Recenzja „Babygirl”: Nicole Kidman do „Challengers”: Potrzymaj mi piwo

Seks w kinie powrócił, kochanie. Rok 2024 był rokiem pełnym wrażeń w kinie dzięki ekscytującym filmom, takim jak thriller neo-noir Rose Glass Miłość leży krwawiąc, Dramat trójkąta miłosnego Luca Guadagnino Pretendentzy, Komedia Seana Bakera skupiająca się na prostytutkach Anorai wreszcie dramat majowo-grudniowy Haliny Reijn Dziewczynka.

Napisany i wyreżyserowany przez Ciała Ciała Ciała sternik Reijn, Dziewczynka zyskał dynamiczny rozgłos po premierze na Festiwalu Filmowym w Wenecji, podczas której Nicole Kidman została nagrodzona Pucharem Volpi za porywającą rolę głównej kobiety. Jak ma to miejsce w odważnych produkcjach m.in Oczy szeroko zamknięte, GazeciarzI Wielkie małe kłamstwaKidman odrzuca swoją wytworną osobowość megawatowej gwiazdy (i zwolenniczki AMC) i rozpoczyna nieuporządkowaną podróż pełną seksu i niebezpieczeństw.

Już Dziewczynka wyróżnia się spośród innych seksownych filmów i seriali tym, że w centrum celowo problematycznego romansu znajduje się żartobliwość ostrego ruchania. W tym sensie nawet najbardziej obskurna sekwencja ma w sobie odrobinę słodyczy.

Dziewczynka Zamiana płci jest powszechną dynamiką maj-grudzień.

Na pierwszy rzut oka, DziewczynkaZałożenie brzmi niemal nudno znajomo: rodzina i praca wpływowego dyrektora generalnego są zagrożone z powodu gorącego romansu z pożądliwą młodą stażystką.

Tyle że Reijn zamienia te role, więc potężny dyrektor generalny nie jest typem warczącego Michaela Douglasa; gra ją bystry, fajny Kidman. I zamiast krągłej nimfy wkraczającej do nowego miejsca pracy w obcisłej ołówkowej spódnicy, Trójkąt SmutkuWchodzi Harris Dickinson w marynarce i znudzonym wyrazie twarzy. I tak po prostu oczekiwania wobec tej erotycznej opowieści zostają zaburzone.

Wydaje się, że Romy Mathis (Kidman) ma wszystko: elegancki dom w Hamptons, luksusowe mieszkanie na Manhattanie, przystojnego, kochającego męża (Antonio Banderas), dwie urocze nastoletnie córki Isabel (Esther McGregor) i Norę (Vaughan Reilly) oraz wysokie pracę, w której jest nie tylko szanowana, ale także stanowi wzór do naśladowania dla kobiet w dziedzinach zdominowanych przez mężczyzn. Jednak w głębi duszy Romy pragnie, żeby go lekceważono, poniżano i zmuszano do żebrania. To życzenie tak mroczne, że nie może się nim podzielić nawet ze swoim wieloletnim partnerem. Więc kiedy ten piękny i zblazowany przystojniak rozmawia z nią tak swobodnie, jak barista, jest nieprzyjemnie podniecona. I on o tym wie.

Samuel (Harris) to nowe podejście do problematycznego motywu Lolity: młodej osoby (zwykle dziewczyny, często nieletniej), która jest przedstawiana jako przedwcześnie rozwinięta seksualnie i samoświadoma, znacznie wykraczająca poza swój wiek. Już na początku wyczuwa, że ​​Romy brakuje w jej życiu miejsca, w którym może pobawić się w uległość. Twardy, ale czuły Samuel jest gotowy dominować nad nią, oczekując, że będzie się czołgać na brudnej podłodze pokoju hotelowego lub wypije wysoką szklankę mleka tylko dlatego, że tak powiedział. Pożądanie Romy jest często kojarzone z mężczyznami na stanowiskach kierowniczych, szczególnie w kręgach BDSM. Zamiana płci w związku dom-sub z maja do grudnia (przeciwieństwo, powiedzmy, biurowej komedii romantycznej BDSM Stevena Shainberga Sekretarz), tworzy porywająco transgresywną narrację.

Relacja Romy i Samuela jest niezaprzeczalnie gorąca dzięki intensywnej chemii między Kidmanem i Harrisem. Jednak jest to romans ekranowy, który może wywołać u widzów wzdrygnięcie ze względu na dynamikę władzy, różnicę wieku, niezgodne role płciowe i perwersyjny seks. Ten związek jest głęboko popierdolony, jeszcze zanim Romy sugeruje, że ich bezpieczne słowo to „Jacob” – imię jej męża. A wszystko to zmierza w kierunku pożądliwego i wyzwalającego przesłania, że ​​seks powinien wiązać się z bolesną emocjonalną szczerością i zabawnymi odkryciami.

Dziewczynka upaja się eksperymentami seksualnymi i przyzwoleniem.

Nicole Kidman i Harris Dickinson w „Babygirl”.
Źródło: A24

BDSM jest źle postrzegane w mediach, często dlatego, że jest błędnie określane jako obelga lub znęcanie się. Reijn i jej obsada wybierają wersję seksu dom/sub, w której zgoda jest nie tylko niezbędna, ale także ekscytująca. Samuel ochrypłym głosem każe Romy zrobić pewne rzeczy. Może się zarumienić lub odmówić, a on będzie nalegał, żeby powiedziała mu dlaczego. To nie jest wywieranie presji, to komunikacja. Zwłaszcza ten rodzaj dialogu – niezręczny i podnoszący na duchu – którego nie potrafi nawiązać ze swoim słodkim mężem.

Daleko od „kurwa bez zamka” wymarzona przez Ericę Jong lub wyidealizowana w thrillerach erotycznych z lat 90., Dziewczynka wykorzystuje te momenty niezdarnej rozmowy i niezręcznej gry wstępnej nie tylko po to, aby osadzić swoje fantazje seksualne w bardziej realistycznym otoczeniu, ale także dlatego, że istnieje tu swoboda widzenia procesu. Wybrany przez parę tani pokój hotelowy postrzegamy jako seksualną piaskownicę, w której oboje czują się wyzwoleni jako towarzysze zabaw. Dynamika mocy działa, ale przyjemność jest celem, który oboje starają się wspólnie znaleźć. I może dlatego, że to Kidman na czele, Dziewczynka namawia widzów, aby traktowali siebie w sypialni mniej poważnie i stali się trochę jak Romy i Samuel.

Nicole Kidman daje gorącą i bezbronną kreację, która może uczynić ją faworytką Oscarów.

Antonio Banderas i Nicole Kidman w „Babygirl”.
Źródło: A24

Niektórzy prawdopodobnie będą się sprzeciwiać lub krytykować Kidman za przyjęcie tak surowej seksualnie roli. (Spotkała się z podobną krytyką Gazeciarz.) Jako Romy Kidman zyskuje władzę, jaką będzie miało niewiele kobiet na świecie. Dlatego odczuwa się wyraźny dyskomfort, gdy patrzy się, jak oddaje tę władzę jakiemuś pełnemu szacunku kolesiowi w krawacie. W miarę jak stawka tego dramatu wzrasta ze względu na możliwość utraty przez Romy pracy, męża lub szacunku swojej asystentki (Porozmawiaj ze mnąSophie Wilde) i córki, istnieje wiele powodów, aby oceniać ten związek. Jednak w tych scenach Kidman uwalnia wersję tej postaci, która jest tak promiennie ludzka, tak pięknie pełna wad, pełna tęsknoty i wstydu, że jest zrozumiała. Chociaż wiemy, że dokonuje „złych wyborów”, możemy odczuć ulgę, gdy ktoś odważy się to zrobić. Żyjąc zastępczo Dziewczynkazawrotne wzloty i mrożące krew w żyłach upadki, możesz poczuć inspirację do przyjęcia prawdy o sobie, tak jak to robi Romy w trakcie tego filmu.

Kidman w zamyśleniu strąca się z wysokiego piedestału sławy gwiazd filmowych, aby dać nam ten prezent. Podczas gdy sceny odkrywania seksu mogą wydawać się wręcz dziecinne ze względu na śmiech i niezręczne rozmowy na temat zgody i seksu, Dziewczynka ma głęboką dojrzałość w psychologicznym zrozumieniu i empatii dla niekonwencjonalnych pragnień.

Jeśli chodzi o Oscary, zwycięstwo Kidman w Wenecji sugeruje, że w tym sezonie nagród ma dobrą opinię. Wyzwolenie seksualne i bezkompromisowa nagość z pewnością nie zaszkodziły Emmie Stone w zeszłym roku w wyścigu na najlepszą aktorkę, więc wygrała Biedne rzeczy. Wyzwaniem może być jednak wiek Kidmana. Mimo że w okresie od maja do grudnia rośnie liczba romansów ze starszą kobietą i młodszym mężczyzną (w tym letnia premiera Kidmana Sprawa rodzinna), może wystąpić ostry sprzeciw wobec starszych kobiet pożądających młodszego mężczyzny, co widzieliśmy w mieszanym przyjęciu Pomysł na Ciebie, komedia romantyczna opowiadająca o samotnej matce w średnim wieku spotykającej się z dwudziestokilkuletnim członkiem boysbandu.

Kidmanowi pomagają jednak dobre występy. Harris doskonale radzi sobie na styku pożądliwej fantazji i irytującej rzeczywistości, grając postać, która utrzymuje zmysłową mistykę, uzasadnioną jego miejscem w sprzecznej perspektywie Romy’ego. Banderas ciepło portretuje kochającego partnera/ojca, łącząc zabawę związaną z romansem z bólem nieuchronnego jego odkrycia. Wilde wypada słabo jako zapalony asystent. McGregor wnosi do pokolenia Z poczucie swobodnego wyzwolenia seksualnego jako queerowa córka Romy z własnym trójkątem miłosnym, podczas gdy Reilly zwięźle oddaje słodką niewinność dziecka, które równie dobrze może zostać zniszczone przez pęknięcie wszechpotężnej fasady jej matki.

W sumie obsada robi swoje Dziewczynka oszałamiający, trafiając zarówno głupie momenty, jak i seksowne. Nagi emocjonalnie, bez skrupułów prowokacyjny i wyzywająco zabawny, film Reijna z radością bada skomplikowane więzi, jakie łączą. Wśród ostrej konkurencji stworzyła jeden z najseksowniejszych i najbardziej ekscytujących filmów roku.

Dziewczynka został zrecenzowany po swojej północnoamerykańskiej premierze na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto w 2024 roku. A24 wprowadzi film do kin 25 grudnia.