„Nie boję się żadnych bogów” – mówi Sigrid, protagonistka Zmierzchu bogów. Ale wiadomo, że po obejrzeniu serialu powinniśmy być odrobinę przestraszeni.
Kiedy bogowie postępują źle, Twilight of the Gods nie boi się ich wytknąć. To celowy ruch, jeśli spędziłeś lata studiując mitologię staronordycką, a animacja 2D była właściwym medium do opowiedzenia tej opowieści dla dorosłych. Debiutujący na Netfliksie 19 września animowany serial z kategorią TV-MA ma krew, seks i emocjonalne wybuchy.
Stworzony przez Zacka Snydera, Jaya Olivę i Erica Carrasco serial przedstawia Leifa, ludzkiego króla, który znajduje miłość u wojowniczki Sigrid po tym, jak ta ratuje mu życie. Wybuchowa wizyta Thora zmienia ich zaślubiny w śmiertelne, sprawiając, że półolbrzymia panna młoda jest zdeterminowana, by się zemścić. Obaj zbierają załogę o różnych umiejętnościach i wyruszają, by stawić czoła bogom.
Głosu Sigrid podkłada Sylvia Hoeks, a Stuart Martin wciela się w Leifa. W obsadzie znaleźli się także Paterson Joseph jako Loki, Pilou Asbæk jako Thor, Peter Stormare jako Ulfr, Jamie Clayton jako Seid-Kona, Rahul Kohli jako Egill, Hjort Sørensen jako Hervor, Kristofer Hivju jako Andvari i John Noble jako Odyn.
Thor to brutalne zagrożenie, którego władanie Mjölnirem jest wszystkim, tylko nie przyjemne (nietypowa interpretacja U Can’t Touch This MC Hammera odgrywa to w serialu). Loki to wszechobecny oszust, ale z warstwami emocjonalnymi, a Odyn jest… Odynem.
CNET rozmawiał ze Snyderem i producentem wykonawczym Wesleyem Collerem przed premierą serialu o tym, jak powstał serial, jego postaciach i jak głęboka jest starożytna mitologia. Poniżej znajduje się zredagowany zapis naszej rozmowy — bądźcie świadomi, że mogą pojawić się spoilery.
Thor i jego potężny młot.
Q: Xilam Animation pracowało nad tym projektem. Na podstawie zwiastunów niektórzy fani porównują styl artystyczny 2D tego serialu do Samurai Jack lub Wolfwalkers — czy możesz opowiedzieć trochę o inspiracji stojącej za estetyką animacji?
Snyder: Myślę, że główną rzeczą, która nas zainspirowała, było po prostu dążenie do wyglądu 2D tak bardzo, jak to możliwe, i po prostu pozwolenie Xilamowi — Xilam to niesamowite studio animacji — ale wszyscy zajmowaliśmy się projektowaniem wewnętrznie. Tak więc cały projekt postaci i wszystko inne zostało zrobione tutaj, w Pasadenie. Kiedy w pewnym sensie ustaliliśmy wygląd i wysłaliśmy go do Xilam do animacji, wypiliśmy Kool-Aid pełnego pokazu dziwolągów 2D. I naprawdę odpowiedzieli na wezwanie w niesamowity sposób. Animatorzy są tak dobrzy, a subtelności wykonania są tak piękne, że jestem naprawdę szczęśliwy, że udało nam się ich namówić do zrobienia tego pokazu, ponieważ jest niesamowity.
Przeczytałem, że zacząłeś nad tym pracować w czasie pandemii. Czy były jakieś wyzwania, aby to zrobić?
Snyder: Tak, były ogromne wyzwania. Pandemia trochę nas spowolniła, ale czuję, że cały czas posuwaliśmy się do przodu. Ciągle nad tym pracowaliśmy i ostatecznie wyszło dobrze. Myślę, że część nagrań zrobiliśmy w trakcie pandemii, a część na postprodukcji. Było kilka, gdzie ludzie musieli nagrywać w domu, a część, na drugiej sesji, mogli przyjść i zobaczyć ich w studiu, więc to było miłe. Ci aktorzy są z całego świata, więc pod tym względem było to świetne.
Coller: Myślę, że na początku to było w pewnym sensie uczenie się, jak poruszać się w tym — w tym odległym świecie, który wszyscy wtedy rozgryzaliśmy. Ale myślę, że proces ten, pod wieloma względami, jest prawdopodobnie najbardziej możliwy do przeniesienia do wersji zdalnej. Więc musieliśmy się do tego dostosować. I myślę, że ostatecznie było wspaniale móc wtedy ściągnąć ludzi z powrotem do studia i robić rzeczy osobiście. To była zdecydowanie podróż, na pewno.
Ta seria naprawdę głęboko zanurza się w mitologię nordycką – nawet wchodząc w politykę między Aesirami i Vanirami. Ile czasu cały zespół kreatywny spędził na badaniu części tej mitologii staronordyjskiej?
Snyder: To dosłownie trwało latami, jeśli chodzi o rodzaj fabuły i zamknięcie historii. Jeden z naszych pisarzy, Peter Aperlo, napisał książkę o mitologii nordyckiej, więc była głęboka wiedza na temat mitologii nordyckiej. Miałem, jak myślałem, całkiem dobrą, wiedzę na temat mitologii nordyckiej — okazuje się, że kiedy spotykasz się z tymi uczonymi, myślisz sobie: „O, kurczę”. Ponieważ uczę się nieustannie, to było fajne i fajnie było uczyć się razem ze wszystkimi.
Ale myślę, że mieliśmy naszą ludzką historię i pozwoliło nam to na powieszenie dość ciężkiej mitologii na historii Sigrid. Jesteśmy w stanie, z podstawowego punktu widzenia opowiadania historii, powiedzieć: „Naszej głównej bohaterce przytrafia się okropna rzecz. Chce zemsty, więc zbiera drużynę wojowników, aby dokonać zemsty”. Z podstawowego punktu widzenia mechanizmu fabularnego, jest to dość proste. Ale nordyckie aspekty są tak dziwne, skomplikowane i dziwaczne, że sprawiają, że serial jest naprawdę zabawny i szalony. I uwielbiam wszystkie te rzeczy.
Ta wersja pewnego boga piorunów, Thora, to naprawdę taka, której nie widzieliśmy zbyt często. Mityczny Thor ma temperament, ale kocha ludzi. Thor z tego serialu jest trochę inny. Jak doszliście do tej jego wersji?
Snyder: Mity nordyckie są bardzo dorosłe, a Thor jest znanym zabójcą gigantów. Uwielbia zabijać gigantów; w mitologii nieustannie morduje gigantów. Wiedzieliśmy, że zmagał się z problemami z ojcem i jest szczególnie potężny. Połączenie tych rzeczy może prowadzić do czegoś. Ponieważ Thor ma ego. Oczywiście, byłoby to problemem, gdybyś był bogiem, bogiem piorunów i bogiem wojownikiem, szczególnie — mógłbyś naprawdę skończyć, wchodząc w siebie trochę za głęboko. To właśnie dostaliśmy z naszym Thorem.
Porozmawiajmy o Sigrid. Jest główną postacią i pomimo jej związku z miłością jej życia, skupia się głównie na jednym przez większość tej serii. Jest jedną z wojowniczek, które spotykamy. Czy możesz podzielić się tym, jak ją stworzyliście od podstaw?
Snyder: Uwielbiam relację między Sigrid i Leifem, i to, jak bardzo jest jej oddany i jak bardzo ją kocha jak szalony, i jak bardzo ona kocha jego. Ale rodzina jest tak ważna i rodzina nas definiuje. I myślę, że w jej przypadku przesadziła z tą zemstą, w którą się wdaje. W pewnym sensie straciła część siebie, a czasami rzeczy, które uważasz za oczywiste, a które masz tuż przed sobą, są „dlaczego” wszystkiego. To przytrafia się naszej Sigrid trochę w tej misji. Myślę, że jej odkrycia polegają na tym, że rzecz, którą kocha, poświęca dla tej szalonej zemsty, w którą się wdaje. Na końcu dowiaduje się tego – uwaga, spoiler – trochę za późno, prawdopodobnie, ale zobaczymy.
Coller: Podobnie jak każda postać, z którą chcesz się utożsamić – myślę, że dla mnie to fakt, że wszyscy doświadczyliśmy takich rzeczy, kiedy napotkaliśmy coś, co w danym momencie staje się siłą napędową, która chce wywołać u nas reakcję. Albo wywołać reakcję, w przeciwieństwie do bardziej przemyślanego działania; czegoś, co jest mniej reaktywne. Kiedy możesz utożsamić się z taką postacią – wszyscy przez to przeszliśmy – ale także obserwować cenę, jaką płaci po drodze, aby dokonać zemsty, myślę, że czyni ją bardzo bliską postacią, w której wszyscy możemy dostrzec cząstkę siebie. Ale także, jako członek widowni, pozostawia cię na piętach, czekając, czy wycofa się w dowolnym momencie, czy też zobaczy to do końca.
To przedstawienie Lokiego było naprawdę wyjątkowe. Jaki był za tym pomysł?
Snyder: Loki jest ewidentnie oszustem, pociągającym za sznurki za kulisami. Chcieliśmy też zacząć ujawniać subtelności i niuanse, które sprawiają, że podejmuje decyzje, które podejmuje, takie jak to, co dzieje się z jego dziećmi i jak obwinia Thora. Można w pewien sposób zrozumieć, dlaczego walczą i dlaczego istnieje rywalizacja. Oczywiście nie jest to czarno-białe. Żaden z nich nie jest bez winy.
Zmierzch Bogów to kolejne określenie Ragnarök. Co możesz nam powiedzieć – bez spoilerów – o ogólnym znaczeniu tego dla wszystkich w tej serii?
Chcieliśmy zrobić show, które zmierzało w kierunku Ragnarök; w końcu tam dotrzemy. Ale nie chcieliśmy od razu wchodzić w Ragnarök, ponieważ czuliśmy, że fajnie jest być w codziennym życiu normalnego nordyckiego świata mitologicznego bez końca Ragnarök wiszących nad nami. Wiedzieliśmy, że mamy na to oko, i dlatego miałeś to odniesienie do Ragnarök w koncepcji Zmierzchu Bogów.
