Recenzja „MadS”: thriller o zombie opowiadany w jednym ujęciu? Odblokowano nowy poziom horroru!

Znasz tę sytuację, gdy bierzesz od dilera tajemniczy narkotyk na imprezę, wciągasz go, a potem, jadąc fajnym kabrioletem taty z powrotem do jego eleganckiej podkładki, przez przypadek upuszczasz jointa na kolana i musisz się zatrzymać naprawdę szybko? Ale kiedy sprawdzasz, czy w luksusowym skórzanym wnętrzu nie ma śladów przypaleń, poobijana kobieta ubrana tylko w bandaże wdziera się do Twojego samochodu, jęcząc, wymachując i krwawiąc na całym ciele?

OK, więc może na początek MadS, francuski thriller o zombie, nowy dla Shuddera, nie jest do końca kojarzony. Ale dzięki ambitnym zdjęciom ten dziwaczny thriller trzyma nas przywiązanych do nieświadomych bohaterów, którzy są na krawędzi apokalipsy nieumarłych.

Całość nakręcona w jednym, ciągłym, 88-minutowym ujęciu, MadS nie daje widzowi szansy na ucieczkę. Odzwierciedla to trudną sytuację bohaterów filmu: grupy ostro imprezujących nastolatków, którzy wyruszają na noc pełną narkotyków, seksu i tańca, ale spotykają ich jedynie zdrada, przemoc i horror. W ramach tej szalonej scenerii scenarzysta i reżyser David Moreau tworzy wyjątkowo mrożący krew w żyłach film, wstrząsający emocjonalnie, z pulsującym podkładem komentarzy politycznych.

Co jest MadS o?

Po dziwacznym spotkaniu w samochodzie 18-letni Romain (Milton Riche) spieszy do domu, aby posprzątać. Dwór wokół niego jest zimny, nowoczesny i drogi. Gdy spanikowany młody człowiek wpada pod prysznic, jesteśmy świadkami, jak szok wywołany tym makabrycznym spotkaniem zalewa go jak woda. Można odnieść wrażenie, że przywilej bogactwa i statusu, w jakim się wychował, oznacza, że ​​do tej pory był w zasadzie nietykalny. Potwierdza to telefon od jego ojca, który otrzeźwił Romaina na tyle, aby się pozbierać, udawać, że wszystko w porządku i ubrać się na wieczór z przyjaciółmi. To tak, jakby bardziej bał się swojego gburowatego ojca niż niewytłumaczalnej grozy, która właśnie wydarzyła się w samochodzie.

Wkrótce Romain zostaje niechętnie zabrany przez przyjaciół i zabrany na domową imprezę, gdzie dudni muzyka, szykują się dramaty dla nastolatków, a on zaczyna niekontrolowanie drgać. Czy to narkotyki? Jeśli tak, jego ognista dziewczyna Anais (Laurie Pavy) i jej szykowna przyjaciółka Julia (Lucille Guillaume) mają powód do zmartwień poza romantyczną rywalizacją, która wystawia na próbę ich więź. W miarę upływu nocy kamera będzie przesuwać się od Romaina, Anais i Julii. Z każdym rozdziałem Moreau pogrąża zęby głębiej w napięciu i agonii. Jasne, żołnierze zaczynają się zbliżać, aby powstrzymać tajemniczą zarazę, która zamienia naszą bawiącą się młodzież w szalejące ghule. Ale bardziej przerażające w MadS to przemiany, które dokonują się na naszych oczach.

Laurie Pavy i Lucille Guillaume podkręcają pokręconą ekscytację MadS.

Lucille Guillaume jako Julia i Laurie Pavy jako Anais w „MadS” Davida Moreau.
Źródło: Philip Lozano / Dreszcz

Często w filmach o zombie przemiana z człowieka w bezmyślnego potwora następuje szybko — może nawet następuje strach przed wyskokiem, obejmujący rozmazany blady makijaż, worki pod oczami i przygarbioną postawę przed śmiercionośnym atakiem. W MadS, Moreau delektuje się tą zmianą, rozwijając ją obrzydliwie powoli. Zaczyna się od rozszerzonych oczu, drgań i wybuchów emocji. Są one jednak na tyle subtelne, że ofiara i nawet jej otoczenie mogą spisać je jako wpływ złego tripu narkotykowego. Ta ignorancja tylko sprawia, że ​​to, co następuje, jest jeszcze gorsze i bardziej przerażające.

Z dziką dziecięcą energią w stylu Rachel Sennott Laurie Pavy przechadza się ulicami tego francuskiego miasta w poszukiwaniu walki lub seksu. Jej usta otwierają się szeroko w prowokacji, a jej ciało wygina się w maniakalnie seksualną rozpórkę. W niektórych momentach wydaje się, że podoba jej się przypływ adrenaliny, jaki powoduje zarażenie. Jednakże, gdy uderza przypadkowego mężczyznę, aby ukradł mu rower, pojawia się irytująca rozbieżność. Nawet gdy atakuje go uśmiechem, krzyczy w panice: „To nie ja! To nie ja!” Nagle możesz zobaczyć ekscytującą wolność zarazy i strach przed zatraceniem się pod jej wpływem. Sprawy stają się jeszcze bardziej intensywne, gdy Anais z Pavy spotyka Julię, desperacko pragnącą pojednania po szalonej walce.

W amerykańskim filmie Guillaume, ze swoją ostrą sylwetką i olśniewającą minisukienką z cekinami, mogłaby być bohaterką trzeciego aktu. Być może Gotowy lub niew swoim stylu przypięłaby broń i zdmuchnęłaby wszelkie zagrożenie, łącznie z nadciągającymi siłami zbrojnymi. Ale Moreau opowiada historię przywilejów i ich strasznych, nieprzewidywalnych konsekwencji. Więc, MadS nie da nic poza promykiem nadziei przed zakończeniem, które jest absolutnie patroszące – i niesamowicie piękne.

MadS cię rozpierdole.

Laurie Pavy jako Anais w „MadS” Davida Moreau.
Źródło: Philip Lozano / Dreszcz

Przez cały krwawy chaos MadS, Moreau łączy subtelne przyjemności wizualne: elegancki wygląd klasycznego samochodu, połysk sukni Julii w świetle ulicznych latarni, blask uśmiechu Anais, pulsujące światła imprezy w domu na biegunach, błyszczące światła miasta nocą, a nawet blask metalowego naszyjnika leżącego na nagiej piersi. Każdy z tych elementów jest buntowniczo piękny, zmuszając do dostrzeżenia świetności pośród grozy. I w ten sposób Moreau podkreśla to, co traci. Bo w miarę upływu nocy wszystkie te rzeczy zostaną zniszczone lub pokryte krwią.

Goniąc swoje trio przez tę szaloną noc, Moreau nie wypełnia ich ust żarliwymi przemówieniami, które miałyby nadać znaczenie ich cierpieniu. Zamiast tego ich dialog wydaje się boleśnie naturalny, dotyczy przyjęć, osobistej niepewności, sekretów i pozowania. Podtekst społeczno-polityczny można znaleźć w Jak ich noc się rozpada. Bogaty chłopak pragnący wrażeń, nie mając pojęcia, ile mogą kosztować, nie oznacza żadnej szkody. Jednak jego intencje nie mają większego znaczenia dla jego rzekomych bliskich, którzy i tak poniosą konsekwencje jego czynów. Niektórych błędów nie da się cofnąć, nawet jeśli twój tatuś jest onieśmielający, bogaty i potężny. I choć długoletni fani horrorów mogą drwić z naiwnych wyborów tych wymachujących się ofiar, nie możemy otrząsnąć się z przerażenia, jak wielkie znaczenie może mieć jedna zła decyzja.

Przez cały film MadS„jedno ujęcie” wiąże nas z tymi postaciami, pozwalając doświadczyć klaustrofobicznego szaleństwa i strachu u ich boku. Żadne wycięcia nie pozwolą na ucieczkę w inne miejsce i od napięcia. Uparcie podążamy za nimi, gdy biegają, jeżdżą na rowerze i wołają o zbawienie. Obserwujemy, jak są bezradni, jak zmieniają się z niepoważnych w dzikich, a ich zęby zmieniły się z punktów dumy w spiczastą broń. I podzielamy ich przerażenie, gdy otaczający ich świat zmienia się z promiennego i pełnego emocji w żałośnie pokryty krwią i pełen terroru.

Krótko mówiąc, MadS to niezwykle wciągający thriller, którego nie możesz przegapić.

MADS debiutuje 18 października w Shudder.