W pewnym momencie poprzedniego sezonu Conor Bradley i Jarell Quansah stanowili drużynę rozpoczynającą na prawej obronie Liverpoolu.
Kontuzje starszych kolegów z drużyny dały młodym chłopakom szansę, którą chwytali obiema rękami, a ich występy sugerowały, że należą do najwyższej klasy zawodników. Pomoc Liverpoolowi w zwycięstwie w finale Carabao Cup przeciwko Chelsea w lutym była tylko uwieńczeniem kampanii, która wówczas wydawała się przełomowa: drużyna rozegrała łącznie 56 występów we wszystkich rozgrywkach, w tym 44 starty, a Quansah miał 2494 minuty na boisku -akcja zespołowa i Bradley 1505.
W tym sezonie musieli się dostosować, wracając do ról w drużynie z krótszym czasem spędzonym na boisku, w miarę jak bardziej doświadczeni gracze wrócili do formy.
Tego można było się spodziewać po Bradleyu, który zawsze stał za Trentem Alexandrem-Arnoldem w kolejności dziobania, jeśli reprezentant Anglii był w dobrej formie, ale Quansah rozpoczął sezon 2024–2025 w Premier League jako partner pierwszego wyboru kapitana klubu Virgila vana. Dijk w środkowej obronie po mocnym okresie przygotowawczym.
Trzy miesiące później Bradley wystąpił w większej liczbie z tej dwójki 21-latków, zakładając 10 występów, w tym dwa starty. Quansah rozegrał cztery występy, w tym trzy w pierwszym składzie, po tym jak stracił miejsce na rzecz Ibrahimy Konate po pierwszym meczu sezonu z Ipswich Town, gdzie w przerwie zastąpił go nowy główny trener Arne Slot. Od tego czasu nie kopnął piłki w Premier League.
Czy to przykłady „syndromu drugiego sezonu” – tendencji graczy, którym podoba się zaskakujący debiutancki sezon, ale nie mogą go powtórzyć w następnym roku?
Odpowiedź nie jest prosta, ponieważ Bradley i Quansah to bardzo różne przypadki, ale z pewnością prawdą jest, że stoją przed uciążliwym wyzwaniem, jakim jest próba przebicia się w elitarnym klubie, w którym światowej klasy gracze zajmują stanowiska, o których marzyli.
Bradley, wówczas 20-letni, stawił czoła Chelsea w zeszłym sezonie w finale Carabao Cup (Mike Hewitt/Getty Images)
Nie każdy młodzieniec Liverpoolu może mieć wpływ absolwentów akademii z przeszłości klubu, takich jak Steven Gerrard czy Michael Owen, którzy niemal natychmiast stali się kluczowymi zawodnikami i filarami drużyny seniorów. Nawet niektórym, którzy stali się niezłomnymi zawodnikami, często potrzebny był czas, aby się ugruntować: Jamie Carragher wystąpił w mniej niż połowie z 38 meczów Premier League w sezonie 1997–98, przebijając się przez poprzedni sezon, i zaczął regularnie grać dopiero, gdy Gerard Houllier został jedynym menadżerem w listopadzie 1998.
Zmniejszona rola to kwestia dostosowania, a ostatecznym celem jest gra jak największej liczby minut, z czym trudno sobie poradzić psychicznie. Kiedy zawodnik zasmakuje gry w pierwszym składzie, jego oczekiwania mogą wzrosnąć, podobnie jak hałas na zewnątrz.
„Powrót do roli w drużynie po kontakcie z pierwszym zespołem może wydawać się znaczącym krokiem w tył, ponieważ negatywne zmiany statusu mogą być bardzo destabilizujące psychicznie” – mówi Marc Sagal, założyciel Winning Mind i psycholog sportu, który współpracował z drużynami Premier League i poza nią.
„Łatwo jest zacząć kwestionować swoje miejsce lub trajektorię. Tutaj naprawdę liczy się perspektywa i cierpliwość. Zmiany nie należy interpretować jako regresji lub degradacji, ale raczej jako fazę lub etap rozwoju i uczenia się. Uwaga może zostać przeniesiona na rzeczy, które najlepiej przygotują gracza na następną okazję, takie jak doskonalenie umiejętności fizycznych, zwiększanie wyrafinowania taktycznego i rozwijanie silniejszej mentalności.
„Przejrzystość i wsparcie ze strony sztabu trenerskiego są niezwykle istotne. Utrzymanie motywacji jest łatwiejsze, jeśli rozumieją, gdzie mieszczą się w planie długoterminowym. Dla samych graczy chodzi o utrzymanie koncentracji, wykorzystanie szans i utrzymanie wiary w proces.
Postęp i rozwój gracza rzadko są liniowe i prawie każda kariera będzie zawierała wzloty i upadki oraz momenty Sliding Doors. Radzenie sobie z takimi zmianami może być tym, co odróżnia najlepszych graczy od reszty.
Neil Mellor wdarł się na scenę Liverpoolu jako 22-letni napastnik w sezonie 2004-05, zdobywając spektakularnego zwycięskiego gola przeciwko Arsenalowi w Premier League oraz strzelając i asystując przy zdobyciu drugiego i trzeciego gola w decydującym zwycięstwie w Lidze Mistrzów nad Olympiakosem .
Jednak zapalenie ścięgien doprowadziło do operacji obu kolan w marcu i nie był w stanie wrócić na dawny poziom ani nawet zagrać ponownie w pierwszym zespole Liverpoolu. Po karierze spędzonej w Football League kolejne problemy z kontuzjami zmusiły go do przejścia na emeryturę w wieku 29 lat.
Neil Mellor świętuje zdobycie gola przeciwko Arsenalowi (Clive Brunskill/Getty Images)
Mellor zgadza się, że zapewnienie przez sztab trenerski szerszej perspektywy jest korzystne dla młodych zawodników, którzy chcą utrzymać swoją dynamikę.
„Kontuzja oznaczała, że moja sytuacja była inna, ponieważ nie wiedziałem, że moja kariera w Liverpoolu dobiegnie końca, ale trudno było mi dostosować się do zmian, ponieważ wiedziałem, że jestem wystarczająco dobry, aby poradzić sobie na tym poziomie, a gracze ufali mi i kierownik był cierpliwy” – mówi Mellor Sportowiec.
„Kluczem jest cierpliwość. To bardzo trudne, ci młodzi gracze tego posmakowali i chcą tego jeszcze trochę. To menedżer musi powiedzieć im, że jesteś częścią rzeczy. Jeśli mówi to w takim klubie jak Liverpool, czujesz się potrzebny.
„Kiedy nie dostajesz minut, jeśli nie wchodzisz na ławkę rezerwowych, wtedy cierpliwość jest naprawdę wystawiona na próbę. W tym momencie wielu młodych zawodników może stracić cierpliwość, ale Jarell i Conor dostają czas na grę i obaj uczą się od najlepszych na świecie na swoich pozycjach. Oni to zrozumieją.”
Kontuzja Alexandra-Arnolda dała Bradleyowi szansę, którą wykorzystał w zeszłym sezonie, a jego gol i występ w wygranym 4:1 meczu z Chelsea na Anfield w styczniu były indywidualnym wydarzeniem. W tym sezonie regularnie zasiadał na ławce rezerwowych, często zastępując Alexandra-Arnolda w końcówkach meczów, choć być może w niedzielę zacznie grać na wyjeździe do Southampton, ponieważ ten ostatni doznał kontuzji ścięgna podkolanowego, która zmusiła go do opuszczenia go na początku ostatniego meczu Liverpoolu z Aston Villą doprowadziło do jego wycofania się z kadry Anglii na mecze, które odbywały się w zeszłym tygodniu przeciwko Grecji i Republice Irlandii.
ZEJDŹ GŁĘBEJ
Jak futbol gaelicki i lekkoatletyka poprowadziły Bradleya na drogę do sławy w Liverpoolu
„Myślę, że będzie to dla niego świetlana przyszłość, ponieważ jest bardzo dobrym zawodnikiem, a bardzo dobrzy gracze są tym, czego potrzebujemy tutaj w Liverpoolu” – powiedział Slot reporterom w zeszłym miesiącu. „Świetnie sobie radził, szczególnie w zeszłym sezonie, kiedy musiał zastąpić Trenta, a teraz (w tym sezonie) Trent dużo gra.
„Ale jest bardzo dobrym zawodnikiem i chociaż ma dużą konkurencję ze strony Trenta, zwykle bardzo dobrzy gracze trafiają do zespołu. Tego też oczekuję od niego w przyszłości w tym klubie.”
Quansah miał trudniejszy początek nowego sezonu.
Jego 45 minut przeciwko promowanemu Ipswich w weekend otwarcia było trudne, a Slot podkreślił, że był jednym z kilku graczy, którzy przegrali zbyt wiele pojedynków w pierwszej połowie i od tego czasu jego sytuacja nie uległa poprawie.
Jarell Quansah cierpiał w Ipswich w dniu otwarcia (Marc Atkins/Getty Images)
Podsumowanie ostatnich losów Quansaha zostało podsumowane, gdy opadł na krzesło po ponownej zmianie w końcówce październikowego zwycięstwa 3:2 Carabao Cup przeciwko Brighton & Hove Albion. Nieostrożne podanie Quansaha, które doprowadziło do zdobycia pierwszego gola przez Brighton, a drugie odbicie się od jego stopy, spowodowało, że wypadł z gry przed końcem. Błędy te nastąpiły po niefortunnym golu samobójczym przeciwko West Hamowi w poprzedniej rundzie rozgrywek – był to jedyny mecz, jaki zaczął dla Slot.
Jego jedynym innym występem był krótki występ w końcówce wygranego 4:0 z Bayerem Leverkusen w Lidze Mistrzów, kiedy Liverpool miał już trzy bramki przewagi, co miało miejsce trzy dni po tym, jak Joe Gomez został wybrany na zawodnika, który miał zastąpić kontuzjowanego Konate w połowie meczu. czas w ligowej porażce Brighton 2:1 na Anfield, co skutecznie degraduje Quansaha na środkowego obrońcę czwartego wyboru.
Quansah faktycznie podpisał w październiku nowy długoterminowy kontrakt na nieokreśloną liczbę sezonów, potwierdzając wiarę klubu w niego, a Slot postanowił go publicznie bronić.
ZEJDŹ GŁĘBEJ
Tylko Jarell Quansah: Cudowne dziecko Liverpoolu o rodzinie, piłce nożnej i przełomowym szumie
„Jedynym problemem, jaki ma w tej chwili, jest to, że jeśli jego moment nie jest idealny, natychmiast prowadzi to do gola” – powiedział Slot reporterom po meczu w Brighton. „Ale jego występ jest coraz lepszy i już był naprawdę dobry. Zatem dla niego może to być ten ostatni krok, który musi wykonać, bo pokazał już w przeszłości, że potrafi rozegrać mecz bez popełniania tych małych błędów.
„Naprawdę podobało mi się to, co zobaczyłem. Był pewny gry przy piłce. Zdecydowanie rywalizuje z dwoma środkowymi obrońcami, którzy w tej chwili nie popełniają prawie żadnych błędów. Jednak pomijając błędy, myślę, że grał podobnie do Virgila i Ibou (Konate), z dużą pewnością siebie, rozgrywając piłkę od tyłu i naprawdę dobrze się broniąc.
Bradley i Quansah to dwie ugruntowane osobowości, które zaimponowały wszystkim płynnym przejściem do futbolu na najwyższym poziomie. Przeszli długą drogę i przekroczyli wszelkie oczekiwania w sezonie, który był ostatecznym chrztem bojowym.
Obecna sytuacja może nie przypominać tej, jaką odegrali w zeszłym roku, ale znowu nie jest niczym niezwykłym, że rozwój młodych zawodników zatrzymuje się po szybkim wzroście. Nierozwiązana sytuacja kontraktowa Alexandra-Arnolda i Van Dijka, których obecne kontrakty wygasają latem przyszłego roku, stanowi dla nich kolejny powód do cierpliwości.
Liverpool chce uzgodnić warunki z obydwoma graczami, ale jeśli nie będzie to możliwe, Bradley i Quansah będą czuć się na siłach, aby postawić swoje roszczenia w sprawie zastąpienia ich w zespole.
(Zdjęcie na górze: Clive Brunskill/Getty Images)
