimer (która zastępuje Sally Hawkins w roli Mary Brown), która w przekonujący sposób sprzedaje lęk średniego wieku przed samotnością wynikającą z niezależności.

Paddington W Peru łączy tę historię, która bulgocze pod powierzchnią, z niepokojami pana Browna – bardziej zawodowymi niż osobistymi – gdy po zmianie kierownictwa Hayley Atwell okazuje się specjalistką ds. oceny ryzyka, która lubi ryzyko. Trochę to kiepskie przygotowanie do późniejszych żartów, ale warto, ale rola Atwella wydaje się dziwnie niedopracowana. The Większa część tej historii to przygoda w Peru, której celem jest odnalezienie ciotki Lucy, która w sprytny sposób staje się czymś zupełnie innym i w zachwycający sposób wyjaśnia zamiłowanie Paddingtona do marmolady.

Film wykorzystuje okazję, aby głębiej zagłębić się w przeszłość Paddingtona, w przyjemny sposób potwierdzając, że nostalgia za tą postacią pojawia się już po zaledwie dwóch filmach. Właśnie dlatego wyprawa do Peru faktycznie działa, mimo że część premiery spędziłam wewnętrznie krzycząc na temat decyzji o odejściu od tego osobliwie wyidealizowanego obrazu Londynu. Tekst radzi sobie z tym wystarczająco dobrze i chociaż urok jest nieco mniej olśniewający, budowanie świata jest wystarczająco silną rekompensatą.

Paddington w Peru powiększa obsadę o nowe, dobre dodatki

Bądźmy szczerzy, Olivia Colman nigdy nie jest niemile widziana

Zarówno Antonio Banderas (jako kapitan łodzi rzecznej Hunter Cabot – to imię zupełnie do niego nie pasuje), jak i Olivia Colman (Matka Wielebna) dodają obsadzie gwiazdorskiego charakteru. Zwiastuny w niewybaczalny sposób zepsuły coś istotnego w charakterze Banderasa, choć nie jest to szczególnie rujnujące: jego występ jest zarówno płynny jak u Rogera Moore’a, jak i chaotyczny jak Roger Rabbit, gdy ujawniają się jego prawdziwe oblicze. A Banderas najwyraźniej dobrze się bawił, szczególnie gdy miał okazję przebrać się na jedną z niezapomnianych, ale krótkich scen drag queen.

Skoro już mowa o zabawie, Colman wykorzystuje cały swój swobodny i zdrowy urok roli Wielebnej Matki, oferując bardzo zabawną (dosłowną) wersję słynnego Dźwięki Muzyki scenę i ujmującą dziwność, która nabiera większego sensu w miarę rozwoju sytuacji. Brawa dla niej za sekwencję muzyczną otwierającą film i chęć naśmiewania się z samej siebie. To znowu bardzo zabawne.

Powiązany

Gdzie kręcono Paddington 3 i ile kosztowało w Peru? Wyjaśniono miejsca fotografowania

Paddington w Peru przedstawia największą przygodę tytułowego bohatera w dotychczasowej historii, a produkcja filmu odbywa się w Peru i poza nim.

Emily Mortimer wykonuje bardzo dobrą robotę, zastępując Sally Hawkins w roli matki Brownówjak już wspomniano, a Carla Tous jest dobra w roli Giny, córki Cabota, która była w separacji, która zmaga się z obsesją ojca na punkcie Zaginionego Miasta El Dorado. Najlepszą częścią obsady jest powracająca epizodyczna postać, która pojawia się zarówno w połowie, jak i po napisach końcowych.

Zaokrąglenie Paddington W Peru obsada, prawie wszyscy aktorzy drugoplanowi z poprzednich filmów (oprócz Petera Capaldiego), w tym tacy jak Jim Broadbent, Ben Miller i Joel Fry, powracają w początkowych scenach. Tak naprawdę to tylko przechodnie, ale miło, że ponownie zjednoczyli gang.

Ostatnie przemyślenia na temat Paddington w Peru

Nie jest idealny, ale to wciąż bardzo dobry film familijny

Paddington W Peru mógł być o wiele prostszy, a mimo to przyciągnąłby publiczność, tak właśnie wygląda urok uroczego małego misia Bena Whishawa. Ale kredyt tam, gdzie jest należny, Threequel nie poświęca zasług twórczych w imię wyzysku finansowego. Istnieją dwie animowane sekwencje renderowane w stylu obrazów olejnych, które są po prostu naprawdę piękne, a większość kadrów jest bardzo zakodowana przez Wesa Andersona.

W sumie, Paddington W Peru to zabawne, przyjemnie urocze przeżycie rodzinne, które prawdopodobnie jest bardziej świadomie skierowane do młodszych widzów, ale to oni decydują o głównych zwycięstwach kasowych. I jestem po prostu szczęśliwy, że mogę cieszyć się filmem familijnym, który cieszy się na tyle dużym zainteresowaniem, że mój syn może bez ironii nazwać go dobrą zabawą. Żadnych nudnych pytań, kiedy nadejdzie koniec, żadnych fałszywych wycieczek do toalety, żadnego rozproszonego tupania stopą. Wszystko warte dodatkowej gwiazdki, nawet jeśli nie jest tak dobre, jak jego poprzednik.

Szczerze mówiąc, to wstyd Paddingtona w Peru nie został wydany w USA przed Bożym Narodzeniem, biorąc pod uwagę jego rodzinny charakter. Ma w sobie trochę staromodnej magii, czasami naprawdę chwyta za serce, a czasami jest bardzo zabawny.

Paddington w Peru, reżyserowany przez Dougala Wilsona, przedstawia Misia Paddingtona podróżującego do Peru, aby odwiedzić ciotkę Lucy w Domu dla Emerytowanych Niedźwiedzi. Wraz z rodziną Brownów wyruszają w ekscytującą podróż przez las deszczowy Amazonii i szczyty górskie Peru po napotkaniu tajemnicy.

Plusy

• Paddington nadal zachwyca.
• Opowieść jest bardzo sprytnie opłacona po delikatnej budowie.
• Zmiana ustawień jest bardzo dobrze uzasadniona.
• Równoważy serce z niektórymi ważniejszymi kwestiami filozoficznymi.
• Olivia Colman jest doskonała. Oczywiście.

Wady

• Fabuła złoczyńców nie jest tak dobra, jak w dwóch poprzednich filmach.
• Dzieci Browna pozostają trochę beztrosko na uboczu.
• Jeśli zwrócisz uwagę, zwroty akcji nie są dokładnie ukryte.

Paddington W Peru jest już w kinach w Wielkiej Brytanii, a do Stanów Zjednoczonych trafi 17 stycznia 2025 r