José Mauro, niedoceniany brazylijski piosenkarz i autor tekstów, który zyskał kultowy status po zaginięciu w latach 70., zmarł po krótkiej chorobie. Nagrania Far Outwytwórnia płytowa, której reedycja płyty Mauro Bardziej gościnni doprowadziło do odkrycia, że żyje, potwierdziło tę wiadomość. Mauro miał 75 lat.
Urodzony w Jacarepaguá, w Rio de Janeiro, Mauro studiował kompozycję u pianistki koncertowej Wilmy Graçy i grę na gitarze u brazylijskich wirtuozów Badena Powella, Roberto Menescala i Wandy Sá. Jego wczesne piosenki zwróciły uwagę producenta Roberto Quartina, który przedstawił go partnerce w pisaniu piosenek, Anie Marii Bahianie, a następnie wydał muzykę Mauro w swojej własnej wytwórni Quartin.
Na ten dorobek składają się zaledwie dwa albumy, Bardziej gościnni I Podróż godzinoba wydane w latach 70. Przeszły niezauważone, a wkrótce potem on również. Choć jego muzyka nie była polityczna, krążyły plotki, że padł ofiarą brazylijska junta wojskowaktóry zamordował setki dysydentów i wygnanych artystów uznanych za zagrożenie dla reżimu. Inni, w tym niektórzy z jego współpracowników, wierzyli, że zginął w wypadku motocyklowym. Jego twórczość stopniowo odkrywano na nowo, częściowo dzięki producentom wyznaczającym trendy, takim jak Madlib i Floating Points, w Ameryce Północnej i Europie.
W 2016 roku Far Out przedstawił okoliczności jego domniemanej śmierci w materiałach towarzyszących uznanemu wznowieniu Bardziej gościnni. Jednak odnowione zainteresowanie doprowadziło do zaskakującego odkrycia: Mauro mieszkał poza zasięgiem opinii publicznej w Rio de Janeiro, porzuciwszy karierę, aby podjąć pracę w teatrach muzycznych. Far Out odnalazł go, aby promować wznowienie Podróż godzinchoć Mauro od dawna nie mógł występować z powodu choroby Parkinsona. Powiedział wytwórni: „Moje ciało odsunęło mnie od muzyki, zdrowie stało się dla mnie przeszkodą. Gdybym miał siłę, by kontynuować komponowanie, zawsze skupiałbym się na osiągnięciu poczucia piękna, poczucia zachwytu”.
