Quincy Jones zmarł z powodu czwartej wiodącej przyczyny zgonów z powodu raka w Ameryce

Quincy’ego Jonesafani wreszcie mogą przestać się zastanawiać, co było przyczyną śmierci ikony muzyki w wieku 91 lat.

Wieloletnia legenda wzięła ostatni oddech 3 listopada, oficjalnie zamykając rozdział w swojej znakomitej, siedemdziesięcioletniej karierze. Jako producent muzyczny, kompozytor, aranżer, dyrygent i nie tylko, Jones zmarł jako jeden z największych artystów XX wieku.

Naturalnie jego odejście wywołało falę żalu wśród fanów, kolegów i innych muzyków. Quincy’emu Jonesowi złożono liczne wyrazy uznania, ale pytaniem numer jeden, które zaprzątało wszystkich, była przyczyna jego śmierci.

Departament Zdrowia Publicznego hrabstwa Los Angeles opublikował akt zgonu Jonesa ponad tydzień po jego śmierci. Z dokumentu wynika, że ​​artysta zmarł z powodu czwartej wiodącej przyczyny zgonów z powodu raka w kraju — raka trzustki.

W akcie zgonu nie wskazano żadnych innych czynników, które przyczyniły się do jego śmierci, co potwierdza, że ​​nie doszło do przestępstwa ani wypadku. Przyczynę śmierci Jonesa ujawniono kilka dni po tym, jak rodzina pochowała go w Los Angeles.

Producent muzyczny został uhonorowany podczas prywatnej ceremonii, w której uczestniczyło siedmioro jego dzieci, brat, dwie siostry i inni członkowie rodziny. TMZ udostępniono, że bliscy Jonesa potwierdzili, że odbędą się publiczne obchody życia, ale nie ogłoszono żadnej daty.

7 listopada córka ikony muzyki, Rashida Jones, w szczerym poście na Instagramie złożyła hołd jego pamięci. Podzieliła się zdjęciem w sepii, przedstawiającym ojca przytulającego się do jej dziecka, wraz z długą wiadomością.

Rashida wspominała wspólnie spędzony czas i zauważyła, że ​​jej ojciec „przez całe dorosłe życie prowadził nocny tryb życia”. Wyjaśniła, że ​​w szkole średniej brał „godziny jazzowe” i nigdy nie oglądał się za siebie, dodając:

„Kiedy byłem mały, budziłem się w środku nocy, żeby go szukać. Bez wątpienia był gdzieś w domu i komponował (stara szkoła, z długopisem i nutami)”.

„Nigdy nie odesłałby mnie z powrotem do łóżka. Uśmiechał się i brał mnie w ramiona, kontynuując pracę… nie było dla mnie bezpieczniejszego miejsca na świecie… Był gigantem. Ikoną. Zmieniacz kultury Geniusz” – Rashida twierdził.

Śmierć Jonesa potwierdził jego publicysta Arnold Robinson. The Blast podzielił się, że przedstawiciel ujawnił, że legenda jazzu zmarła w nocy 3 listopada w otoczeniu rodziny.

Bliscy Jonesa wyrazili podobne zdanie w oświadczeniu, w którym odnotowali: „Dziś wieczorem z pełnymi, ale złamanymi sercami musimy podzielić się wiadomością o śmierci naszego ojca i brata Quincy’ego Jonesa”.

„I chociaż jest to niesamowita strata dla naszej rodziny, świętujemy wspaniałe życie, jakie prowadził” – kontynuowano w oświadczeniu. Rodzina Jonesa oświadczyła, że ​​„nigdy nie będzie drugiego takiego jak on” i błagała fanów, aby uczcili jego pamięć.

Zamiast kwiatów bliscy Jonesa poprosili fanów, aby uczcili jego miłość do muzyki jazzowej darowiznami na rzecz The Jazz Foundation of America. Publicysta zmarłego artysty również błagał ich, aby w obliczu żałoby uszanowali prywatność rodziny.

Za swojego życia Jones zdominował XX wiek jako jeden z jego najważniejszych aktów. Status ten uzyskał dzięki licznym osiągnięciom jako producent muzyczny, artysta, producent filmowy, aranżer, dyrygent, instrumentalista i kompozytor.

Poza tym zyskał popularność jako producent telewizyjny, dyrektor wytwórni płytowej, założyciel magazynu i przedsiębiorca zajmujący się multimediami. Jako producent Jones współpracował z takimi ikonami, jak nieżyjący już Michael Jackson, Frank Sinatra i Will Smith.

Wyprodukował trzy hitowe albumy dla Jacksona: „Off the Wall”, „Bad” i najlepiej sprzedający się album wszechczasów „Thriller”. Jones wyprodukował także i dyrygował popularną piosenką charytatywną „We Are the World”, której celem było zebranie funduszy dla ofiar głodu w Etiopii w 1985 roku.

Jones wdarł się na scenę Oscarów jako pierwszy Afroamerykanin nominowany do Oscara w 1968 roku. Został uhonorowany w kategorii Najlepsza piosenka oryginalna za utwór „The Eyes of Love”, który został wykorzystany w filmie „Banning”.

Po raz kolejny pobił rekordy jako pierwszy Afroamerykanin dwukrotnie nominowany do Oscara w tym samym roku, dzięki swojej drugiej nominacji w kategorii Najlepsza muzyka oryginalna. Jones był także pierwszym Afroamerykaninem, który został dyrektorem muzycznym i dyrygentem tego wydarzenia w 1971 roku.

Rekordowe osiągnięcia zmarłego producenta płytowego były kontynuowane dzięki statusowi pierwszego Afroamerykanina, który otrzymał Akademicką Nagrodę Humanitarną im. Jeana Hersholta.

Jones i projektant dźwięku Willie D. Burton zajęli drugie miejsce wśród Afroamerykanów nominowanych do Oscara, zdobywając po siedem nominacji.

Biorąc pod uwagę jego niesamowite osiągnięcia, nazwisko Quincy’ego Jonesa na zawsze zostanie utrwalone w salach legend muzyki. Spoczywaj w pokoju, Iko.