W 1859 roku, kiedy Charles Darwin opublikował O powstawaniu gatunków, Ziemia doświadczyła jednej z najpotężniejszych burz słonecznych w historii. Systemy telegraficzne w Europie i Ameryce Północnej uległy awarii, powodując pożary w niektórych miejscach. Wydarzeniu temu, znanemu później jako zdarzenie Carringtona, towarzyszyła pierwsza potwierdzona obserwacja rozbłysku słonecznego, intensywnego wybuchu promieniowania ze Słońca. Rozbłysk wywołał na niebie jaskrawe zorze polarne, sygnalizując początek burzy słonecznej. Chociaż zdarzenie Carringtona było intensywne, nowe badania pokazują, że w przeszłości zdarzały się jeszcze bardziej ekstremalne burze słoneczne.
Wskazówki radiowęglowe z słojów drzew
Naukowcy odkryli dowody na te starożytne burze, badając poziom radiowęgla w słojach drzew. Fusa Miyake, badacz z Uniwersytetu Nagoya, kierował zespołem, który odkrył nagłe skoki stężeń radiowęgla, wskazujące na ekstremalne burze słoneczne. Ich odkrycia obejmują wydarzenia takie jak te z 774 r. n.e., 993 r. n.e., a nawet wcześniejsze, z 660 r. p.n.e. i 5259 r. p.n.e. Te burze słoneczne były znacznie silniejsze niż wydarzenie Carringtona, a najsilniejsza burza miała miejsce nagrywać miało miejsce około 14 370 lat temu, pod koniec ostatniej epoki lodowcowej.
Wpływ na nowoczesną technologię
Burze słoneczne występują, gdy Słońce wyrzuca naładowane cząsteczki, które przenikają pole magnetyczne Ziemi. Burze te mogą zakłócić naszą infrastrukturę technologiczną, w tym satelity, sieci energetyczne i sieci komunikacyjne. Wydarzenia zidentyfikowane w słojach drzew sugerują, że nasz współczesny świat byłby podatny na takie zdarzenia. Ponieważ burze słoneczne są w stanie wyłączyć globalne systemy, naukowcy pracują nad zrozumieniem ich częstotliwości i intensywności, badając starożytne drzewa na całym świecie. Badania te nie tylko poprawiają datowanie radiowęglowe, ale także pomagają nam przygotować się na przyszłe burze słoneczne, które mogą mieć niszczycielskie skutki dla dzisiejszego połączonego społeczeństwa.
