CLEVELAND — Zawodnik drużyny One Guardians oglądał niedawno inny mecz play-off ligi MLB, kiedy analityk telewizyjny John Smoltz ujawnił coś, co do niego przemówiło.
Smoltz powiedział, że rzucanie na miocie po sezonie jest jak rzucanie na Coors Field, na wysokości, gdzie giną najzdolniejsi hurlerzy ligi. Każdy pojedynek z pałkarzem to wojna. Każdy rzut wymaga dodatkowego stopnia koncentracji i przekonania. Każde nagranie wydaje się triumfem wartym świętowania.
Erik Sabrowski rzucił 29 narzutów w czwartym meczu American League Championship Series przeciwko New York Yankees i stwierdził, że wydawało mu się to raczej 100. Potrzebował dziewięciu narzutów, aby pokonać Juana Soto i Aarona Judge’a, a kiedy wrócił na ławkę rezerwowych, poczuł się wyczerpany. Ale on jest w tym nowy.
Od marca Cade Smith i Emmanuel Clase podzielili przeciwne składy i ugruntowali niekwestionowaną siłę zespołu, który przekształcił się w nieoczekiwanego pretendenta do World Series. Clase może zostać finalistą nagrody Cy Young Award, a Smith uzyska dobry wynik w głosowaniu na Rookie of the Year.
Ale teraz, w środku października, Bullpen Cleveland Guardfians zaczyna rzęzić. Clase wystąpił w sześciu z dziewięciu meczów posezonowych Cleveland, podczas gdy Smith wystąpił we wszystkich z wyjątkiem jednego. Obaj stracili już to, co najlepsze, i można się w tym momencie zastanowić, czy Clase również stracił pewność siebie. Ponownie został mocno uderzony podczas piątkowej porażki 8:6 z Yankees w czwartym meczu, w wyniku której Guardians wpadli do krateru serii 3:1.
Prędkość Smitha spada. Brakuje polecenia Clase’a. Strażnicy przystąpią w sobotę do meczu eliminacyjnego z Tannerem Bibee na krótkim odpoczynku i z pustym rewolwerem za sobą.
Cade Smith wystąpił we wszystkich z wyjątkiem jednego z dziewięciu meczów posezonowych Guardians. (Zdjęcia Kena Blaze’a-Imagn)
„Jesteś przyzwyczajony do robienia czegoś w jedną stronę, a nagle robisz to przez błoto” – powiedział Sabrowski. „Jesteś o wiele bardziej zmęczony. To szalone. Wszyscy wstają. Hałas. Żaden pałkarz nie chce wyjść.
Clase upiera się, że nie jest zmęczony, nie był przemęczony, nic mu nie dolega mechanicznie. Konsekwentnie podkreślał, jak bardzo pragnie chwil pełnych napięcia. Po tym, jak został zmuszony do celowego podejścia do Aarona Judge’a w 10. rundzie meczu na stadionie Yankee w sierpniu, podkreślił, że żałuje, że nie będzie mógł zmierzyć się z przyszłym dwukrotnym MVP drużyny AL. Jednak Clase załamywał się podczas kolejnych meczów przeciwko Yankees – wstrząsy sejsmiczne, ataki na giganty Yankees w trzecim meczu i seria pojedynczych zwycięstw w meczu czwartym, w którym Nowy Jork znalazł się na dnie składu.
Giancarlo Stanton powiedział, że plan Yankees zakładał „nie bać się i nie dać się zastraszyć”. Menedżer drużyny Yankees, Aaron Boone, poszedł o krok dalej, mówiąc, że historia sukcesów jego klubu w meczu z Clase usunęła aurę niezwyciężoności wokół zawodników Cleveland.
„Kiedy odnosisz przeciwko niemu pewne sukcesy i wiesz, że on dużo rzuca” – powiedział Boone – „…jest prawdopodobnie odrobina pewności, że możemy tego dokonać przeciwko jednemu z największych graczy”.
Clase nie został w pobliżu, żeby wyjaśnić, jak Stanton i Judge walnęli jego narzutami w siedzenia w trzecim meczu. Opuścił Progressive Field mniej więcej w tym samym czasie, gdy David Fry pływał w Gatorade po swojej stracie homera. Po czwartym meczu siedział przy swojej szafce i wpatrywał się w zapomnienie, czekając na rój reporterów. Clase powiedział, że nigdy w swojej karierze nie był poddawany takim testom.
„Moim zdaniem nadal jest najlepszym miotaczem na świecie” – powiedział łapacz Guardians Austin Hedges – „i to jest baseball. To naprawdę dobry zespół z wieloma naprawdę dobrymi pałkarzami, którzy mogą zdobywać trafienia. Jeżdżą też ładnymi samochodami.
Clase uważa, że jest to połączenie czasami niecelnych akcji i okazjonalnych porażek na dobrych boiskach. Zawiesił suwaki na środku talerza zarówno Stantonowi w trzecim meczu, jak i Kerry’emu Carpenterowi z Detroit Tigers w drugim meczu ALDS. Sędzia wykonał dobry skok, prędkość 99 mil na godzinę na zewnętrznej krawędzi, i wbił go w siedzenia w czwartkowy wieczór.
„Oczywiście” – powiedział Clase – „(to) trochę zaskakujące”.
Clase, Smith, Hunter Gaddis i Tim Herrin, czterej jeźdźcy Clevelanda, osiągnęli wynik ERA poniżej 2,00 i wszyscy plasowali się w pierwszej dziesiątce ligi pod względem występów w sezonie zasadniczym. Smith i Herrin grali na boisku w ośmiu z dziewięciu meczów play-off zespołu. Gaddis pojawił się w siedmiu. Clase wystąpił w sześciu meczach, chociaż kilkakrotnie dostawał zadania polegające na stawieniu czoła wielu rundom.
Smith wystąpił na ponad 200 boiskach w lipcu i sierpniu, zanim menadżer Guardians Stephen Vogt we wrześniu nieco go przydusił, prawdopodobnie starając się zachować go na ten moment. W ciągu tych dwóch tygodni października rzucił 141 rzutów, o 30 więcej niż przez cały wrzesień.
Średnia prędkość szybkiej piłki Smitha w sezonie zasadniczym wynosiła 96,0 mil na godzinę. Podczas trzeciego meczu ALCS prędkość na boisku osiągnęła 95,2 mil na godzinę, a w czwartym meczu spadła do 94 mil na godzinę. Nie da się tego ukryć, zwłaszcza na tym etapie sezonu, gdy występuje w jego barwach po raz 82. Powiedział, że to coś, co oceni z guru drużyny.
„Dział radarowy jest tuż przed twoimi oczami” – powiedział Smith. – Nie ukrywają tego przed tobą. Jest wszędzie na całym stadionie.”
Teraz Strażnicy nie mają marginesu błędu, a laska jest na oparach. Potrzebują trzech zwycięstw z rzędu z Yankees, a pomysł, że Smith i Clase powinni rekompensować sobie nadmierną rotację, nie sprawdza się już.
Bibee rozpocznie piąty mecz po krótkiej przerwie (chociaż w drugim meczu rzucił tylko 39 narzutów). Jedynymi obrońcami Cleveland, którzy nie pojawili się w czwartym meczu, byli Andrew Walters i Pedro Avila. Obaj w pewnym momencie się rozgrzali. Obaj zrzucili się w meczu nr 3. Ben Lively teoretycznie mógłby rzucić na boisko lub mógłby rozpocząć potencjalny mecz nr 6 w Nowym Jorku, jeśli Strażnicy będą mieli dość paliwa, aby się tam dostać.
„Wszyscy są zmęczeni” – powiedział Vogt. „Myślę, że często z nich korzystaliśmy. Musieliśmy. Oto kim jesteśmy.”
(Górne zdjęcie Emmanuela Clase: Maddie Meyer/Getty Images)
