W 2019 r. Arthur Ashin zamieścił post na Twitterze aby wyjaśnić, dlaczego minęły cztery lata od jego ostatniego albumu Autre Ne Veut, Wiek przejrzystości. Jego babcia zmarła. Dokonał zmian w swoim życiu; dostał psa. Ale nowe prace są w przygotowaniu, powiedział: „nadal wymagają miksu i masteringu, ale produkcja i wykonanie są dopiero w fazie końcowych dostosowań”.
Pięć lat później Tooraz przedmiotowy zapis, Miłość, zgadnij kto?? wreszcie tu jest, w końcu kończąc trylogię, którą rozpoczął w 2013 roku Lęk i kontynuował w roku 2015 Wiek przejrzystości. Choć scenografia obejmuje ponad dekadę, ton projektu pozostał niezwykle spójny. Podobnie jak jego poprzednicy, Miłość, zgadnij kto?? łączy dramatyczne występy wokalne inspirowane R&B z lo-fi, wykorzystując 40 najpopularniejszych radiowych instrumentów instrumentalnych, a następnie łączy z eksperymentalnymi dźwiękami elektronicznymi spopularyzowanymi przez PC Music i Hippos in Tanks na początku 2010 roku. Wyobraź sobie, jak się dobrze ubrać, dotykając produkcji Oneohtrix Point Never w Weeknd’s Świt FMale kluczowym kamieniem probierczym jest zamiana schlocka z lat 80. na sypialniany pop. Dekada mogła się zmienić od czasu ostatniego albumu Autre Ne Veut, ale on pozostawał w dialogu z tymi samymi wpływami.
Kolejnym stałym elementem trylogii jest seria zatytułowana „Wojna światowa”. Każdy nowy album zawiera zaktualizowaną wersję utworu, podkreślając ciągłość z albumu na album. Życie się zmienia, pary się rozstają, świat zbliża się do nieuniknionej i ciągłej zagłady; „Wojna światowa” pozostaje. Linia od pierwszej „wojny światowej” do jedwabiście gładkiej trzeciej iteracji Miłość, zgadnij kto?? stanowi wygodną ilustrację ewolucji Autre Ne Veut w ciągu ostatniej dekady i tego, jak jego podstawowe zainteresowania pozostały takie same.
Tytuł piosenki w mniejszym stopniu nawiązuje do gwałtownego konfliktu globalnego, a bardziej do uczucie. Ponad elektronicznymi bębnami podobnymi do tych, które Joel Ford zaprogramował dla Ashina w 2013 roku, Autre śpiewa o stracie zarówno kłopotliwej, jak i tragicznej. „Więc naprawdę cię to nie obchodzi” – pyta ponad płaczącą łatką syntezatora, która brzmi jak róg mgłowy szukający przejrzystości. „Słowa to tylko rzeczy, które próbuję powiedzieć” – dodaje, zmagając się z odlotowymi pomysłami – takimi jak natura samej komunikacji – zamaskowanymi jako eksperymentalne R&B.
