NOWY JORK — Po ostatnim meczu w październiku Dave Roberts przecisnął się przez tłumy ludzi, przekraczając złote serpentyny rozrzucone na trawie stadionu Yankee. U jego boku była dwójka dzieci i żona. Musiał udać się do budynku klubu, aby uczcić porażkę New York Yankees w World Series, ale członkowie uniwersum Los Angeles Dodgers ciągle go powstrzymywali. Dzielił uściski z Magic Johnsonem, Billie Jean King i Ellen Kershaw.
Wzdłuż linii trzeciej bazy awanturnicza grupa kibiców Dodgersów salutowała zawodnikom schodzącym z boiska. W końcu Robertsowi udało się pokonać uściski i klepania po plecach i zbliżyć się do ziemianki. W ciągu swojej dziewięcioletniej kadencji na stanowisku menedżera zdarzały się momenty, gdy słyszał drwiące słowa i czytał wezwania do zwolnienia. Jedyne, co czuł we wczesnych godzinach porannych w czwartkowy poranek, po zapierającym dech w piersiach zwycięstwie 7-6 w piątym meczu, to hałaśliwy wiwat. Zdjął czapkę i przyjął uwielbienie jako menadżer dwukrotnego mistrza World Series.
„To dla Dave’a ogromne usprawiedliwienie” – powiedział doświadczony miotacz Clayton Kershaw. „Doktor wykonał świetną robotę. Wykonał świetną robotę po sezonie.”
World Series 2024 to najlepszy moment Robertsa w roli menedżera. Stawka na ten sezon została ustalona, gdy zeszłej zimy zespół podpisał kontrakt z Shohei Ohtanim: wszystko inne niż mistrzostwo byłoby uznane za porażkę. Roberts poprowadził grupę, która pomimo szeregu nieszczęść spełniła te oczekiwania. Pokonał problemy strukturalne w składzie. Jego sztabowi miotającemu brakowało głębi. Zespół prowadził mecze Bullpen we wszystkich trzech seriach posezonowych. Czasami Roberts strategicznie marnował szanse na zwycięstwo.
Jednak ostatecznie, po obejrzeniu San Diego Padres, New York Mets i Yankees, Dodgers zostali samotnie na szczycie góry wielkiej ligi. Roberts może zacząć pozować do biustu. Wszedł w ten miesiąc ze świadomością, że jego praca może nie być bezpieczny. Opuści trasę do Hall of Fame.
Dave Roberts, świętujący z Mookie Betts, otrząsnął się po niedawnej frustracji związanej z play-offami. „Rozwinąłem się” – powiedział. (Sarah Stier/Getty Images)
Jego procent wygranych wynoszący 0,618 to najlepszy wynik ze wszystkich menedżerów lig niemurzyńskich. Nigdy nie wygrał mniej niż 91 meczów w całym sezonie; Dodgers odnieśli ponad 100 zwycięstw w ciągu pięciu z tych ośmiu lat. Obecnie wygrywał World Series częściej niż Bobby Cox (klasa 2014), Whitey Herzog (klasa 2010) i Jim Leyland (klasa 2024). Zdobywał proporzec czterokrotnie, tak samo często jak Earl Weaver (klasa 1996), Dick Williams (klasa 2008) i Tom Lasorda (klasa 1997).
Roberts nazwał to „upokarzającym” umieszczeniem go w tej samej kategorii co Lasorda i jego były kapitan Dodgers, Walter Alston, czterokrotny mistrz. „Nigdy nie myślałem, że będę brał udział w tej samej rozmowie” – powiedział Roberts. „Jestem częścią wspaniałej organizacji, wokół mnie jest wielu wspaniałych ludzi, którzy mnie wspierają i wygraliśmy wiele meczów. To jest coś, czego naprawdę chciałem. Chciałem tego.
Jego koledzy byli bardziej wylewni. „Dave jest członkiem Galerii Sław” – powiedział trener Bullpen Dodgers Josh Bard. „To fakt. Wygrał to wszystko na różne sposoby. Powinien mieć trzy.
Ból wywołany meczem World Series 2017 przeciwko Houston Astros nadal przenika organizację. Serial był pierwszym igraszką Robertsa z ciągłym potępieniem opinii publicznej. Złościł się na swoje decyzje w Bullpen, nieświadomy, że Houston wykorzystało nielegalny system kradzieży znaków. Rok później, podczas porażki Dodgersów w World Series z Boston Red Sox, prezydent Donald Trump obraził jeden z manewrów Robertsa. W 2019 roku, kiedy Dodgers doznali szokującego wcześniejszego odejścia, Roberts otrzymał piekielna krytyka.
Roberts osiągnął pewną satysfakcję w 2020 roku, kiedy Dodgers zdobyli tytuł. Mistrzostwa wciąż wiązały się z pewnymi zobowiązaniami. Z powodu pandemii sezon zasadniczy trwał zaledwie 60 meczów. Mistrzostwa Świata odbyły się w Arlington w Teksasie. Nie było żadnej parady. I choć Roberts odniósł kilka ze swoich najlepszych strategicznych triumfów w tym sezonie posezonowym, wyniki nie uchroniły go przed przyszłymi zjadliwościami.
W ciągu następnych trzech sezonów Dodgers nie mogli odnieść sukcesu poza sezonem, który dorównałby ich dominacji w sezonie zasadniczym. Roberts został poddany kontroli pod kątem zarządzania Bullpen w 2021 r., kiedy skorzystanie z startera Julio Uríasa w ramach pomocy przyniosło odwrotny skutek, a także w 2022 r., kiedy ostateczna porażka z San Diego Padres obejmowała stopienie korpusu pomocy. W 2023 roku, po tym, jak Arizona Diamondbacks z 84 zwycięstwami pokonali Dodgersów ze 100 zwycięstwami, Roberts obiecał uniknąć powtórki. „Muszę się lepiej postarać, znaleźć sposób na przygotowanie naszych chłopaków do sezonu posezonowego” – powiedział Roberts. „Będę to posiadał.”
Po wydaniu 1,4 miliarda dolarów poza sezonem Dodgers wkroczyli w 2024 rok jako zaporowy faworyt w zakładach bukmacherskich, którzy mogą wygrać wszystko. Ścieżka do korony była pełna dziur. Doszło do skandalu hazardowego z udziałem byłego tłumacza Ohtaniego, Ippei Mizuhary. Nadeszła fala kontuzji. Drużyny Diamondbacks i Padres pobrały opłatę za koniec sezonu National League West.
Andrew Friedman, prezes operacji baseballowych, który zatrudnił Robertsa po sezonie 2015, przypisał Robertsowi wspieranie grupy w czasach konfliktów. „Jego nieugięty optymizm jest jedną z jego charakterystycznych stron” – powiedział Friedman. „I oczywiście przeszliśmy przez wiele w tym roku. Wiele przeciwności losu. Jego zdolność do tchnięcia w grupę optymizmu w trudniejszych chwilach i przypomnienia jej, aby rozejrzała się i zobaczyła, jak utalentowani są chłopaki, którzy są w pobliżu, była bardzo znacząca.
Kiké Hernández grał dla Robertsa przez pięć lat, zanim odszedł jako wolna agencja. Po powrocie do Dodgers w 2023 roku Hernández zauważył, że Roberts poprawił się jako komunikator. „Dave to taki miły facet” – powiedział Hernández. „To taka pozytywna, energiczna osobowość. Myślę, że przez pierwsze kilka lat trudno mu było prowadzić trudne rozmowy. Jako menedżer i osoba dobrze się komunikująca musisz być w 1000% szczery i prowadzić trudne rozmowy. Czuję, że to była największa różnica.
Gdy zbliżał się sezon posezonowy, działacze Dodgers zastanawiali się, jak przygotować się na październik. Zawodnicy, trenerzy i kierownictwo byli sfrustrowani niezdolnością zespołu do występów po krótkiej przerwie spowodowanej zwycięstwem w lidze. Dodgers zakończyli sezon 98 zwycięstwami, co jest najlepszym rekordem w baseballu. Roberts i jego biuro zaufali graczom takim jak Hernández i Max Muncy w organizowaniu zajęć integracyjnych podczas rundy z dziką kartą, tak aby gracze mogli pozostać razem podczas przerwy.
Jedność nie mogła rozwiązać oczywistego problemu ze składem. Startujących miotaczy było za mało. Lista kontuzjowanych zawodników obejmowała Kershawa i kluczowego przejęcia poza sezonem Tylera Glasnowa, a także młodych zawodników, takich jak Gavin Stone, Emmet Sheehan i River Ryan. Dodgers weszli w październik z trzyosobową rotacją. W serii siedmiu meczów oznaczało to, że będzie musiał podjąć kilka trudnych decyzji. Były mecze, w których nie mógł gonić za zwycięstwami.
W pierwszych latach swojej pracy Roberts celował w identyfikowaniu sytuacji wymagających dużej dźwigni finansowej. To wciąż była era, w której wielu menedżerów przydzielało role na podstawie rund, a nie pojedynków. Roberts wykorzystał dane z głównego biura, aby zdusić najlepszych pałkarzy drużyny przeciwnej swoimi najlepszymi pomocnikami. Jednak w dłuższej serii wielokrotne używanie nawet górnych ramion miało konsekwencje.
Podczas trzeciego meczu World Series 2017 Roberts wykorzystał Kentę Maedę do ośmiu outów, pomimo znacznego deficytu. Menedżer uważał, że jego atak zasługiwał na szansę powrotu do gry. Jednak kiedy Maeda wrócił do gry dwa dni później, zaserwował łamiący kark home run Jose Altuve. W 2019 roku Pedro Báez był niedostępny w ostatnim meczu sezonu, ponieważ wystąpił w dwóch poprzednich – w obu porażkach.
„Ewoluowałem” – powiedział Roberts na początku tego miesiąca. Opisał swoje „drzewo zaufania”, zbiór osób, w które wierzył najbardziej. „Za każdym razem czujesz, że to zawsze najlepsza opcja, ze strachu, że jeśli pójdziesz gdzie indziej lub z innym graczem i to nie wyjdzie, oznacza to, że nie zastosowałeś najlepszej opcji w tym momencie” – powiedział. „To wewnętrzna walka, którą toczy każdy menedżer. Przeżyłem to.”
Roberts przeniósł to doświadczenie na posesję posezonową. Wezwał swoich miotaczy z niższą dźwignią, aby wykorzystali swoje ataki w meczu 2 i meczu 5 przeciwko Mets, co pozostawiło mu pełny zestaw doraźnych zawodników, którzy mogli zdobyć proporzec w meczu 6. Powtórzył to podejście przeciwko Yankees. W czwartym meczu Roberts pozostał przy mniej niezawodnych ramionach. Był przekonany, że jego grupa może zakończyć serię w środę.
Miał rację.
„Będąc miotaczem rozpoczynającym mecz z krótkim startem, musiał podjąć kilka naprawdę trudnych decyzji” – powiedział Hernández. „Wyglądało na to, że w październiku nacisnął wszystkie właściwe przyciski”.
Roberts jest już obecny w Cooperstown. Podarował korki, które nosił, aby ukraść drugą bazę dla drużyny Boston Red Sox w serii mistrzostw ligi amerykańskiej w 2004 roku. Po 2020 r. Hall odebrał jego kurtkę i niebieską maskę Dodgera, pozostałość po pandemii. Po środowym zwycięstwie ofiarował swoją czapkę na pamiątkę. Z czasem Roberts będzie miał kolejny powód, aby odwiedzić muzeum. Może sprawdzić swoje własne oblicze zatopione w brązie.
(Górne zdjęcie Dave’a Robertsa: Alex Slitz / Getty Images)
