Zdaniem Gómeza-Suáreza, jeśli konflikt w Kolumbii ma charakter regionalny, rozwiązanie również powinno takie być.
Kontrastuje swoje podejście do Comuneros ze sposobem, w jaki rząd kolumbijski wcześniej negocjował pokój z Rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii (FARC), niegdyś największą grupą rebeliantów w kraju.
W 2016 r. Kolumbia, za czasów ówczesnego prezydenta Juana Manuela Santosa, podpisała historyczne porozumienie pokojowe z FARC, które obiecało reformy i rozwój obszarów wiejskich w zamian za ogólnokrajową demobilizację bojowników tej grupy.
Negocjacje, które doprowadziły do porozumienia, były jednak napięte i niektóre części FARC zamiast zgodzić się na warunki, podzieliły się na grupy dysydenckie.
Gómez-Suárez argumentował, że jego podejście ukierunkowane na region mogłoby być skuteczniejsze.
„W przypadku poprzednich porozumień, a mianowicie tych z partyzantami FARC, panował pogląd, że nic nie jest ustalone, dopóki wszystko nie zostanie uzgodnione, co oznaczało, że strony rozpoczną wdrażanie dopiero po podpisaniu dokumentu końcowego” – powiedział Gómez-Suárez.
„Nasz przypadek jest imponujący, ponieważ czasami wdrażaliśmy rozwiązania jeszcze przed formalnym osiągnięciem porozumienia”.
Podkreślił, że Comuneros zaproponowali jednostronne zawieszenie broni jeszcze przed pierwszym spotkaniem z delegatami rządu, jako wyraz dobrej wiary.
Od tego czasu strony podpisały dwa porozumienia i planują rozpocząć proces przejścia Comuneros do życia cywilnego przed kolejnymi wyborami prezydenckimi w 2026 roku.
The pierwsza umowa obejmuje cztery punkty, obejmujące ostateczne dwustronne zawieszenie broni, stopniowe niszczenie broni grupy oraz program współpracy mający na celu usunięcie min lądowych w całym Nariño.
The drugi ustanawia gwarancje bezpieczeństwa dla Czerwonego Krzyża, humanitarnej organizacji non-profit, działającej na terytorium Comuneros.
Ponadto porozumienie przewiduje utworzenie zespołu składającego się z członków Comuneros, który zostanie przeszkolony i otrzyma zadanie poszukiwania osób zaginionych podczas konfliktu.
W zamian rząd zadeklarował finansowanie budowy dróg, akweduktów, szkół i uniwersytetów na tym terytorium, aby pomóc w rozwiązaniu problemu ubóstwa i niedociągnięć infrastrukturalnych w Nariño.
