Pluton to najsłynniejsza planeta karłowata, częściowo ze względu na jej publiczną degradację z dziewiątej planety Układu Słonecznego dwie dekady temu.
Jednak stosunkowo mało znana planeta karłowata w głównym pasie asteroid może być najbardziej dostępnym lodowym światem dla Ziemian w przestrzeń. Choć ma mniej niż 600 mil szerokości, Ceres wydaje się być bogate w lód wodny, a nowe badania przeprowadzone na Uniwersytecie Purdue i NASALaboratorium Napędów Odrzutowych pomaga to potwierdzić raz przemoczona w płynącej wodzie.
Przez lata Ceres wprawiała ekspertów w zakłopotanie swoją pokrytą kraterami powierzchnią. Te doły wydawały się zbyt głębokie i sztywne, aby istniały na emeryturze wodny świat. Naukowcy uważają teraz, że wcale nie musi to stanowić sprzeczności, jeśli uwzględniają kluczowy składnik: błoto – i to może w dużych ilościach.
„Nasza interpretacja tego wszystkiego jest taka, że Ceres była kiedyś «światem oceanicznym», podobnym do Europy (jednego z księżyców Jowisza), ale z brudnym, błotnistym oceanem” – powiedział Mike Sori, geofizyk planetarny w Purdue, w oświadczenie. „Gdy ten błotnisty ocean z czasem zamarzł, utworzyła lodową skorupę z uwięzionymi w niej odrobiną skalistego materiału”.
NASA właśnie odkryła nowy typ starożytnej asteroidy wypełnionej wodą
Sonda Dawn NASA obserwowała kratery na planecie karłowatej Ceres w latach 2015–2018.
Źródło: NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA / ASI / INAF
Korzystając z modeli komputerowych, zespół odkrył, że brud zmieszał się z materiałem CeresStarożytny ocean mógł wzmocnić lód planety karłowatej, utrzymując kształt kraterów i zachowując przez długie okresy część innej budowy geologicznej. Ta mieszanina sprawi, że powierzchnia będzie zarówno lodowa, jak i mocna. The badanie pojawia się w dzienniku Astronomia przyrodnicza.
Zmienna prędkość światła
Wcześniejsze myślenie sugerowało, że gdyby planeta karłowata była lodowa, kratery łatwo ulegałyby deformacji, jak lodowce płynące po Ziemi lub jak lepki miód, powiedziała Sori.
Artykuł, napisany pod kierunkiem doktoranta Iana Pamerleau, zakłada, że powierzchnia Ceres jest w rzeczywistości pokryta lodem – być może nawet w 90 procentach. Za pomocą symulacji zespół przetestował różne scenariusze skorupy i odkrył, że brudny lód może uniemożliwiać „pływanie” skorupy przez miliardy lat. Dzięki takiej strukturze planeta karłowata na niższych głębokościach stopniowo stawałaby się bardziej błotnista i mniej zamarznięta.
Sonda kosmiczna NASA przyjrzała się bliżej powierzchni Ceres w latach 2015–2018 poprzez: Misja o świcie. Obserwacje te ujawniły niezwykłe jasne plamy na planecie karłowatej w postaci słonej skorupy węglanu sodu, tego samego rodzaju soli, której ludzie używają jako zmiękczacza wody.
Po zapoznaniu się z danymi z misji naukowcy doszli do wniosku, że być może sól jest pozostałością rozległy, słony zbiornik około 25 mil pod ziemią i setki mil szerokości. Meteoryt uderza albo w stopiony błoto pośniegowe tuż pod powierzchnią, albo tworzy duże pęknięcia w planecie karłowatej, umożliwiając wyciekanie słonej wody z lodowych wulkanów.
Jasne elementy na powierzchni planety karłowatej Ceres to słona skorupa węglanu sodu, tego samego rodzaju soli, której ludzie używają jako zmiękczacza wody.
Źródło: NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA
Astrobiolodzy zastanawiali się, czy na Ceres, najbliższym Ziemi zamarzniętym świecie oceanicznym, oddalonym średnio o 400 milionów mil, mogłoby istnieć proste życie mikrobiologiczne. The Badanie dekadalne nauk planetarnych National Academies niedawno zalecił NASA powrót na Ceres w celu pobrania próbek.
Więcej zrobotyzowanych misji na planetę karłowatą mogłoby zapewnić lepszy wgląd i punkty porównawcze lodowe księżyce zewnętrznego Układu Słonecznego, takiego jak Saturn Enceladus i Jowisza Europy I Ganimedes– powiedział Sori.
„Niektóre z jasnych obiektów, które widzimy na powierzchni Ceres, to pozostałości błotnistego oceanu Ceres, obecnie w większości lub całkowicie zamarzniętego, które wypłynęły na powierzchnię” – powiedział. „Mamy więc miejsce do pobierania próbek z oceanu starożytnego oceanicznego świata, do którego nie jest zbyt trudno wysłać statek kosmiczny”.
