Theodore Roosevelt, tytan politycznego progresywizmu, bohater wojenny, orędownik amerykańskiej wyjątkowości, laureat Pokojowej Nagrody Nobla i 26. prezydent Stanów Zjednoczonych, urodził się w Nowym Jorku tego historycznego dnia, 27 października 1858 roku.
Pozostawił ogromny ślad zarówno w naszym dziedzictwie narodowym, jak i krajobrazie fizycznym, i zapoczątkował dominację amerykańskiego stulecia.
Wśród innych zdumiewających osiągnięć pozostaje najmłodszym człowiekiem, który został prezydentem USA, docierając do Gabinetu Owalnego w wieku 42 lat.
W TYM HISTORYCZNYM DNIU, 26 PAŹDZIERNIKA 1825, OTWARTY KANAŁ ERIE, ZMIENIAJĄCY AMERYKAŃSKĄ INFRASTRUKTURĘ, HANDEL
„Młodość Roosevelta znacznie różniła się od młodości prezydentów z bali” – podaje WhiteHouse.gov, oficjalna strona internetowa rezydencji prezydenckiej, w swoim raporcie na temat 26. prezydenta. Zacytowano „Prezydentów Stanów Zjednoczonych Ameryki” Franka Freidela i Hugh Sideya.
„Urodził się w Nowym Jorku w 1858 roku w zamożnej rodzinie, ale on także zmagał się ze złym stanem zdrowia — a w swoim triumfie stał się orędownikiem forsownego życia”.
Jego pierwsza żona, Alice Lee Roosevelt, a także jego matka zmarły tego samego dnia w 1884 r., wprowadzając Teddy’ego Roosevelta na ścieżkę, która odmieniła zarówno jego osobisty los, jak i los narodu.
Pisarka podróżnicza Karen Loftus robi zdjęcie Narodowego Miejsca Historycznego miejsca urodzenia Theodore’a Roosevelta na Manhattanie, gdzie 27 października 1858 roku urodził się 26. prezydent. (Kerry J. Byrne/Fox News Digital)
„Roosevelt spędził większą część następnych dwóch lat na swoim ranczu w Badlands na terytorium Dakoty” – pisze WhiteHouse.gov.
„Tam przezwyciężył swój smutek, żyjąc w siodle, zaganiając bydło i polując na grubego zwierza – udało mu się nawet schwytać banitę”. Podczas wizyty w Londynie poślubił Edith Carow w grudniu 1886.
Wkroczył do tradycji wojskowej 1 lipca 1898 roku, prowadząc Rough Riders w bitwie pod San Juan Hill, podczas szybkiego zwycięstwa Stanów Zjednoczonych w wojnie hiszpańsko-amerykańskiej.
Theodore Roosevelt stojący na podium i wskazując na tłum podczas przemówienia na wiecu wyborczym, XX w. (Getty Images)
„Wśród wielu życiowych osiągnięć Theodore’a Roosevelta niewiele oddziałuje na wyobraźnię tak łatwo, jak jego służba wojskowa w charakterze «Rough Rider»” – podaje National Park Service.
„Poprowadził serię szarży w górę Kettle Hill w kierunku San Juan Heights na swoim koniu w Teksasie, podczas gdy Rough Riders podążali za nim pieszo. Jeździł w górę i w dół wzgórza, zachęcając swoich ludzi rozkazami „Marsz!” Zabił jednego Hiszpana rewolwerem odzyskanym z Maine. Inne pułki podążały obok niego, a nad wzgórzami San Juan wzniesiono amerykańską flagę.
Republikański kandydat na prezydenta William McKinley wybrał Roosevelta na swojego kandydata na kandydata w kampanii 1900 roku.
Nazwał to zwycięstwo „wielkim dniem mojego życia” – pisze NPS.
Swoją sławę zdobył dzięki bitwie na stanowisko gubernatora Nowego Jorku w 1899 i 1900 r. Republikański kandydat na prezydenta William McKinley wybrał Roosevelta na swojego kandydata na kandydata w kampanii 1900 r.
Litografia przedstawiająca Theodore’a Roosevelta prowadzącego Rough Riders podczas ich szarży na wzgórze San Juan, niedaleko Santiago de Cuba, 1 lipca 1898 roku. (Biblioteka Kongresu/Corbis/VCG za pośrednictwem Getty Images)
Mając zaledwie 42 lata, w tragicznych okolicznościach, gdy 14 września 1901 r. McKinley został zamordowany, został najmłodszym prezydentem w historii Stanów Zjednoczonych.
„Jako prezydent Roosevelt wyznawał ideał, zgodnie z którym rząd powinien być wielkim arbitrem sprzecznych sił gospodarczych w Narodzie, zwłaszcza między kapitałem a pracą, gwarantującym każdemu sprawiedliwość i nikomu nie wyświadczającym przysług” – podaje WhiteHouse.gov.
Sprawował tę funkcję przez prawie dwie pełne kadencje, a następnie w 1912 r. ubiegał się o trzecią kadencję nie z rzędu jako szef Partii Postępowej, po rozłamie z GOP.
Theodore Roosevelt (1858-1919), 26. prezydent Stanów Zjednoczonych (1901-09), siedzi przy biurku podczas pracy, około 1905 roku. (Archiwum Hultona/Getty Images)
W wyborach przewyższył urzędującego prezydenta Williama Howarda Tafta, ale stracił Biały Dom na rzecz demokraty Woodrowa Wilsona.
Pomimo ogromnych osiągnięć, które uczyniły go bohaterem ruchu postępowego przez ponad sto lat, jego dziedzictwo zostało ostatnio zniszczone przez ten sam ruch.
POMNIK THEODORE’A ROOSEVELTA USUNIĘTY Z FRONTU MUZEUM HISTORII NATURALNEJ W Nowym Jorku
Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej na Manhattanie, instytucja, której Roosevelt był zwolennikiem w jego rodzinnym mieście, na początku tego roku usunęło pomnik przedstawiający go na koniu z lokalizacji w Central Park West.
Jego miejsce urodzenia na Manhattanie, należące do Służby Parku Narodowego, było zamknięte przez cały okres pandemii Covid-19 i ponownie otwarte zaledwie w zeszłym miesiącu.
Wizerunek Roosevelta na zawsze wpisał się w amerykański krajobraz, który kochał jako jeden z czterech prezydentów uwiecznionych w Mount Rushmore, obok George’a Washingtona, Thomasa Jeffersona i Abrahama Lincolna.
Nazwisko i wizerunek Roosevelta były często cytowane w popularnym programie telewizyjnym „Niebieskokrwiści”.
„Umieśćmy tam, wyrzeźbione wysoko, jak najbliżej nieba, słowa naszych przywódców i ich twarze, aby pokazać potomnym, jaką byli istotą ludzką” – napisał rzeźbiarz Gutzon Borglum o swojej monumentalnej płaskorzeźbie.
„Więc módlcie się, aby te zapisy przetrwały, aż sam wiatr i deszcz je zniszczy”.
TEGO DNIA W HISTORII, 14 PAŹDZIERNIKA 1912 ROKU, TEDDY ROOSEVELT POSTRZAŁ W PIERSIĘ, ZATRZYMUJE KAMPANIĘ KILKA MINUT PÓŹNIEJ
W bardziej współczesnej i mniej trwałej ikonografii nazwisko i wizerunek Roosevelta były nadal często cytowane w przebojowym programie telewizyjnym „Błękitni krwi”, gdzie jego portret wisi w biurze fikcyjnego komisarza policji Nowego Jorku Francisa Reagana (Tom Selleck).
Roosevelt był najwyższym policjantem w Nowym Jorku od 1895 do 1897.
Zakrwawiona koszula noszona przez prezydenta Theodore’a Roosevelta, sfotografowana po zamachu dokonanym przez właściciela nowojorskiego salonu Johna F. Schranka 14 października 1912 r. w Milwaukee w stanie Wisconsin. (Harlingue/Roger Viollet za pośrednictwem Getty Images)
Podczas jednego z incydentów przypominających niemal superbohatera, który ugruntował jego pożądany, muskularny amerykański wizerunek, Roosevelt został postrzelony w klatkę piersiową przez niedoszłego zabójcę na szlaku kampanii w 1912 r., gdy ubiegał się o trzecią kadencję jako prezydent.
Więcej artykułów o stylu życia znajdziesz na stronie www.foxnews.com/lifestyle
Zawartość kieszeni płaszcza Roosevelta spowolniła prędkość pocisku, zapobiegając śmiertelnemu trafieniu.
KLIKNIJ TUTAJ, ABY ZAPISAĆ SIĘ NA NASZ NEWSLETTER LIFESTYLE
Następnie wygłosił 84-minutowe przemówienie w ramach kampanii, z kulą w klatce piersiowej i krwią przesiąkającą jego białą koszulę, zanim został przewieziony do szpitala.
Roosevelt powiedział później o swojej zdecydowanej reakcji na próbę zamachu: „W bardzo mało prawdopodobnym przypadku, gdyby rana była śmiertelna, chciałem umrzeć w butach”.
KLIKNIJ TUTAJ, ABY POBRAĆ APLIKACJĘ FOX NEWS
Po strzelaninie Roosevelt żył przez kolejne sześć i pół roku.
Zmarł w styczniu 1919 roku w wieku 60 lat.
