MUSISZ utrzymać się na powierzchni Szef grupy United Filipino Seafarers twierdzi, że filipińscy marynarze tracą pracę na rzecz lepiej wyszkolonych konkurentów z Chin, Rosji i Wietnamu oraz że filipińskie szkolenia morskie pilnie wymagają modernizacji. —Zdjęcia pytającego
MANILA, Filipiny — Chociaż zainteresowane strony z radością przyjęły uchwalenie długo opóźnionej ustawy Republiki (RA) nr 12021, czyli Magna Carta filipińskich marynarzy, krajowe centrum związków zawodowych oświadczyło, że zakwestionuje dyskryminujący przepis prawa, który nadmiernie obciąża marynarze.
Podpisany przez prezydenta Marcosa 23 września RA 12021 to kompleksowy podręcznik dotyczący praw 580 626 filipińskich marynarzy, którzy stanowią jedną czwartą marynarzy na całym świecie.
Jednakże Federacja Wolnych Pracowników (FFW), wraz z innymi zainteresowanymi stronami ze społeczności marynarzy, przygotowuje petycję do Sądu Najwyższego, aby zakwestionować art. 59 ustawy, który stanowi, że do czasu odwołania lub kontroli sądowej ostatecznego i wykonalnego orzeczenia decyzji Krajowej Komisji ds. Stosunków Pracy (NLRC) lub dobrowolnych arbitrów, zostanie wydany tytuł egzekucyjny na sporną kwotę i odszkodowanie, jeśli marynarz wniesie kaucję.
CZYTAĆ: Marcos podpisuje Magna Carta filipińskich marynarzy
Prezes FFW Sonny Matula stwierdził w oświadczeniu, że przepis ten nakłada „nadmierne i dyskryminujące” obciążenie na marynarzy, jeżeli ich pracodawcy odwołają się od ich sprawy do Sądu Najwyższego.
Kontynuacja artykułu po tym ogłoszeniu
„To odwrotna sprawiedliwość społeczna. Wymóg wniesienia wadium [is a] ciężar spoczywający na barkach marynarza lub jego rodziny nawet po wygraniu jego sprawy [at the NLRC]. Podtrzymujemy to [it] jest przepisem problematycznym ze względu na jego dyskryminujące ramy [and] narusza klauzulę równej ochrony zawartą w Konstytucji z 1987 r.” – zauważył Matula.
Kontynuacja artykułu po tym ogłoszeniu
Opóźnianie ulgi finansowej
„Ta rozbieżność powoduje nierówne i dyskryminujące traktowanie, pozostawiając marynarzy mniej dostępnymi i bardziej uciążliwymi procedurami egzekwowania prawa w porównaniu z ich odpowiednikami na lądzie” – stwierdził dalej Matula.
„Przepis ten nie przechodzi testu zasadności i uczciwości, ponieważ nakłada nadmierne obciążenie na marynarzy, nie służąc uzasadnionemu celowi rządu” – dodał Matula.
Wymóg kaucji był także sprzeczny z natychmiastowym charakterem wykonalności dobrowolnych decyzji arbitrażowych, opóźniając wymierzenie sprawiedliwości i pomoc finansową marynarzom, którzy są w pilnej potrzebie, zwłaszcza w przypadku świadczeń z tytułu niezdolności do pracy lub śmierci.
Komentarz szefa pracy
FFW stwierdziła: „Wysiłki lobbingowe armatorów i pracodawców są tak potężne, że dwuizbowa komisja Kongresu ostatecznie zdecydowała się porzucić system depozytów i zastąpiła go równie uciążliwym wymogiem kaucji”.
„To posunięcie gwarantuje, że żadna egzekucja nie będzie mogła nastąpić bez wniesienia kaucji, co po raz kolejny pozbawia tych, którzy mają mniej życia, tego, co im się słusznie należy po długim i wyczerpującym procesie sądowym” – zauważono.
Nawet sekretarz pracy Bienvenido Laguesma w swoim komentarzu do projektu dwuizbowego raportu z 5 marca nazwał ten przepis „antypracowniczym, niepraktycznym i niezgodnym z klauzulą ochrony pracy”, ponieważ faworyzuje pracodawców.
Ustawodawcy, którzy poparli wprowadzenie obligacji, stwierdzili jednak, że zwiększy to szanse filipińskich marynarzy na zatrudnienie.
Nie można zapisać Twojej subskrypcji. Spróbuj ponownie.
Twoja subskrypcja zakończyła się sukcesem.
Już w maju Międzynarodowa Izba Żeglugi i Międzynarodowa Rada Pracodawców Morskich nalegały, aby prezydent Marcos utrzymał kaucję, aby zapobiec „pogoni pogotowia ratunkowego”, czyli prawnikom przekonującym marynarzy lub pracowników rannych w pracy do dochodzenia odszkodowania pieniężnego od swoich pracodawcy.
