Recenzja „Oddity”: Nadeszła Twoja nowa obsesja na punkcie horrorów

Kuriozum zaczyna się od niemożliwego wyboru. Samotna kobieta w odległym wiejskim domu słyszy pukanie do drzwi. Tam obcy mężczyzna z paniką w oczach deklaruje ją musieć wpuścić go. Twierdzi, że widział, jak ktoś wkradł się do jej domu, i mówi jej, że nie jest bezpieczna. Nie ma przy sobie telefonu. A czy skrzypienie na górze było intruzem? A może po prostu osiedlenie się starego domu? Czy odważy się pozostać w środku z nieznanym zagrożeniem? A może wyjść na zewnątrz z rozczochranym nieznajomym, którego obecność jest równie niepokojąca jak jego wygląd?

Scenarzysta/reżyser Damian McCarthy od samego początku wciąga widzów tym przerażającym scenariuszem. Potem jednak przyjmuje radykalny zwrot. Zamiast podążać za biedną kobietą imieniem Dani (Carolyn Bracken) przez noc pełną grozy i grozy, przenosi się do roku później, kiedy jej siostra Darcy (również grana przez Bracken), niewidome medium posiadające sklep z osobliwościami, szuka aby dokładnie zrozumieć, co wydarzyło się tej strasznej nocy. (Spoiler: to nie było nic dobrego.)

Ten nonszalancki skok w czasie wytrąca widza z równowagi, jak wtedy, gdy kolejka górska gwałtownie przechyla się na bok, precyzyjnie i niepokojąco. Podobnie jak w przypadku swojego znakomitego debiutu reżyserskiego w 2021 roku ZastrzeżenieMcCarthy nie gra według utartych zasad horroru. Tak więc konfiguracja slashera zamienia się w opowieść o duchach, czarach, śledztwie w sprawie morderstwa i ponurej zemście. Klimatyczny i nieprzewidywalny, Kuriozum jest rzadkim skarbem.

O czym jest Oddity?

Główny wątek fabularny podąża za Darcy, która wkracza do odnowionego domu swojej siostry i odrestaurowanego życia spiętego wdowca Dani, Teda (Gwilym Lee) i jego nowej dziewczyny, Yany (Caroline Menton). W pierwszą rocznicę śmierci Dani Darcy składa niespodziewaną wizytę i przynosi niezwykłą rodzinną pamiątkę. Jak w Uwaga, przerażająca, ręcznie wykonana figurka odgrywa kluczową rolę w opowieści o nawiedzonym domu McCarthy’ego. Tam był to ropiejący królik-zabawka, która uderzała w talerze. (Widzowie o sokolich oczach mogą go dostrzec na wystawie w sklepie Darcy’ego!) Kuriozumprzerażający statek to pełnowymiarowy mężczyzna wyrzeźbiony z drewna, z ustami otwartymi w niemym krzyku.

Co zrozumiałe, Ted nie chce trzymać tej niesamowitej rzeczy przy sobie. Ale musi wrócić do pracy w ośrodku dla psychiatrów, więc niezręcznie się przeprasza, zostawiając w domu swoją zdenerwowaną dziewczynę samą z Darcy i jej obłąkaną bombką. Nie minie dużo czasu, a w domu zaczynają dziać się niepokojące rzeczy. Czy duch Dani nawiedza to miejsce? Czy Darcy bawi się tą ocalałą parą z pokrętnego poczucia zemsty za tak szybki postęp? To drewniany człowiek Naprawdę porusza się samodzielnie? Ponieważ magia i choroby psychiczne odgrywają rolę w tej historii, wszystko jest możliwe i właśnie o to chodzi Kuriozum tak ekscytujące.

Damian McCarthy buduje rozszerzający się wszechświat horroru dzięki Oddity.

Źródło: dzięki uprzejmości Colma Hogana / IFC i Shudder

Kiwa głową Zastrzeżenie poza tym nieznajomy przy drzwiach nazywa się Olin Boole (Tadhg Murphy) i ma protetyczne oko, a jego tragiczna historia została rozwinięta w krótkim filmie McCarthy’ego „Jak Olin stracił oko”. Poza mieszanką rekwizytów i postaci, które mogą nie być wyraźnie powiązane, McCarthy przygotowuje rodzaj horroru, który wygina umysł, jest groźny i tak zgniły, że praktycznie można wyczuć zgniliznę. Jak biedny Dani, bohater Zastrzeżenie (w tej roli Jonathan French, który Również pojawia się Kuriozum) również na początku filmu znalazł się w dziwnej sytuacji: oferta pracy, która może wydawać się dziwna, ale jest pilnie potrzebna. Czym więc są kajdany pomiędzy wypłatami?

W Kuriozum, zamiast domu w ruinie, dom Dani to zabytkowy, stary dom, który jest starannie odnawiany. Zderzenie szorstkich kamiennych ścian i przypiętych do nich nowoczesnych obrazów pokazuje nie tylko kontrast starego i nowego, ale także zderzenie przeszłości Dani z teraźniejszością Yany, jej młodzieńczej, uśmiechniętej następczyni. McCarthy sprytnie podkreśla tę dynamikę w swoim użyciu koloru. Chłodne odcienie, takie jak niebiesko-szary kamień lub błyszcząca granatowa bluzka Yany, przedstawiają świat pozornej uprzejmości, uprawnień i porządku. Jednak plamy jaskrawoczerwonej krwi lub jaskrawożółty namiot dla szczeniąt, w którym kiedyś spała Dani, wyróżniają się, podkreślając dysonans przypadkowych aktów przemocy w tym rzekomo rozsądnym świecie. Pośród tej niesamowitości jest elegancja, nawet w projekcie drewnianego golema, ozdobionego fryzurami z krwi, włosami i rodzinnymi zdjęciami. Jest jednocześnie wspaniały i przerażający; wyraźnie statyczny, a jednocześnie tak realistyczny, że kiedy Yana bez szacunku włoży rękę w jego otwarte usta, twoje ciało może drżeć ze strachu przed sękatym ugryzieniem!

Każdy skręcony zakręt jest płynnie wykonany, nie tylko dzięki umiejętnościom McCarthy’ego w doskonaleniu brzmienia, ale także dzięki uprzejmości obsady, która zapewnia występy oparte na solidnych podstawach, a jednocześnie intensywne. Wykonując podwójne obowiązki, Bracken z wdziękiem zmienia się z wesołej Dani w wątpliwą Darcy, a jej fizyczność staje się sztywniejsza, gdy jej szeroki uśmiech zmienia się w ostry. Lee wywołuje gburowatą irytację jako wdowiec, bawiąc się Tedem jak pretensjonalny nauczyciel zmęczony pouczaniem dzieci, że pod łóżkami nie ma potworów. Murphy i French łączą w sobie strach i panikę, odgrywając małe, ale kluczowe role, podczas gdy Menton prezentuje wyrafinowaną złośliwość, która czyni ją ostrą folią dla intrygującego Darcy’ego. W sumie jest to zbiór postaci, które skaczą sobie nawzajem do gardeł i są całkowicie hipnotyzujące.

Oddity to dziki oryginał.

Źródło: dzięki uprzejmości Colma Hogana / IFC i Shudder

Niesamowicie, McCarthy wplata elementy wielu gatunków horroru. Odległa sceneria i widmowe możliwości prowadzą na terytorium nawiedzonego domu. Ale drewnianego człowieka Darcy’ego stworzyła wiedźma (tak twierdzi), wypaczając fabułę w kierunku czarnej magii. Sekwencja Daniego, z jej izolacją, wtargnięciem i krwawym skutkiem, przypomina slasher. Następnie główny konflikt między potencjalnymi nowożeńcami a Darcym uderza w sedno ludowego horroru, w którym wykształceni mieszkańcy miasta przybywają do wiejskiej wioski i szydzą z wierzących (Darcy) i przesądów na ich szkodę. Już Kuriozum nie przypomina pastiszu. Zamiast tego McCarthy bierze każdy z tych elementów i używa ich jako odcienia w swojej charakterystycznej palecie horroru. Łączy je pięknie i wstrząsająco, wciągając nas ich mistyką i sprawiając, że wyjemy ich najciemniejszymi objawieniami.

Dozorujący KuriozumPrzez chwilę martwiłem się, że film nie będzie w stanie utrzymać tak zaciekłego tempa. Nie chodzi o to, że film ma szaleńcze tempo, raczej o to, że pędzi. Kiedy McCarthy ustawia znajomy rytm, wie, że wiesz, co będzie dalej. Samotna kobieta w dużym, strasznym domu zostanie zaatakowana. Szwagierka zniechęcona do wpadnięcia z pewnością zrobi to w najbardziej nieodpowiednim momencie. A tak szybko przechodząc do tych rytmów, McCarthy nie pozostawia nam miejsca na oddychanie ani przewidywanie, w jakim kierunku potoczy się historia.

Inni twórcy mogliby kazać nam przebrnąć przez trylogię, aby poznać całą historię, którą on wplata w jeden 98-minutowy film. Wkrótce uwaga skupi się nie tyle na tym, kto zabił Dani, ile na tym, jak poszukiwania zrozumienia przez Darcy’ego potoczą się dla wszystkich zaangażowanych w tę sprawę osób. A zakończenie – z radością to ogłaszam – jest zarówno chore, jak i satysfakcjonujące. Nie tylko ze względu na rozwój fabuły, ale także ze względu na to, jak McCarthy, ścigając się z nami wokół osi czasu i podgatunków, nie spieszy się, aby dostarczyć finałowy beat, który zadaje poważny cios.

Jednym słowem, Kuriozum jest niesamowite.

Kuriozum jest teraz transmitowany strumieniowo na Shudder.

AKTUALIZACJA: 18 lipca 2024 r., 14:05 EDT Ta recenzja została po raz pierwszy opublikowana 9 marca 2024 r. w ramach relacji Mashable z SXSW 2024. Od tego czasu został zaktualizowany, aby odzwierciedlić jego debiut w transmisji strumieniowej.