MANILA, Filipiny – Dwóch współprzewodniczących czterokomisji Izby Reprezentantów powtórzyło, że wolą, aby skargi dotyczące pozasądowych zabójstw (EJK) w ramach wojny narkotykowej prowadzonej przez poprzednią administrację były składane i rozpatrywane w kraju, a nie przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym ( ICC).
Podczas wtorkowej konferencji prasowej zarówno przedstawiciel Manili Bienvenido Abante Jr., jak i przedstawiciel miasta Santa Rosa Dan Fernandez powiedzieli, że właściwe byłoby pozwolić MTK przeprowadzić własne dochodzenie, zamiast pomagać organowi międzynarodowemu.
PRZECZYTAJ: Duterte: Moi szefowie PNP byli szefami „szwadronów śmierci”.
Były prezydent Rodrigo Duterte i kilku jego urzędników, w tym były szef filipińskiej policji krajowej (PNP), a obecnie senator Ronald dela Rosa, stoi przed MTK przed MTK zarzutami zbrodni przeciwko ludzkości w postaci masowych morderstw.
PRZECZYTAJ: Duterte bierze „pełną prawną i moralną odpowiedzialność” za wojnę narkotykową
„Cóż, od chwili rozpoczęcia przesłuchania w EJK zawsze byłem wierny mojemu stwierdzeniu, że nie pozwolę ICC uzyskać w tej sprawie naszych dokumentów. W każdym razie mogliby przeprowadzić własne dochodzenie. Nie sądzę, że quad comm lub moja komisja muszą w tym pomagać” – powiedziała Abante, przewodnicząca komisji praw człowieka Izby Reprezentantów.
Kontynuacja artykułu po tym ogłoszeniu
„W rzeczywistości wierzymy, że MTK obserwuje całe postępowanie, coż. Dlatego będą mieli dostęp do dokumentów. Zatem tak, to, co mówi Kongresmenka Castro (lista partii ACT Nauczyciele, Republika Francuska) Castro, jest dobre, ale nadal chcę powiedzieć, że nie, pozwólmy im przeprowadzić osobne śledztwo, a nie wykorzystywać nas do własnego śledztwa” – dodał.
Kontynuacja artykułu po tym ogłoszeniu
Abante powiedział to po pytaniach dotyczących sugestii Castro, aby Senat przekazał MTK zeznanie Duterte w poniedziałek – podczas przesłuchania komisji „Błękitnej Wstążki”.
Duterte początkowo powiedział, że jego byli szefowie PNP są szefami szwadronów śmierci, zanim przyznał, że kiedy był burmistrzem, zbudował szwadron śmierci w mieście Davao. Według Duterte to siedmioosobowy zespół ścigał popełniających ohydne zbrodnie.
Duterte jednak ostatecznie się wycofał, gdy przewodniczący podkomisji Błękitnej Wstążki i przywódczyni mniejszości Koko Pimentel zażądali wyjaśnień.
Fernandez zgodził się również z Abante, mówiąc, że wnoszenie spraw o naruszenie artykułów Ustawy Republiki nr 9851 lub filipińskiej ustawy o przestępstwach przeciwko międzynarodowemu prawu humanitarnemu, ludobójstwu i innym zbrodniom przeciwko ludzkości oznacza, że jurysdykcja sprawy będzie należeć do Filipiny.
Według Fernandeza MTK może zacząć działać jedynie wtedy, gdy Departament Sprawiedliwości (DOJ) nie wykona swojego zadania polegającego na ściganiu osób zaangażowanych w EJK.
„Od tamtej pory nie jestem zwolennikiem przeprowadzania dochodzenia ICC, mówiłem o tym wcześniej. Ale oczywiście społeczność międzynarodowa naprawdę to obserwuje. Ustawa Republiki nr 9851, widziałem, że mamy takie prawo, przyznałaby jurysdykcję w tej sprawie sądom filipińskim,
„Teraz, jeśli Departament Sprawiedliwości nie wykona swojej pracy w tej sprawie, tym bardziej, że ICC zwróci na to uwagę. Dlatego myślę, że to naprawdę zależy od Departamentu Sprawiedliwości, czy wykona swoją pracę” – dodał.
Czterokrotne przesłuchania komisji, zwłaszcza dotyczące EJK, wzbudziły obawy dotyczące przebiegu wojny narkotykowej Duterte. Przesłuchania – prowadzone przez Kancelarię Prezydenta Duterte, która w raporcie za 2017 r. wymieniła wśród swoich osiągnięć 20 322 zgonów związanych z wojną narkotykową, a także ujawnienia, że gliniarze zabijający osoby podejrzane o narkotyki otrzymywali nagrody pieniężne – skłoniły Senat do głębszego przyjrzenia się tej sprawie.
Nie można zapisać Twojej subskrypcji. Spróbuj ponownie.
Twoja subskrypcja zakończyła się pomyślnie.
W poniedziałek senacka komisja „Błękitnej Wstęgi” przeprowadziła pierwsze przesłuchanie, podczas którego Duterte został zaproszony do zabrania głosu w sprawie EJK. Według Duterte ponosi on pełną odpowiedzialność prawną i moralną za sukcesy i błędy wojny narkotykowej.
