Kraje Globalnego Południa, w tym Ameryka Łacińska, Afryka i Azja, charakteryzują się znacznie bogatszą różnorodnością biologiczną niż kraje Globalnej Północy. Jednakże ta różnorodność biologiczna jest słabo reprezentowana w genomicznych bazach danych, które mają kluczowe znaczenie dla działań ochronnych. Badanie opublikowane niedawno w Molecular Evolution pokazuje, że gatunki z półkuli północnej, szczególnie z Ameryki Północnej i Europy, są nieproporcjonalnie reprezentowane w tych bazach danych. Z kolei wiele gatunków z regionów tropikalnych Globalnego Południa jest nadal niedostatecznie reprezentowanych.
Naukowcy pod kierownictwem dr Ethana Lincka z Montana State University i dr Daniela Cadeny z Uniwersytetu w Los Andes przeanalizowali genomową bazę danych obejmującą 21 583 gatunków lądowych ssaków, ptaków, gadów i płazów. Ich analiza wykazała, że 38 procent gatunków z półkuli północnej miało genomy referencyjne w porównaniu z zaledwie 24 procentami z półkuli południowej. Pomimo najwyższej różnorodności biologicznej obszary w tropikach, zwłaszcza na Globalnym Południu, borykają się z największymi lukami w reprezentacji genomu.
Rola danych genetycznych w ochronie
Dane genetyczne odgrywają kluczową rolę w podejmowaniu decyzji dotyczących ochrony. Pomaga określić, czy zwierzęta na danym obszarze reprezentują różne gatunki lub populacje w ramach jednego gatunku, co ma kluczowe znaczenie przy projektowaniu strategii ochrony. Jednakże brak danych genomicznych dotyczących gatunków z Globalnego Południa sprawia, że skuteczna ochrona staje się większym wyzwaniem.
Bariery dla badaczy na Globalnym Południu
Naukowcy z Globalnego Południa borykają się z poważnymi barierami w dostępie do technologii i finansowania badań genomicznych. Dr Cadena zauważyła, że wielu instytucjom brakuje zasobów do sekwencjonowania całego genomu i często zależy od współpracy z Globalną Północą. Dr Linck zwrócił uwagę, że powoduje to brak równowagi, co utrudnia badaczom z Południa równy wkład.
Znaczenie przemyślanej współpracy
Aby zaradzić tej luce, dr Cadena podkreśliła znaczenie budowania długoterminowych partnerstw, w których lokalni badacze są zaangażowani w cały proces badawczy, zapewniając większą reprezentację i postęp w ochronie różnorodności biologicznej.
