Harvey Barnes, Anthony Gordon i lewicowy dylemat Newcastle

Wyjątkowa umiejętność Harveya Barnesa, który potrafił rozgrywać decydujące o losach meczu akcje na lewym skrzydle, była podziwiana przez Eddiego Howe’a na długo przed dołączeniem skrzydłowego do Newcastle United w lipcu 2023 roku.

Howe, który uważnie go obserwował, był tak przekonany o umiejętnościach Barnesa, że ​​skrzydłowy Leicester City przez ponad rok znajdował się na jego liście życzeń.

Aby sfinansować zakup Barnesa za 38 milionów funtów (50,2 miliona dolarów), Howe ostatecznie zatwierdził sprzedaż Allana Saint-Maximina do saudyjskiego klubu Al Ahli. Barnesowi może brakować finezji i kreatywności Saint-Maximina, ale jest mniej nieprzewidywalny i, co jest kluczowe dla Howe’a, zasadniczo gwarantuje bramki.

Podczas dwóch ostatnich pełnych rozgrywek Premier League z Leicester, Barnes zaliczył 11 asyst przy golach i strzelił 19. W tych samych dwóch sezonach Saint-Maximin zaliczył mniej więcej taką samą liczbę asyst (10), ale strzelił znacznie mniej goli (sześć).

„To jeden z najlepszych skrzydłowych, jakich widziałem” – powiedział Howe po wspaniałym zwycięstwie Barnesa w meczu z Wolverhampton Wanderers w niedzielę. „Skrzydłowi, którzy potrafią strzelać gole, są nieliczni i rzadko spotykani”.

Absolutna rakieta od @harveybarnes97! 🚀 fot.twitter.com/lxotTEpXQ9

— Newcastle United FC (@NUFC) 15 września 2024 r.

Tak wylewne pochwały pod adresem mało znanego Barnesa mogą wydawać się przesadą, ale jego osiągnięcia na to zasługują.

Korzystanie z danych z pl.fbref.com jeśli porównać Barnesa do jego rówieśników z pięciu najlepszych lig europejskich od początku sezonu 2020-21, to plasuje się on na 10. miejscu pod względem liczby bramek zdobytych bez rzutów karnych na 90 minut wśród skrzydłowych, którzy spędzili na boisku co najmniej 5000 minut.

Z 35 golami (poza rzutami karnymi) w 7718 minutach gry w lidze Barnes zdobywa średnio 0,41 gola na 90 minut, co przewyższa wyniki światowej sławy napastników, w tym Viniciusa Juniora z Realu Madryt (0,4), Rafaela Leao z AC Milan (0,39) i Khvichy Kwaratskhelii z Napoli (0,37).

Wspaniałe osiągnięcia Barnesa oraz podziw Howe’a dla jego umiejętności sprawiają, że jego brak występów w pierwszym składzie jest tym bardziej zastanawiający.

Po wejściu z ławki rezerwowych, aby zapewnić asystę, która zapewniła punkt w Bournemouth 25 sierpnia, Barnes został nagrodzony swoim pierwszym ligowym startem sezonu w następny weekend przeciwko Tottenham Hotspur — i zdobył bramkę. Jednak z tego, co Howe opisał jako „powody taktyczne”, Jacob Murphy zastąpił go w Wolves, gdy klubowa piłka nożna została wznowiona po wrześniowej przerwie na mecze międzynarodowe, a Anthony Gordon powrócił do swojego ulubionego lewego skrzydła.

Po kolejnym przełomowym występie na Molineux, argumenty Barnesa za tym, aby w sobotę rozpocząć mecz wyjazdowy z Fulham, są przekonujące.

Mimo że liczebność próby była znacznie mniejsza, 26-latek w tym sezonie zdobywał średnio jednego gola co 79,5 minuty (dwa w 159 minutach w lidze) i miał udział w strzelaniu goli co 53 minuty (dwa gole i jedna asysta).

W 25 występach ligowych dla Newcastle (tylko osiem startów) strzelił siedem goli i zaliczył cztery asysty w ciągu 952 minut. To oznacza gola co 136 minut i wkład w bramkę co 86,5 minuty. Te siedem goli padło z oczekiwanego zwrotu goli (xG) — który mierzy jakość strzału i prawdopodobieństwo jego zdobycia — wynoszącego zaledwie 4,7.

„Zawsze czujesz, że gdy jest na boisku, masz szansę na zdobycie gola” – powiedział Howe — a statystyki z pewnością potwierdzają tę teorię.

Barnes kontra Gordon

Dlaczego więc Barnesowi tak trudno było wystąpić w pierwszym składzie Premier League po przenosinach do Newcastle?

Przez większą część roku 2023–2024 wyjaśnienie było oczywiste.

Niegroźnie wyglądająca kontuzja stopy w meczu z Sheffield United we wrześniu wykluczyła go z gry na pięć miesięcy. „Sezon był niestabilny” — powiedział Barnes w lipcu. „Kontuzja wszystko zatrzymała… Grałem w pogoni, czujesz, że nigdy nie jesteś w pełni sprawny”.

Ale dodatkowym powodem, dla którego Barnes miał problemy z występami w pierwszym składzie, jest to, że inny lewoskrzydłowy okazał się niezastąpiony.

Podczas nieobecności Barnesa Gordonowi powodziło się dobrze.

W 35 występach Gordon strzelił 11 goli i 10 kolejnych dla kolegów z drużyny, co stanowi wkład w bramkę co 137,6 minuty. 23-latek udowodnił, że jest czynnikiem decydującym o wyniku Newcastle; niezawodny pod względem sprawności fizycznej i konsekwentnie dostarczający momentów zmieniających mecz.

Pod tymczasowym trenerem Lee Carsleyem Gordon został awansowany na pierwszego lewego napastnika Anglii na początku tego miesiąca — i to jest jego preferowana pozycja. „Chcę być lewym skrzydłem” — powiedział Gordon w zeszłym tygodniu w NUFC TV. „Ale wierzę w siebie tak bardzo, że wierzę, że mogę grać wszędzie. To dla mnie nie ma znaczenia”.

Biorąc pod uwagę, jak na Gordona wpłynęło zainteresowanie ze strony Liverpoolu, klubu, w którym się wychował, Howe może czuć potrzebę uspokojenia zawodnika, wystawiając go na jego ulubionej pozycji.

To jednak nie byłby kluczowy czynnik decydujący w decyzjach o wyborze trenera głównego. Raczej jakość Gordona z lewej strony jest niepodważalna, chociaż stylistycznie różni się od Barnesa.

W trakcie swojej kariery w Premier League Gordon wykazał się większą aktywnością w defensywie, notując średnio 2,1 szarż na 90 minut, podczas gdy Barnes miał ich 0,9. Oznacza to, że Gordon zapewnia większe zabezpieczenie defensywne dla swojego lewego obrońcy.

Ponadto, podczas gdy Gordon przenosi posiadanie piłki w górę boiska i podejmuje bocznych obrońców, Barnes jest generalnie bardziej bezpośredni. Około 12,5 procent jego kontaktów z piłką miało miejsce w polu karnym, w porównaniu do dziewięciu procent w przypadku Gordona.

Odzwierciedla to charakterystyczny manewr Barnesa, który można było zaobserwować częściej w meczu z Leicester — jak pokazano poniżej w meczu z Wolves w październiku 2022 r. — niż do tej pory w Newcastle.

W Newcastle Barnes pokazał, że jest gotowy zarówno do gry na zewnątrz, jak i do wbiegania do akcji swoją ulubioną prawą nogą.

Barnes udowodnił, że jest bardziej konsekwentny w ataku niż Gordon. Podczas gdy obaj średnio oddają ponad dwa strzały na 90, Barnes był bardziej skuteczny, przewyższając swój najlepszy wynik xG w karierze o 7,7. Gordon przewyższył swój o 0,7, chociaż wystąpił o 50 razy mniej.

Bramka, którą Barnes strzelił w tym miesiącu przeciwko Spurs, kiedy spóźnił się z grą i skierował piłkę do bramki (jak widać poniżej), podkreśla jego kunszt wykańczania akcji.

Podczas gdy Gordon regularnie bierze udział w budowaniu akcji Newcastle i jest kluczowym elementem ich ofensywnych schematów, Barnes jest raczej zawodnikiem, który koncentruje się na wykończeniu akcji.

Od początku zeszłego sezonu Barnes zajmuje imponujące 10. miejsce pod względem minut na gola (136) w Premier League wśród graczy, którzy strzelili pięć lub więcej goli i zagrali co najmniej 500 minut, i dziewiąte miejsce pod względem goli na 90 minut (0,66). Koledzy Barnesa z Newcastle, Callum Wilson i Alexander Isak, są wśród nielicznych wyżej od niego.

Co znamienne, trzy bramki Barnesa zostały zdobyte spoza pola karnego. Średnio zdobywa 0,28 gola zza pola karnego na 90 minut — tylko Jhon Duran z Aston Villi ma wyższą średnią — i jest jedynym graczem Newcastle, który trafił do siatki więcej niż raz z takiej odległości. Jedną z tych bramek był jego zwycięski gol przeciwko West Ham w marcu, pokazany poniżej.

Biorąc pod uwagę obecne problemy Newcastle z budowaniem gry, posiadanie na boisku zawodnika potrafiącego strzelać z dystansu nabiera jeszcze większego znaczenia.

W pewnym sensie Howe ma idealny ból głowy związany z wyborem na lewym skrzydle swojej drużyny. Ale chociaż Barnes i Gordon wydają się wzajemnie popychać do wyższych standardów, kibice Newcastle chcą, aby obaj byli umieszczeni w tej samej jedenastce.

Barnes I Gordon

Niepowodzenie Newcastle w pozyskaniu prawego skrzydłowego latem — spełnili klauzulę odstępnego Michaela Olise’a z Crystal Palace, ale on dołączył do Bayernu Monachium i pytali o Anthony’ego Elangę z Nottingham Forest — pozostawia wakat. Murphy cieszył się imponującym okresem przygotowawczym, ale nie pokazał niezbędnej jakości w ostatniej tercji, podczas gdy Miguel Almiron stracił łaskę.

Teoretycznie zatem Barnes i Gordon mogliby zostać rozmieszczeni na obu skrzydłach.

Howe nie był przeciwny wystawianiu obu zawodników jednocześnie. Robił to okazjonalnie w zeszłym sezonie, a także ostatnio przeciwko Spurs. Jednak, chociaż Howe upiera się, że obaj mogą być wykorzystywani na obu skrzydłach, nigdy nie wystawiał Barnesa jako prawego skrzydłowego w lidze.

Zamiast tego zawsze przesuwa Gordona. Dzieje się tak, ponieważ chociaż Gordon jest naturalnie odwróconym lewoskrzydłowym, jest bardziej dwunożny niż Barnes i może pełnić tradycyjną rolę skrzydłowego, gdy jest rozstawiony po prawej stronie.

Podczas gdy obaj zawodnicy są skuteczni, wcinając się z lewej i strzelając prawą nogą, Barnes jest bardziej zabójczy, gdy to robi, podczas gdy Gordon czasami przesadza z tą akcją. Granie prawą nogą zmusza Gordona bardziej do schodzenia wzdłuż linii bocznej, co oznacza, że ​​może on wytrzymać dośrodkowania na tylny słupek.

Chociaż Barnes mógłby zrobić to samo, ma mniejszą szybkość z tych dwóch, a Newcastle straciłoby jego najpotężniejszą broń, czyli wejście do środka i strzelanie. Według Rynek transferowyBarnes zagrał tylko cztery razy w barwach Leicester na pozycji prawego skrzydłowego w Premier League, przy czym tylko dwa razy wystąpił w podstawowym składzie. Po grudniu 2019 roku nie wystąpił już w żadnym z tych meczów.

Kiedy Barnes wszedł na boisko w zeszłym miesiącu w meczu z Bournemouth, podał piłkę z lewej strony boiska, a Gordon wyrównał (widoczne poniżej), co pokazuje, jak wielką wartość miałaby obecność obu zawodników na boisku.

Nawet jeśli Gordon woli grać na lewej stronie, to i tak jest silną bronią w ataku na prawej stronie, a biorąc pod uwagę formę Barnesa, wydaje się prawdopodobne, że Howe będzie grał na obu tych pozycjach.

Zagadka supersub

Jednakże produktywność Barnesa w roli rezerwowego komplikuje kwestię wyboru.

Od początku ubiegłego sezonu zdobył pięć bramek jako rezerwowy, co jest jego wspólnym osiągnięciem w Premier League.

W ośmiu meczach w najwyższej klasie rozgrywkowej dla Newcastle Barnes zdobył dwa gole i jedną asystę. W 17 występach jako rezerwowy zdobył pięć goli i zaliczył trzy. Jego stosunek bramek na minutę jako zmiennika (83,6 minuty) jest znacznie lepszy niż jako zawodnika wyjściowego (267 minut), podobnie jak jego stosunek bramek do wkładu (52,3 minuty jako rezerwowy, 178 minut jako zawodnik wyjściowy), nawet jeśli wielkość próby jest stosunkowo niewielka.

We wszystkich pięciu meczach ligowych i pucharowych Newcastle w tym sezonie kluczową rolę w zapewnieniu pozytywnego wyniku odegrała ławka rezerwowych, a Barnes zdobył już gola i asystę jako rezerwowy. Chociaż argument Barnesa za rozpoczęciem jest przekonujący, Howe może dostrzec wartość w powstrzymaniu swojej zdolności do zmiany wyniku na późniejszą część gry, kiedy może wejść i rozbić męczącą obronę, biorąc pod uwagę, że jego rekord sugeruje, że jest jeszcze bardziej skuteczny poza ławką rezerwowych.

W przypadku wyprawy do Fulham wiele będzie zależało od dostępności Isaka.

Jeśli uraz twarzy napastnika wykluczy go z gry, Gordon najprawdopodobniej zastąpi go na środku boiska – 21-letni nabytek z lata, William Osula, nie zagrał jeszcze w tym sezonie, a Wilson nadal pauzuje z powodu urazu pleców – a Barnes przejmie jego miejsce na lewym skrzydle.

Gdyby jednak Isak był w stanie grać, Howe miałby prawdziwy dylemat co do wyboru zawodnika.

Odpowiedź wydaje się oczywista dla większości kibiców, ale pozostaje pytanie, czy Gordon, Isak i Barnes połączą siły w potencjalnie zabójczą trójkę napastników.

(Najlepsze zdjęcia: Getty Images)