Hiszpańska polityka ponownie znalazła się w centrum debaty publicznej po liście opublikowanym przez Ritę Maestre, byłą partnerkę Íñigo Errejón i obecną liderkę Más Madrid. W tym oświadczeniu Maestre wyraża swoje głębokie rozczarowanie po zapoznaniu się z niedawnymi doniesieniami o atakach i mizoginistycznych zachowaniach przypisywanych Errejónowi, który był jedną z najbardziej widocznych twarzy postępowej polityki w Hiszpanii.
W swoim liście Maestre zaczyna od stwierdzenia, że chociaż nie brała udziału w tuszowaniu faktów, czuje się „głęboko oszukana”. To uczucie silnie rezonuje w obecnym kontekście, w którym kwestionuje się dynamikę władzy i przemocy ze względu na płeć w sferze publicznej.
Odnosząc się do Errejóna, Maestre opisuje dychotomię jego zachowań: „normalnie wyglądający człowiek, «dobry chłopak»”, który jednocześnie jest „mizoginem, który normalnie wrócił do domu po zaatakowaniu „20-letniej kobiety” w hotelu.” To stwierdzenie podkreśla złożoność relacji osobistych i wpływ oszustwa na życie osób nim dotkniętych.
Maestre zwraca uwagę, że niektóre zachowania i epizody przemocy zgłaszane przez ofiary miały miejsce, gdy była ona jeszcze w związku z Errejónem. To odkrycie jest druzgocące nie tylko dla niej, ale także dla osób, które dzieliły chwile z byłym rzecznikiem Sumara.
„Jak moglibyśmy być ślepi na taki poziom manipulacji?”
„Niemożliwe, aby każda z osób, które dzieliły z nim część naszego życia osobistego, nie pomyślała o tym, jak mogliśmy przymknąć oko na taki poziom manipulacji” – wyznaje Maestre, ilustrując trudność zidentyfikowania agresywnych zachowań w bliskich związkach.
Opisując Errejóna jako „manipulatora”, Maestre wskazuje na powagę sytuacji i odpowiedzialność osób, które utrwalają sieć ataków. Jego list nie tylko odnosi się do osobistego bólu, ale staje się wezwaniem do refleksji nad dynamiką władzy, która często pozostaje niewidoczna, dopóki nie eksploduje w sferze publicznej.
Maestre podkreśla swój szacunek i wsparcie dla ofiar przemocy seksualnej, wzywając wszystkich, aby towarzyszyli im w procesie zdrowienia. Jego przesłanie jest jasne: „Najważniejsze jest wykorzenienie seksistowskich zachowań i agresji z polityki i społeczeństwa. Kimkolwiek jest agresor i kimkolwiek jest ofiara”. To włączające i wspierające podejście podkreśla potrzebę zbiorowej reakcji na przemoc ze względu na płeć, problem wykraczający poza tożsamość polityczną i osobistą.
Ponadto Maestre wyraża swoją frustrację związaną z kulturą osądu otaczającą kobiety, które były blisko napastników. „Mamy dość poczucia osądu, gdy jesteśmy częścią osobistego środowiska agresora” – mówi, podkreślając problem, który dotyka wiele kobiet. Napiętnowanie i brak zaufania, z jakimi spotykają się ofiary w swoich historiach, stanowią bariery, które należy przełamać.
List Maestre kończy się przesłaniem zachęty dla kobiet, które padły ofiarą przemocy na tle seksualnym i seksualnym. Zachęca je, aby zwróciły się do „feministycznych sieci wsparcia, aby pójść do przodu”, podkreślając, że „nic nie będzie w stanie stłumić tej fali godności”. To wezwanie do działania jest niezbędne w czasach, gdy widoczność ataków i reakcja społeczna na nie są ważniejsze niż kiedykolwiek.
