Uwagę naukowców przykuło monumentalne wydarzenie, które miało miejsce w wodach przybrzeżnych Norwegii. Jest to największy obserwowany spektakl karmienia zwierząt morskich i podkreślający znaczącą dynamikę w łańcuchu pokarmowym. Kierujący badaniami profesor Nicholas Makris z Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Oceanicznej MIT wraz ze swoim zespołem był świadkiem tego bezprecedensowego wydarzenia, podczas którego ogromne ławice dorsza ścigały gromadnika podczas tarła, zmieniając sposób, w jaki naukowcy postrzegają zachowania tych ryb.
Podróż gromadnika na tarło i rola w ekosystemie
Co roku w lutym miliardy gromadników – małych ryb arktycznych – migrują na południe od krawędzi lodu Arktyki do wybrzeża Norwegii, aby złożyć tarło. Migracje te odgrywają kluczową rolę, zapewniając niezbędne pożywienie ptakom morskim, wielorybom i rybom drapieżnym, takim jak dorsz atlantycki, oraz utrzymując równowagę w ekosystemie Arktyki. W okresie tarła dorsz jest pełny korzyśćbudując rezerwy energii, które utrzymają je do następnego cyklu migracji. Delikatna równowaga drapieżnik-ofiara zazwyczaj reguluje się sama w sposób naturalny, ale zmiany w tej równowadze mogą mieć głębokie skutki.
Innowacyjne obrazowanie dźwiękowe odwzorowuje ruchy ryb
Aby obserwować te interakcje na dużą skalę, zespół Makrisa zastosował zaawansowaną metodę obrazowania dźwiękowego o nazwie Ocean Acoustic Waveguide Remote Sensing (OAWRS). Technologia ta wyświetla fale dźwiękowe głęboko pod wodą, aby w czasie rzeczywistym tworzyć mapy populacji ryb na dużych odległościach. W oparciu o wcześniejsze techniki wykorzystano także wielospektralne mapowanie akustyczne, które umożliwia rozróżnienie gatunków ryb poprzez identyfikację ich unikalnych rezonansów pęcherza pławnego. Na przykład dorsz i gromadnik emitują różne dźwięki rezonansowe, co umożliwia ich rozróżnienie w obrębie dużych ławic.
Zaobserwowano bezprecedensową formację drapieżnik-ofiara
27 lutego 2014 r. gromadnik zaczął przemieszczać się w luźno uformowanych skupiskach w pobliżu wybrzeża. Gdy zbliżał się świt, gromadnik zebrał się w gęstą ławicę rozciągającą się na ponad sześć mil i skupiającą około 23 miliony ryb. W reakcji na ten ruch prawie 2,5 miliona dorszy utworzyło własne ławice, zbliżając się do gromadnika i pożerając szacunkowo 10 milionów ryb w ciągu godzin. Wkrótce po tym wydarzeniu formacje rozpuściły się, a ryby rozproszyły się.
Obawy związane ze zmianą klimatu dla populacji morskich
Konsekwencje takich drapieżników na dużą skalę rodzą pytania o trwałość gatunków morskich. Makris zwrócił uwagę, że w miarę cofania się lodu arktycznego gromadnik musi podróżować na tarliska, co może zwiększyć jego bezbronność. Badanie podkreśla, jak zmiany w dynamice drapieżnik-ofiara spowodowane stresami środowiskowymi mogą znacząco wpłynąć na gatunki kluczowe dla ekosystemów morskich.
