Bankructwo RI Textile King, ekonomista ujawnia konkurencyjność lokalnych produktów zmiażdżonych przez Chiny

Czwartek, 24 października 2024 – 21:58 WIB

Djakarta – Upadłość PT Sri Rejeki Isman Tbk (SRIL) znanego również jako Sritex odzwierciedla wewnętrzny i zewnętrzny cios zadany krajowemu sektorowi produkcyjnemu, zwłaszcza przemysłowi tekstylnemu i odzieżowemu, który jest naprawdę realny i zabójczy. Stwierdził to ekonomista z Instytutu Rozwoju Ekonomii i Finansów (Indef) Agus Herta Sumarto.

Przeczytaj także:

Historia dominacji Sritexu na krajowym i światowym rynku tekstylnym aż do jego bankructwa

W rzeczywistości, według niego, gracze z branży tekstylnej o mocy produkcyjnej tak dużej jak Sritex byli ostatnimi królami, którym udało się przetrwać, dopóki nie ogłoszono ich bankructwa w środku burzy.

„Sritex był ostatnim (zbankrutował), ponieważ był królem firmy tekstylnej”, powiedział Agus, gdy się z nim skontaktowano. WIWATczwartek, 24 października 2024 r.

Przeczytaj także:

Największy producent tekstyliów i odzieży w Azji Południowo-Wschodniej skazany na bankructwo, firma Sritex umiera

PT Sri Rejeki Isman lub Sritex

Wyjaśnił, że trzeba przyznać, że jakość indonezyjskich wyrobów włókienniczych pozostaje daleko w tyle pod względem konkurencyjności w porównaniu z produkcją podobnych branż z Chin.

Przeczytaj także:

Działalność operacyjna JIIPE pozostaje stabilna po incydencie w hucie PT Freeport w Indonezji

„Kiedy zatem chińskie produkty trafiają do Indonezji, wiele osób automatycznie kupuje produkty z zagranicy, a nie z kraju” – stwierdził.

Utrata konkurencyjności indonezyjskiej produkcji tekstyliów na rynku światowym ma następnie wpływ na przenoszenie się dostawców do krajów o doskonałych wynikach produkcji tekstyliów.

Zatem lokalni gracze, tacy jak Sritex, muszą być gotowi stracić swój rynek, zarówno detaliczny, jak i międzynarodowy hurtowy. To właśnie przyznał Agus, co przyczyniło się do pogorszenia sytuacji finansowej Sritexu, aż w końcu sąd ogłosił jego upadłość.

Zapytany, czy brak konkurencyjności wyrobów tekstylnych z Indonezji, w tym Sritexu, wynika z braku innowacyjności, Agus nie zaprzeczył.

Co więcej, warunek ten dodatkowo pogarsza podobieństwo linii produkcyjnych do podobnych gałęzi przemysłu z Chin, w wyniku czego powstają podobne produkty, ale po niższych cenach i znacznie lepszej jakości niż te produkowane w Indonezji.

Na tym się nie kończy, kontynuował Agus, zalew importowanych markowych towarów zniszczył także rynek tekstylny dla lokalnych graczy w kraju, który wcześniej był bardzo mały. Według niego to właśnie przyczyniło się do zniszczenia przemysłu tekstylnego w kraju, ponieważ wiele osób przeszło na towary markowe nawet w stanie używanym (drugi).

„To właśnie zniszczyło nasz przemysł tekstylny, ponieważ wiele osób wybiera teraz towary markowe Ale drugi. Cóż, to właśnie się zmieniło zachowanie jego ludzie. „Wywiera to coraz większą presję nie tylko na Sritex, ale także na cały krajowy przemysł tekstylny” – powiedział.

Następna strona

Zatem lokalni gracze, tacy jak Sritex, muszą być gotowi stracić swój rynek, zarówno detaliczny, jak i hurtowy. To właśnie przyznał Agus, co przyczyniło się do pogorszenia sytuacji finansowej Sritexu, aż w końcu sąd ogłosił jego upadłość.

Następna strona



Zrodlo