W eseju F. Scotta Fitzgeralda z 1936 r. „Pęknięcie”, pisarz opisuje okres, w którym jego umysł szaleje; traci chęć do wysiłku i kontaktów towarzyskich i więdnie, stając się smutnym cynikiem. Jego głównym źródłem rozrywki jest tworzenie list — piłkarze, popularne piosenki, garnitury, które nosił — i staje się zgorzkniały z powodu najbardziej trywialnych rzeczy. Rozmyśla, że kiedyś, przed załamaniem, uważał, że „bycie odnoszącym sukcesy literatem to romantyczny interes — nigdy nie miałeś być tak sławny jak gwiazda filmowa, ale to, co miałeś, prawdopodobnie trwało dłużej”. Musi to być podobne do bycia eksperymentującym muzykiem, szlachetnie trudzącym się, aby rozbić granice dźwięku, a mimo to otrzymującym minimalne rozgłosy i błędnie interpretowanym przez krytyków. Debiutancki wspólny album Jacka Callahana i Jeffa Witschera, Myśl inaczejrozwija się jak muzyczny kryzys wieku średniego. Przesłuchuje ich kariery i scenę eksperymentalną, ale także sprawia wrażenie długiego improwizowanego szkicu, samoświadomej symulacji dwóch awangardzistów tracących głowę i przechodzących w pop. Nazwijmy to sztuką performance SoundClown.
Myśl inaczejhipereklektyczny pulp-rock i drżące haczyki Auto-Tune’a zaskoczą każdego, kto zna tylko ich kolaże dźwiękowe stim-board. Weź Callahan’s Badania pułapekktóry przerobił fragmenty Zaytovena i Lexa Lugera w coś, co brzmi jak odizolowana warstwa FL Studio pozostawiona w pętli po tym, jak producent zasnął. Witscher’s Skurcz zebrane audio z losowych strumieni do przeładowanego informacjami. Najbliższa rzecz do Myśl inaczej „to ich surrealistyczny występ w 2023 roku”Przynieś kwiaty do teatru”, gdzie beznamiętnie mówili o wyspiarskich tematach, takich jak oceny recenzji i efekty opóźnień, a także interpunkowali zdania za pomocą bezsensownych efektów specjalnych. To może być jedyny występ w historii, który zawierał żarty o gentryfikacji Ridgewood, a także jęk „BABA BOOEY”.
Album jest taki sam — sarkastyczne i szczere skecze o ich życiu jako muzyków, którym ciągle przerywają infantylne dźwięki — ale z nową warstwą zwariowanego alt-rocka i trip-hopu. Zamiast Fitzgeralda piszącego listy dowódców kawalerii i piłkarzy, duet zebrał terabajty efektów memów. Wydaje się, że celowo wybrali najbardziej chrapliwe i nadużywane dźwięki, być może po to, by wyrazić swój strach przed internetem i kulturową sterylnością. Jest Roblox „oof” chrząknięcie, Taco Bell bongoI “o matkooooo.” Jest interpolacja utworu Linkin Park „In the End”; jedna piosenka wykorzystuje niesławnie okropny utwór Masked Wolfa „Astronauta w oceanie„jako podniesienie. Utwór otwierający to remiks mówiony „I miss the old Kanye”, ale tym razem tęskni się za muzyką z „duszą”. Sprzeciwia się ona dzisiejszej muzyce „Bandcamp obdarzonej”, „status quo”, „bar so low”; są wokale z wersji AI Mr. Krabs i Petera Griffina. Wyobraź sobie megamiks memów dla wypalonych użytkowników Reddita — to rodzaj albumu, który najlepiej sprawdza się jako pożywka dla debat na Discordzie, a niekoniecznie jako powtarzalne doświadczenie słuchania.
