Mikel Arteta powiedział to raz, dwa, trzy razy, stanowiąc połowiczny komplement w formie obelgi, a może na odwrót. „Są naprawdę dobrzy w tym, co robią” – menadżer Arsenalu wielokrotnie powtarzał o Newcastle United, a wynik pokazał światu, że się nie mylił. Co zrobili: ponownie pokonali Arsenal 1:0.
Dwanaście miesięcy po kontrowersyjnym zwycięstwie na St James’ Park – tych wielokrotnych, niekończących się kontrolach VAR, wszechogarniającej wściekłości Artety – Newcastle cofnęło czas w nieco innym sensie. Bronili się jak wojownicy, nie ustępowali, irytowali, marudzili i prosperowali.
„Było wiele podobieństw do naszego sezonu kwalifikacyjnego do Ligi Mistrzów” – powiedział później Eddie Howe, wracając do tego złotego okresu, kiedy Newcastle było naprawdę dobre w byciu dobrym, kiedy grało mocno i szybko.
ZEJDŹ GŁĘBEJ
Odprawa: Newcastle 1 Arsenal 0: Więcej przerażenia Artety na St James’ Park, gdy Willock robi wrażenie na gospodarzach
Arteta odniósł się do fizyczności Newcastle i tego, jak „zbyt często nas w to wciągali”. Odpowiedź Howe’a? „Nie ma dla mnie znaczenia, co ktoś mówi, naprawdę”. Ta wymiana zdań była elementarna i zarazem poetycka.
Najpierw Chelsea w środku tygodnia, a teraz przeciwko Arsenalowi; to prawie tak, jakby Newcastle odkryło siebie na nowo. Przez większą część ostatnich sześciu miesięcy klub czuł się jak seria nierozwiązywalnych problemów, trudna walka z zasadami zysku i zrównoważonego rozwoju, zbyt wiele zmian, niezdecydowany zespół, który albo grał źle i wypracował sobie dobre wyniki, albo odwrotnie.
Kiedy Alexander Isak szukał formy, a pomoc Newcastle wyglądała na chaotyczną, ludzie mówili o przestarzałej pierwszej jedenastce, która nie była wzmacniana przez kolejne okienka. Szemrano na temat Howe’a i tego, czy był zbyt przywiązany do tej samej starej formacji. Przed tym meczem zajmowali 12. miejsce.
A teraz? Zaczynają pojawiać się rozwiązania i opcje, począwszy od wysunięcia Joelintona na lewą stronę, sprowadzenia za sobą Joe Willocka (w pewnym sensie), zmiany Anthony’ego Gordona na prawą stronę, wybrania jednego z Bruno Guimaraesa lub Sandro Tonali, po przywrócenie Seanowi Longstaffowi biegu na bok. Nagle pojawia się impet i rosnąca pewność siebie.
To dobre uczucie; naprawdę dobrze.
„Są naprawdę dobrzy w tym, co robią” – powiedział Arteta o Newcastle United (George Wood/Getty Images)
W spóźnionym poszukiwaniu równowagi Howe pominął oczywistość i sięgnął po rozwiązania szyte na miarę.
Rozgorzała debata: Gordon czy Harvey Barnes na lewym skrzydle?
Howe’a rozwiązanie? Żadnej z nich nie grajcie na naturalnej pozycji, Barnes zmiennikiem, a Gordon przesunięty w prawo. Od tego momentu nieustanny nacisk Gordona przywrócił Newcastle tożsamość związaną z intensywnością, podczas gdy jako konwencjonalny prawy skrzydłowy zapewnił decydujący moment meczu, po pięknym dośrodkowaniu, po którym Isak objął zwycięską bramkę. „To był mecz na wysokim poziomie i wystarczy jeden moment jakości, aby go wygrać” – powiedział Howe.
Zamiast tego Howe wystawił Joelintona po lewej stronie. Brazylijczyk oferował obecność – nominalnie działał jako skrzydłowy, ale szaleje jako hybryda pomocnika, skrzydłowego, obrońcy i napastnika. Pozwoliło to Newcastle na płynne podania do przodu, zakłócając Arsenal, tłumiąc drugie piłki. „Są bardzo duzi i bardzo fizyczni, zwłaszcza Joelinton, i grają bezpośrednio” – zauważył Arteta niemal niechętnie.
Biorąc pod uwagę także wyjściowy pomocnik, był to niemal powrót do przyszłości.
Mimo że w środku tygodnia Tonali zajmował 6. miejsce, Howe nie zdecydował się na populistyczne posunięcie. Raczej Guimaraes wrócił w towarzystwie Longstaffa i Willocka.
Wewnętrzna analiza klubu przeprowadzona w sezonie 2022–2023 wykazała, że najlepiej zrównoważony zespół Newcastle składa się z trio pomocników i Joelintona na pozycji lewego napastnika.
Statystyki potwierdzają, że kwartet ten rozegrał 11 meczów w Premier League i zanotował osiem zwycięstw, trzy remisy i żadnej porażki.
Przede wszystkim z powodu problemów z kondycją Willocka w zeszłym sezonie nie rozpoczęli razem ani jednego meczu Premier League. Była to pierwsza taka sytuacja od kwietnia 2023 r. i pierwsza na Tyneside od czasu zburzenia Tottenhamu 6:1 w tym samym miesiącu.
Ich łączny rekord wynosi obecnie dziewięć zwycięstw, podczas gdy Newcastle zdobywa więcej punktów (2,0 goli na mecz z 1,9), traci mniej (0,3 z 1,4) i zdobywa więcej punktów (2,5 na mecz z 1,6) w meczach.
Nawet wtedy było to ulepszone wcielenie. Zamiast standardowego 4-3-3, Willock działał niemal jak numer 10 bez posiadania piłki, znajdując miejsce za pomocnikiem Arsenalu.
Tymczasem Longstaff umocnił swoją reputację pomocnika, który zaskakuje Newcastle. Pod rządami Howe’a wskaźnik zwycięstw Newcastle w najwyższej klasie rozgrywkowej wynosi 54,2%, gdy Longstaff zaczyna, i 37,2%, gdy tego nie robi. W tym sezonie Newcastle jest niepokonane od pięciu meczów, które rozpoczął Longstaff, i nie udało mu się wygrać żadnego z pięciu, których nie wygrał.
„Jego umiejętności techniczne były naprawdę wysokie, a jego umiejętność gry w defensywie jest zawsze bardzo silna” – powiedział Howe. „On wie, jak chcę grać w każdej sytuacji”.
(George Wood/Getty Images)
Longstaff nie jest najbardziej utalentowanym pomocnikiem Newcastle, ale ukształtowanie odnoszącej sukcesy drużyny nie polega jedynie na wskazaniu najlepszych zawodników, ale wymaga specjalnego rodzaju alchemii. Guimaraes i Tonali mogą być gwiazdami pomocników Newcastle, ale ich talenty jeszcze się nie połączyły – na razie od początku może zależeć od jednego lub drugiego.
„Mamy bardzo dobrych zawodników rywalizujących o ograniczoną liczbę miejsc” – powiedział Howe. „Dla mnie zespół jest ważniejszy od każdej jednostki”.
Zamiast skupiać się na dostrzeganych niedociągnięciach, w całej dziedzinie pojawiają się obecnie prawdziwe pozytywy.
Weźmy boczny obrońca, w którym spisali się Tino Livramento, a w szczególności Lewis Hall. Przez cały poprzedni sezon kibice zastanawiali się, dlaczego prawie 70 milionów funtów (90,6 miliona dolarów) wydano na dwóch młodych zawodników, mimo że Livramento ma dwa powołania do reprezentacji Anglii, a Hall robi postępy z każdym meczem. Hall jest kandydatem na zawodnika sezonu Newcastle.
„Skorzystaliśmy z okazji, aby go pozyskać, kiedy to zrobiliśmy” – powiedział Howe. Wiedzieliśmy, że za rok prawdopodobnie będziemy tego żałować i nie znajdziemy gracza o podobnym potencjale. Mamy nadzieję, że William Osula pójdzie podobną ścieżką rozwoju.
Co najważniejsze, cele (stopniowo) zaczynają powracać. Newcastle wciąż nie osiągnęło swojego poziomu płynności i najlepszych strzelców, ale Isak, który przed ostatnim weekendem strzelił tylko jednego gola, w ciągu siedmiu dni dodał trzy do swojego wyniku. Kiedy Isak jest w szczytowej formie, Newcastle stanowi niebezpieczną propozycję.
„Będzie czuł się zupełnie inaczej niż przed Chelsea w zeszłym tygodniu” – powiedział Howe.
Nie tylko Isak ma takie zdanie. Wszyscy związani z Newcastle tak robią. Pochwała Artety mogła wywołać u niego urazę, ale miał rację. Kiedy Newcastle robi to, co robi dobrze, jest niezwykle skuteczny.
(Zdjęcie na górze: Paul Ellis/AFP za pośrednictwem Getty Images)
