Dlaczego kobiety zachowują się źle, dominują na naszych ekranach

Jeżeli w ciągu ostatnich 12 miesięcy film i telewizja nie ma nic do powiedzenia, bohaterki naprawdę wkraczają w erę złoczyńców.

Od psychologicznych thrillerów romantycznych, takich jak Rose Glass Miłość kłamstwa krwawi i Zoe Kravitz Mrugnij dwa razy do horrorów, w tym Zeldy Williams Lisa Frankenstein i Koraliny Fargeat Substancjakobiety mają dość grania według zasad. Takie filmy często wykorzystują to, co namacalne kobieca wściekłość na świecie i wykorzystywać motywy z gatunku horroru, takie jak poważne traumy oraz sekwencje prześladowań i morderstw z przypadkami skrajnej przemocy, aby rzucić wyzwanie patriarchalnym, społecznie uwarunkowanym poglądom widzów na temat tego, jak kobiety powinny postępować, często w obliczu przeciwności losu, w życiu zawodowym i osobistym żyje.

„Zła dziewczyna” to nie tylko nowy trend, jak lubią autorzy akademiccy Katarzyna Lumby I Roksana Gaj od kilkudziesięciu lat piszą o ich postrzeganiu w mediach i społeczeństwie. Jednak niedawny napływ wskazuje na rosnącą liczbę kobiety-filmowcy zajmując miejsce w krainie antybohaterów, w której ich męscy odpowiednicy od dawna dominowali, jak w przypadku Barbeta Schroedera Samotna Biała KobietaAdriana Lyne’a Fatalne przyciąganie, i Takashiego Miike’a Przesłuchanie.

Ci filmowcy wchodzą przez drzwi otwarte przez takie osoby jak Julia Ducournau (Surowy, Tytane), Ana Lily Amirpour (Dziewczyna spaceruje samotnie nocą) i Phoebe Waller-Bridge (Zabicie Ewy), aby oferować historie skupiające się na postaciach kobiecych o niepewnym kompasie moralnym, które są sprzeczne z kulturowymi oczekiwaniami „grzecznych dziewczynek” wobec osób identyfikujących się z kobietami. Mimo że skupiają się na kobietach, każda źle zachowująca się kobieta może zostać w pełni zaakceptowana przez widzów wszystkich płci.

Ta zmiana społeczna jest „wyzwalająca” dla kobiet i oferująca aktorkom „nowe możliwości zajmowania pozycji złoczyńcy jest, paradoksalnie, bardziej humanitarna” – freudowska psychoanalityczka kina i popu Mary Dzika mówi Mashable. „Przynosi pewną swobodę w wyrażaniu złożoności i głębi – myślę, że publiczność jest tym urzeczona”. Podobnie są z gwiazdami takimi jak Ella Purnell, Melissa Barrera i Alice Lowe, które dzielą się z Mashable tym, jak niezbędni w dzisiejszym kinie są ci źle zachowujący się bohaterowie, zakłócający utrwalone kobiece narracje.

„Sweetpea” – seryjna morderczyni

Jako główna gwiazda i producent serialu komediowego o seryjnych mordercach Sky Atlantic Słodki groszekElla Purnell (Żółte kurtki, Tajemne, Opad) za szczególnie atrakcyjne uznali wyzwanie, jakim jest nakłonienie widzów do utożsamienia się z kobietą, która zabija. Na podstawie książki CJ Skuse pod tym samym tytułem Purnell gra introwertyczną Rihannon, recepcjonistkę w regionalnej gazecie, która przez całe dzieciństwo była prześladowana i pomijana przez wszystkich w dorosłym życiu. Po śmierci ojca i serii mizoginicznych spotkań Rhiannon wpada w szał morderstwa. „Chcieli zrobić coś kobiecego Dextera ale kobieta nie musi robić prawie nic, żeby zepsuć i tracisz publiczność. Ludzie w naturalny sposób mają podświadome nastawienie, że będą oceniać kobiety surowiej niż mężczyzn”.

To uprzedzenie związane z płcią jest jednym z powodów Słodki groszek pisarka Kirstie Swain uznała za stosowne zaadaptować serial jako prequel wydarzeń z pierwszej książki, w których Rhiannon jest już uznaną seryjną morderczynią. „Książka podała nam całkiem sporo powodów, dla których ona [kills] jak uraz głowy, masakra i znęcanie się, więc trochę to złagodziliśmy [sought out] jak ona się tam dostała” – mówi Mashable. „To prawie tak, jakby widzowie potrzebowali emocjonalnego powodu, dla którego kobieta zabije. Mężczyźni zabijają na ekranie, ale potrzebujemy czegoś innego, co pomoże nam zachować spokój, oglądając agresywną kobietę na ekranie”.

Pierwszy odcinek Słodki groszek gromadzi się w atmosferze lekceważenia, gdy Rhiannon zostaje odrzucona i zignorowana przez swojego szefa, siostrę, kolegów i kochanka, zanim mizoginistyczna konfrontacja z nieznajomym wywoła w niej morderczą wściekłość. W miarę jak zwiększa się liczba jej ciał, rośnie jej pewność siebie i pewność siebie. „Fakt, że jest ostatnią osobą, którą ktoś zobaczy, gdy gasi ich życie, otwiera dla mnie powód, dla którego to robi – jest niewidoczna, zabija, jest widziana” – mówi Swain. „To metafora odnalezienia swojej mocy i sprawienia, że ​​ludzie cię zobaczą”.

„Dzięki temu, że czuje się dobrze ze sobą, patrzy w lustro i nie przeszkadza jej to, co widzi, a także pozwala sobie na bałagan i łamanie zasad, daje jej to pewność siebie, której tak długo szukała” – dodaje Purnell. „Nikt tutaj nie popiera morderstwa [but] Oglądanie kobiety, która uczy się, jak się bronić, zwłaszcza gdy przeszła tak wiele i została tak źle traktowana, to przyjemne uczucie”.

Rhiannon z pewnością poszerza znaczenie „femme fatale”, tropu rozsławionego przez filmy takie jak Podwójne zabezpieczenie, podstawowy instynkt i za co można umrzeć w którym złe zachowanie i drapieżna natura kobiety są opakowane w jej seksualny urok i zdolność do uwodzenia jej, głównie męskich ofiar. Zamiast tego Purnell „chciała być najbrzydszą wersją siebie, ale nie być «tropem»” – wyjaśnia. „Wszystkie dziewczyny wiedzą, jak wyglądać seksownie i nie gorąco. Chciałam mieć prawie to Ciało Jennifer Rzecz w tym, że kiedy zaczyna zabijać, staje się bardziej energiczna.”

Rhiannon nie wykorzystuje seksu, aby zwabić ofiary morderstwa, ale z pewnością zyskuje większą siłę seksualną, gdy zaczyna się bronić. W świecie, w którym kobieca seksualność jest nadal spowita wstydem, a kobiety autonomiczne seksualnie są nadal oczerniane, wywrotowe postacie, takie jak Rhiannon, odgrywają ważną rolę w rzucaniu wyzwania naszemu wciąż bardzo patriarchalnemu społeczeństwu.

„Twój potwór” i plany zemsty

Karoliny Lindy Twój potwór w podobny sposób przedstawia historię „wpadania w wściekłość” przypominającą Rhiannon „nieseksowną” bohaterkę, która przetwarza horror rozstanie. Porzucona przez chłopaka, dyrektora muzycznego, podczas leczenia raka, mówiąca cicho aktorka Laura (Melissa Barrera) przeżywa w kilku scenach załamanie emocjonalne. Z Krzyk Do Abigailaktorka znana jest z grania surowych ocalałych w gatunku horroru i przyznaje, że musiała stawić czoła własnym uprzedzeniom, gdy na nowo definiowała swoje pojęcie „silnej kobiecej postaci” w kontekście podróży Laury.

„Laura to wycieraczka, która przez całe życie pozwalała ludziom chodzić po niej” – Barrera mówi Mashable. „Na początku wstydziłam się tego i nie chciałam, żeby ludzie oceniali Laurę jako żałosną, ale o to właśnie chodzi”. W związku z tym Barrera musiała przeciwstawić się własnej „uwewnętrznionej mizoginii polegającej na niedopuszczaniu kobiety do upadku na dno, bycia bezbronną i wyrażania wszystkiego, aby mogła się odbudować”.

Przybycie A Piękna i BestiaWyglądający potwór (Tommy Dewey) zmusza Laurę do odnalezienia w sobie wściekłości, zażądania miejsca w przedstawieniu scenicznym swojego byłego i ostatecznie dokonania na nim krwawej zemsty w finale przedstawienia na Broadwayu. To oczyszczający moment, który odbija się zarówno na Lindy, jak i na uczuciach wielu osób wobec byłego, który źle cię traktuje.

“[They’re] taki dupek, że chcesz go zamordować – ot tak [Caroline] co czułem, kiedy z nią zerwano” – mówi Barrera. „Pomyślała: «Chciałam go zabić.» Bardzo mnie zranił. W prawdziwym życiu tego nie zrobiła, ale po to mamy filmy – możesz urzeczywistnić fantazje”.

Horror oferuje twórcom filmowym podatny grunt do „wywrotowej eksploracji tematów tabu w sposób, który wywołuje raczej ekscytację niż karę” – mówi Wild. Używając motywów seryjnego mordercy i potworów, a także planów zemsty i morderstwa jako metafory kobiet walczących z patriarchatem i mizoginią, filmy i seriale takie jak Słodki groszek I Twój potwór kontynuować dzieło Emerald Fennell’s Obiecująca młoda kobieta i Koraliny Fargeat Zemsta „zapewnić kobietom platformę do łamania zasad społecznych bez narażania się na surową kontrolę, jaką mogą napotkać w bardziej ugruntowanej, szorstkiej narracji”.

„Dziwne kochanie” i kwestionowanie oczekiwań związanych z płcią

Jednak „źle zachowujące się kobiety” nie zawsze muszą dokonywać zemsty, aby zasłużyć na etykietę. Widzowie nie muszą też widzieć ich emocjonalnej podróży w stronę przemocy. JT Mollner miał to na myśli, przygotowując swoją pokręconą historię miłosną Dziwne kochanieprzedstawiający rozwój jednonocnej przygody pomiędzy Damą (Willa Fitzgerald) i Demonem (Kyle Gallner) w szaleńczy szał zabijania.

„Oczekuje się, że kobiece zachowanie będzie miało wyjaśnienia, historię i przyczyny” – Mollner mówi Mashable. „Chcieliśmy trzymać się z daleka od nadmiernego wyjaśniania, jak to możliwe, co wydaje się częściej zarezerwowane dla postaci męskich”.

Dziwne kochanie wykorzystuje nieliniową narrację, aby podważyć oczekiwania co do tego, kim jest prawdziwy seryjny morderca, „wrzucając widzów do szybkowaru i zabierając ich na przejażdżkę” – wyjaśnia reżyser. „Żadnych rozpraszaczy, żadnych ekspozycji czy fabuły, po prostu bezpośredniość. Wszystko, co musisz wiedzieć o tych postaciach pod względem emocjonalnym, powinno być dostępne w ciągu tego jednego dnia, poprzez ich zachowania, wybory i działania”.

Mollner jest doskonałym przykładem filmowca-mężczyzny zakłócającego patriarchalne oczekiwania wobec bohaterek kobiecych. Podobnie Karan Khandari, którego debiut Siostra Północ to nonkonformistyczna feministyczna bajka, której akcja rozgrywa się w Bombaju. Prowadzona przez szaloną Radhikę Apte, pokręcona komedia Khandari podąża za jej zjadliwą narzeczoną Umą, która odkrywa nowo rozwinięte wampirze gusta i buntuje się przeciwko domowi. Jednak to głównie „reżysarki i w większym stopniu twórczynie” domagają się przestrzeni dla źle zachowujących się kobiet, twierdzi Barrera. „Po prostu opowiadamy historie, które czujemy i tak się składa, że ​​we wspólnej chmurze emocji na świecie wszyscy jesteśmy bardzo źli”.

„Timestalker” i czynnik (nie)lubienia

Mimo to wielu twórców ma dość otrzymywania notatek ze studia i opinii dyrektorów na temat uczynienia ich nikczemnych bohaterek bardziej „lubianymi”. Zrozumiała to Alice Lowe, kiedy w 2016 roku napisała, wyreżyserowała i poprowadziła czarny horror Zapobiegaj. Lowe zagrała przyszłą owdowiałą mamę, która na polecenie jej nienarodzonego dziecka zaczyna zabijać mężczyzn zamieszanych w śmierć jej męża.

„Kierownicy i komisarze martwią się, jeśli postać kobieca nie da się „lubić” i jest to słowo kluczowe, którego nie używa się w przypadku postaci męskich” – Lowe mówi Mashable podczas promocji swojego nowego filmu Łowca czasu. „Nie oglądasz Taksówkarzspójrz na Travisa Bickle’a i pomyśl: „co za miły człowiek”. Po prostu obserwujesz tę bardzo pokręconą postać w podróży, a on jest fascynujący, złożony i uszkodzony jako osoba. Dlaczego nie możemy oglądać kobiet o podobnej osobowości?”

Ostatnia seria źle zachowujących się kobiet na ekranie jest zachęcającym trendem i sugeruje, że widzowie będą czerpać przyjemność z oglądania jeszcze większej liczby antybohaterek wyrywających się z okowów sympatii i konformizmu płciowego. I nie musisz być osobą identyfikującą się z kobietą, aby powiązać się z tematami społecznymi i kulturowymi poruszanymi przez te postacie i historie.

„Widziałem, jak mężczyźni wychodzili i mówili: «Podoba mi się ten film»” – mówi Barrera. „To nie jest film tylko dla kobiet, bo opowiada o kobiecej wściekłości. Każdy coś z tego wyciągnie, każdy może zobaczyć siebie w Laurze i każdy pragnie potwora”.